Reklama

Niedziela Świętej Rodziny

Ikona Kościoła Domowego

Niedziela Świętej Rodziny jest patronalnym świętem Kościoła Domowego, a jego szczególnym znakiem jest ikona Świętej Rodziny. Została ona ofiarowana Ruchowi Domowy Kościół w 1988 r. podczas Międzynarodowego Kongresu „Equipes Notre Dame”, który odbywał się w Lourdes we Francji. W latach 70. namalowała ją w Jerozolimie siostra zakonna na prośbę Marii i Ludwika d’Amonville - odpowiedzialnych wówczas za Ruch Equipes Notre Dame. Ikona ta to obraz miłości Chrystusa do Kościoła, której uosobieniem starają się być małżonkowie z Domowego Kościoła.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Komunia osób

Reklama

Ikona przedstawia Świętą Rodzinę jako Kościół Domowy, który symbolizuje zjednoczenie, komunię Świętych Osób. To zjednoczenie ma się także dokonywać w każdej wspólnocie rodzinnej. „Ikony są do czytania, do wpatrywania. I ikona Świętej Rodziny jest po to, żeby się w nią szczególnie wczytywali małżonkowie i rodzice. Obraz ten wyraża zjednoczenie, miłość, życie małżeństwa i rodziny chrześcijańskiej, która wpatruje się w niego w swoim dążeniu do tworzenia Kościoła Domowego. W centrum życia małżonków powinien być obecny Pan Jezus, tak jak na tej ikonie” - wyjaśnia jej przesłanie ks. Dariusz Orłowski, diecezjalny duszpasterz rodzin. Na obrazie św. Józef przygarnia Maryję, a podanymi sobie rękoma oboje trzymają i obejmują Chrystusa. Chrystus lewą rękę łączy z ich rękoma, zaś prawą ręką podniesioną do błogosławieństwa wskazuje na Maryję. Te trzy złączone dłonie wyrażają jedność Chrystusa z parą małżeńską złączoną przysięgą małżeńską. Wyrażają one jednocześnie drogę i zadania małżonków chrześcijańskich: każde z nich z osobna i oboje razem powinni trzymać się Chrystusa.
Małżeństwa należące do Ruchu Domowy Kościół wierzą, że łaska Boża udzielona im w czasie sakramentu małżeństwa nie jest jednorazową szczepionką, która ma im zapewnić odporność na życiowe problemy. Raczej jest nieustającą i zbawienną obecnością Boga w codziennym życiu. Tak jak Jezus był obecny w życiu Maryi i Józefa i przemieniał oraz spajał ich życie w komunię, wspólnotę osób.

Przymierze

Reklama

Ważnym elementem spajającym całość ikony jest łuk widniejący nad głowami Maryi i Józefa. „Łuk mój kładę na obłoki, aby był znakiem przymierza między Mną a ziemią” - mówi Bóg (Rdz 9,13). W ikonografii, w sztuce łuk często oznacza obecność Bożą - przymierze Boga z ludźmi. Łuk łączący i jednoczący Maryję i Józefa, całą Świętą Rodzinę, mówi nam o Bożym przymierzu z rodziną, z małżonkami. Może on, jak i cała ikona, symbolizować miłość Boga do swego ludu, która już w Starym Testamencie była zobrazowana przez miłość małżeńską. Ikona ta mówi: „Bóg jest miłością. (...) Jeżeli miłujemy się wzajemnie, Bóg trwa w nas...” (por. 1 J 4,7-18). O takiej wymowie może świadczyć fakt, że środek koła, którego fragmentem jest ten łuk, znajduje się w miejscu zetknięcia, przytulenia Maryi i Józefa.
„Domowy Kościół - wyjaśniają Lidia i Ryszard Tężyccy, diecezjalna para Domowego Kościoła - jest ruchem rodzinnym, mającym na celu pogłębianie duchowości małżeńskiej. Jego członkowie dążą do bliższego poznania Boga, zachowując jedność małżeńską i rodzinną. Ruch pragnie pomóc małżonkom trwającym w sakramentalnym związku w budowaniu między nimi prawdziwej jedności małżeńskiej, która stwarza najlepsze warunki do dobrego wychowania dzieci w duchu chrześcijańskim”.
To serdeczne objęcie i łączące się dłonie mają nam przypominać o tym, że swymi czynami obejmujemy drugiego człowieka, że nie żyjemy sami. Rodzina w łuku Miłości Bożej, w przymierzu z Bogiem przypomina o szczególnym czasie uaktualnienia przymierza Boga z rodziną, a takim czasem jest przede wszystkim czas modlitwy rodzinnej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Uczniowie Chrystusa

