Głównymi współkonsekratorami byli kard. Pietro Parolin, sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej oraz kard. Fernando Filoni, prefekt Kongregacji ds. Ewangelizacji Narodów. Obrzęd udzielenia sakry biskupiej rozpoczął się po odczytaniu fragmentu Ewangelii i odśpiewaniu hymnu „Veni Creator Sporitus” (O, Stworzycielu Duchu, przyjdź). O udzielenie święceń trzem kandydatom zwrócił się do papieża prefekt Kongregacji ds. Biskupów kard. Marc Ouellet.

Następnie Franciszek odczytał homilię, zawartą w rytuale świeceń, uzupełniając ją swoimi dopowiedzeniami. Przypomniał kandydatom, że są święceni, by pomagać ludziom w dążeniu do Boga, nie zaś dal spraw światowych lub uprawiania polityki. Mają być sługami, a nie książętami. Dodał, że pierwszym obowiązkiem biskupa jest modlitwa. Dlatego biskup, który się nie modli nie wypełnia swego obowiązku ani swego powołania. Prosił święconych, by byli blisko prezbiterów, którzy gdy tego potrzebują, powinni mieć do nich dostęp jeszcze tego samego dnia lub następnego.

Po przyjęciu przez papieża od kandydatów przyrzeczenia, że będą strzegli wiary i pełnili swą posługę w posłuszeństwie następcy św. Piotra, odśpiewano litanię do Wszystkich Świętych, podczas której trzej święceni leżeli na wznak, z twarzą zwróconą ku ziemi.

Następnie uklękli oni przed Ojcem Świętym, który w ciszy nałożył swe dłonie na głowę każdego z nich. Ten sam sięgający czasów apostolskich gest powtórzyli główni współkonsekratorzy, a po nich wszyscy licznie obecni w bazylice biskupi. Z kolei papież wypowiedział nad nowymi biskupami „modlitwę święceń”, podczas gdy nad ich głowami trzymano otwartą księgę Ewangelii.

Po namaszczeniu olejem krzyżma głowę każdego z nich, Franciszek wręczył im po egzemplarzu Ewangelii, włożył każdemu na palec pierścień biskupi, na głowę mitrę, a w końcu wręczył pastorał.

Nowo wyświęceni biskupi wymienili pocałunek pokoju z papieżem i pozostałymi biskupami obecnymi w świątyni.

Po Komunii św. trzej arcybiskupi przeszli główną nawą bazyliki i wokół Konfesji św. Piotra, udzielając swego pierwszego błogosławieństwa. Zgromadzeni śpiewali wówczas hymn „Te Deus laudamus” (Ciebie, Boga wysławiamy).