Biograficzny film o Józefie Piłsudskim, jednej z ważniejszych postaci współczesnej historii Polski, powinien być samograjem. Niestety, nie tym razem. Akcja filmu rozpoczyna się na początku XX wieku. Więzień polityczny Józef Piłsudski siedzi w szpitalu psychiatrycznym. Podziemie niepodległościowe przygotowuje jego ucieczkę. Piłsudski zostaje uwolniony, a kolejne burzliwe lata będą naznaczone wydarzeniami głównie politycznymi: akcją pod Bezdanami, manifestacją na warszawskim placu Grzybowskim, małżeństwem, romansem, wreszcie wojną między zaborcami, a wraz z nią szansą na odzyskanie niepodległości. To ogólny zarys scenariusza filmu Michała Rosy – „Piłsudski” (w tytułowej roli niezły Borys Szyc), który jest jakby żywcem wzięty z noty biograficznej późniejszego marszałka, pokazuje krok po kroku punkty węzłowe w jego życiu. Dla ucznia rzecz bezcenna, bo pomaga powtórzyć materiał. Gorzej z widzami, którzy mają materiał powtórzony i ugruntowany.
