Główne fakty z życia Maryi Grzegorz z Sambora przedstawia według Ewangelii i tradycji chrześcijańskiej przy pomocy siedmiu pieśni - tajemnic maryjnych, do których zalicza: Niepokalane Poczęcie, Zwiastowanie, Nawiedzenie, Narodzenie Jezusa, Oczyszczenie, Ofiarowanie Jezusa w świątyni i Wniebowzięcie. W tych niejako odsłonach poeta pięknie opisuje postać Maryi - Dziewicy, eksponując Jej godność i wielkość ponad aniołami i świętymi, wypływającą z Bożego Macierzyństwa. Oto fragment poematu, który w rozważanie tychże tajemnic wprowadza:
(...) Zanim świat ten stworzony został mocą Pana,
W zwierciadle Jego Ducha Tyś żyła przejrzana;
O Tobie w wieszczych słowach śpiewały proroki,
Że za Matkę Cię obrał sobie Bóg wysoki;
Ciebie oznajmił światu własny Syn Twój, który
Chciał, by Cię zwiastowały milczące figury.
Przybytkiem Najwyższego Boga uczyniona;
Byłaś jak arka droga, Przenajświętsza Panno,
Dziwnego smaku z nieba napełniona manną;
Jak różdżka z pnia Jessego, z której kwiat nad kwiaty,
Bóg wielki w niebo wzbił się, nad słoneczne światy;
Jak krynica królewska, z której zdrój wybucha,
Uświęcony zstąpieniem Najświętszego Ducha.
Różdżka jeden kwiecisty owoc nam wydała,
Jeden był, Maryjo Panno, owoc Twego ciała.
Obfitą lśniło rosą runo Gedeona,
Gdy wkoło wszystka ziemia była wysuszona.
Ty równie, gdy poczęłaś przedziwnego Syna,
Przeczystą pozostałaś, o Panno Jedyna!
A jak suchą znów była Gedeona wełna,
A w okrąg wszystka ziemia lśniła rosy pełna:
Tak dziewictwo Twe Pani nic nie ucierpiało,
Gdy Przedwieczne się Słowo w Tobie ciałem stało.
Tak, Boga rodząc, Panno, Tyś nienaruszona.
Lecz jak krzak gorejący nie zgorzał w płomieniu,
Dziewicą pozostałaś po Syna zrodzeniu.
Bo jak śnieg ów nie stopniał mimo żar słoneczny:
Tę łaskę Tobie jednej dał Bóg, Pan Przedwieczny,
Żeś Panną w macierzyństwie trwała do ostatka;
Łącząc w sobie imiona: Dziewica i Matka.
Choć tym, co inni ludzie, sposobem poczęta,
Jednaś od praw wspólnego zakonu wyjęta;
Jednaś z duszą i ciałem w niebie Panno droga,
Oblubienico, Córko, Rodzicielko Boga.
Jasno błyszczą Twe czyny - błędnym śród bezdroża,
Promieniejesz żeglarzom, śliczna Gwiazdo morza.
Chcąc wszystkie Twe przymioty wysławić, potrzeba
Opisać wszystkie blaski gwiaździstego nieba.
Gdy jednak wszystko oddać nie w mojej jest mocy,
Na cząstkę się odważę przy
Twojej pomocy.
Bo pragnę z mych obietnic uiścić się Tobie;
I siedmioraką pieśnią siedem Twych świąt uświęcę -
Siedem radości Twoich wyrażę w piosence.
Siedem świąt sławi imię Twe, jak świat ten długi,
Z siedmiu Twoich radości cieszą się Twe sługi.
(Przełożył z łaciny Wincenty Stroka, 1896)
Cdn.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
