Dekanat: Ińsko
Siedziba parafii: Kania 45 A
Liczba wiernych: 1 245
Proboszcz: ks. Piotr Grygowski
Kościoły filialne: Karkowo - pw. św. Franciszka z Asyżu, Mokre - pw. św. Apostołów Piotra i Pawła, Rosowo - pw. św. Katarzyny
Wspólnoty: Żywy Różaniec (4 róże), Rada Parafialna, Grupy liturgiczne, ministranci (32)
Czasopisma: „Cuda i Łaski”, „Niedziela” (12 egzemplarzy)

Wieś Kania leży na styku Równiny Nowogardzkiej i Pojezierza Ińskiego. Okolica jest tu płaska, wieś otaczają lasy. W jej pobliżu przepływa rzeka Kania, wpadająca do Krąpieli. Przez wieś prowadzi lokalna droga z Maszewa do położonego na południowy wschód Chociwla, oddalonego o prawie 9 km.
Czas założenia Kani nie jest znany. Wiadomo jedynie, że miejscowość ma metrykę średniowieczną. Była wtedy lennem rodziny von Wedel, do której należało także wiele okolicznych wsi. W rękach tej rodziny wieś pozostała do 1945 r. W latach 60. XIX wieku we wsi żyło 438 osób. Majątkiem zarządzał dzierżawca August Eckert. We wsi oprócz części folwarcznej (północno-zachodniej) była także część chłopska (południwo-wschodnia), licząca wówczas 17 dużych gospodarstw i 28 zagrodników. Miała wówczas Kania swoją szkołę i wiatrak. W 1928 r. właścicielem folwarku był Hubert von Wedel-Kannenberg. Po 1945 r. majątek Wedlów upaństwowiono, stał się on własnością Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej „Wspólny Siew” (dziś już nieistniejącej). Pałac Wedlów z końca XIX wieku otacza dość duży park.
Można przyjąć z dużym prawdopodobieństwem, że fundatorami kościoła byli Wedlowie. Powstał on w XV wieku. Położony jest w odległości 60 m od głównej ulicy. Nie jest zorientowany jak większość kościołów, bowiem jego prezbiterium odchyla się o 40° w kierunku południowo-wschodnim. Ściany kościoła o grubości 1,05 - 1,1 m zbudowano z kamienia polnego i cegły. Cegłę zastosowano w otworach okiennych i drzwiowych oraz w szczycie południowo-wschodnim, otynkowanym i zdobionym blendami. Są to blendy dwudzielne, ostrołukowe, także koliste. Szczyt północno-zachodni jest kamienny. Portale są dwa, ostrołukowe w ścianie zachodniej i południowej. Kościół ma rzut prostokąta o wymiarach 17,6 x 9,7 m. Przykrywa go dwuspadowy dach pokryty dachówką. Od strony zachodniej (odsunięta od kościoła o 0,5 m) stoi drewniana wieża. Ma ona rzut kwadratu o bokach 6,35 m. Wieża powstała w XIX wieku. Przykrywa ją ośmioboczny, kryty blachą hełm, zwieńczony iglicą z kulą i krzyżem. Obok wieży znajduje się współczesna metalowa dzwonnica, a na niej zawieszony dzwon z brązu.
Wnętrze kościoła jest jednoprzestrzenne. W części zachodniej umieszczona jest empora organowa. Pod nią wydzielono przepierzeniem z trzema ostrołukowymi oknami niewielką zakrystię. W prezbiterium zwraca uwagę ołtarz. Wykonano go w 1611 r. w stylu późnego renesansu, wczesnego baroku. W jego części centralnej umieszczono współczesny obraz patrona kościoła - św. Stanisława Kostki, trzymającego na rękach Dzieciątko Jezus. Po jego bokach znalazły swe miejsce figury apostołów - św. Piotra z lewej i św. Pawła po przeciwnej stronie. Pod głównym obrazem, w predelli, znajduje się olejne malowidło na desce z przedstawieniem Ostatniej Wieczerzy. W górnej części ołtarza widać półpostać Chrystusa między czterema kolumienkami w stylu ludowym, z kulą ziemską i berłem. W lewym rogu prezbiterium znajduje się figura Najświętszego Serca Jezusa, z prawej Niepokalanego Serca Maryi, przy lewej ścianie ambona.
Podobnie jak kościół parafialny, również filie w Mokre i Rosowie to budowle z XV wieku. Jedynie kościół w Karkowie jest późniejszy - XIX-wieczny.
Kościół parafialny poświęcony został 13 listopada 1946 r. Duszpasterstwo prowadzili tutaj księża chrystusowcy z Chociwla. Erekcja parafii nastąpiła 22 czerwca 1985 r. Z parafii Chociwel wyłączono wówczas Chlebowo, Kanię, Karkowo, Morzycę, Rosowo, zaś z parafii Jenikowo - Mokre.
Jako pierwsi pracowali tu księża: Józef Dudziak TChr (1985-86), Stanisław Malczewski TChr (1986-87). 1 stycznia 1987 r. przybył do parafii ks. Czesław Baraniewicz (1987-94), który zamieszkał w domu prywatnym u p. Korzeniowskiej i rozpoczął starania o budowę domu parafialnego. Po nim pracowali księża: Adam Maduzia (1994-96), Marian Kaptur (1996-99), Józef Dudek (1999-2003). Od 17 grudnia 2003 r. proboszczem jest tu ks. Piotr Grygowski. Ksiądz Piotr po święceniach otrzymanych 6 czerwca 1992 r. pracował jako wikariusz w Golczewie oraz w Szczecinie, w parafiach: pw. Opatrzności Bożej na Osiedlu Majowym i Świętego Krzyża na Pogodnie.
W niedzielę Ksiądz Proboszcz odprawia Msze św. w następującej kolejności: w Mokre o godz. 9.00, w Kani o 10.30, w Karkowie o 12.00 i w Rosowie o 13.30. W tygodniu Msze św. sprawowane są po południu, o godz. 17.00. We wtorek w Mokre, we środę w Karkowie, w czwartek w Rosowie, w piątek i sobotę w Kani.
Na terenie parafii funkcjonuje jedna szkoła podstawowa, do której uczęszcza 85 uczniów. Uczy ich 11 nauczycieli. Panuje w niej kameralna atmosfera, która sprzyja miłej współpracy z Księdzem Proboszczem. Katechizuje on klasy II-VI. Klasy 0-I uczy Anna Sobota. Z parafii wywodzi się ks. Sławomir Klin, który wstąpił do Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej.
Kanię otaczają lasy dwóch nadleśnictw, posiadających swoje siedziby w Kani i Karkowie, dlatego też w miejscowościach tych postawiono dwie kapliczki poświęcone św. Hubertowi, patronowi myśliwych. Kapliczka w Karkowie powstała z inicjatywy pp. Winnickich, w Kani pp. Zych i Koła Łowieckiego „Trop”. Ksiądz Proboszcz pokazał mi salkę, mieszczącą się w dolnej kondygnacji plebanii, w której spotyka się m.in. „Koło Aktywnych Kobiet”. Obejrzałem tam wytwory ich działalności - bukiety, wieńce oraz hafty. Działalność tę wspiera Ewa Ludwińska, burmistrz Chociwla, a zarazem mieszkanka wsi Kania. Ksiądz Proboszcz podkreślał, że w prowadzeniu domu parafialnego pomagają mu bardzo jego Rodzice i Wujostwo, a także wspólnota Kościoła Domowego z Pogodna, gdzie uprzednio pracował.