W kolorystyce ikony dominują dwie barwy: żółta i złota. Wiążą się one ze światłością. Złocisty łuk wyobraża światło Boże, którym kierowali się Maryja z Józefem w swoim życiu i którym należy kierować się w życiu małżeńskim i rodzinnym. Żółty kolor jest zawsze znakiem słońca i światła. Tym światłem mają być sami małżonkowie jako uczniowie Chrystusa: „Wy jesteście światłem świata. (...) Nie zapala się też światła i nie stawia pod korcem, ale na świeczniku, aby świeciło wszystkim, którzy są w domu. Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego, który jest w niebie” - mówi Chrystus (por. Mt 5,14-16).
„Dostrzeganie Boga w naszym życiu nie jest umiejętnością daną tylko nielicznym, lecz wymaga świadomego wysiłku woli i pracy nad sobą - uważają Lidia i Ryszard Tężyccy. - Podobnie też jedność w małżeństwie i rodzinie nie jest jednorazowo zdobytą nagrodą, lecz wymaga mozolnego trudu i systematycznej pracy obojga małżonków”. Aby móc być uczniami Chrystusa, należy najpierw samemu dbać o własną formację. Budowaniu więzi między małżonkami i budowaniu osobistej relacji z Chrystusem służą w Ruchu Domowy Kościół tzw. zobowiązania. Należą do nich: codzienna modlitwa osobista, czytanie słowa Bożego, codzienna modlitwa małżeńska i rodzinna, comiesięczny dialog małżeński, systematyczna praca nad sobą oraz uczestnictwo (wspólnie przez oboje małżonków) w rekolekcjach formacyjnych pogłębiających duchowość małżeńską i rodzinną.
Wspólne wyciągnięcie rąk ku Chrystusowi, złączenie się z Nim oraz Jego błogosławieństwo i oparcie Jego ręki na dłoniach małżonków przypomina o modlitwie małżeńskiej i dialogu małżeńskim. „Dialog małżeński to miejsce, gdzie z miłością obejmujemy sprawy drugiego człowieka, szczególnie tego najbliższego - współmałżonka i myślimy, jak zjednoczyć się bardziej, by być bliżej Boga i siebie, by móc Go razem nieść innym, tym, z którymi dzielimy się naszymi osiągnięciami i trudnościami na spotkaniach kręgu” - wyjaśnia Lidia Tężycka.

Droga do Boga

Ikona ta zawiera wiele symboli i znaczeń. Przez to bogactwo może więc w różny sposób do nas przemawiać. Na pewno wzywa: „Przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was - ku chwale Boga” (Rz 15,7). „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48). Temu służyć ma właśnie Ruch Domowy Kościół. Jest on małżeńsko-rodzinnym ruchem świeckich w Kościele. Łączy w sobie charyzmaty dwóch ruchów: Ruchu Światło-Życie i międzynarodowego ruchu małżeństw katolickich Equipes Notre Dame (Grupy Matki Bożej), który powstał we Francji w 1938 r.
Dorobek i doświadczenia obu tych ruchów, jak również nauka Soboru Watykańskiego II o małżeństwie i rodzinie zainspirowały ks. Franciszka Blachnickiego - twórcę Ruchu Światło-Życie do pracy z rodzinami i do utworzenia (1973 r.) ruchu wspólnoty rodzinnej, który ostatecznie (1978 r.) nazwał Ruchem Domowy Kościół. W rozwoju Domowego Kościoła ściśle współdziałała z Założycielem s. Jadwiga Skudro RSCJ.
„Małżeństwa RDK chcą upowszechniać duchowość małżeńską, czyli wspólną dla małżonków drogę do Boga. Chcą służyć innym małżeństwom na drodze pogłębiania ich chrześcijańskiej dojrzałości. Chcą pomagać rodzinom zagrożonym rozbiciem i chronić małżonków od życia obok siebie” - czytamy na stornie internetowej Ruchu Domowy Kościół naszej diecezji (http://www. republika. pl/domowy_kosciol).
„Myślę, że obecnie można zauważyć pewne symptomy zaniku znajomości tożsamości rodziny, znajomości tego, czym rodzina jest, czym jest małżeństwo. Świadczą o tym choćby takie zjawiska, jak np.: wolne związki, rozwody, zmniejszająca się ilość ślubów, opóźnianie momentu wstępowania w związek małżeński mimo mieszkania razem, związki partnerskie osób tej samej płci - mówi ks. Orłowski. - W tę ikonę należy się wczytywać właśnie po to, by odkrywać tożsamość rodziny. Jest ona bowiem dowodem na prawdziwość słów Soboru Watykańskiego II, który nazwał rodzinę głęboką wspólnotą życia i miłości. Czytanie tej ikony, mam nadzieję, pomoże w odkrywaniu tożsamości rodziny, o co woła Papież słowami: «Rodzino, stań się tym, czym jesteś»”.

2004-12-31 00:00

Oceń: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Watykan: biskup i siostra zakonna będą beatyfikowani

Papież Leon XIV upoważnił Dykasterię Spraw Kanonizacyjnych do ogłoszenia trzech dekretów. Dwa z nich dotyczą ofiary życia biskupa i siostry zakonnej, a trzeci heroiczności cnót. 12 lipca 2017 r. został ogłoszony list apostolski w formie «motu proprio» „Maiorem hac dilectionem”, na mocy którego Papież Franciszek ustanowił, że heroiczne ofiarowanie życia jest kolejnym, obok męczeństwa i heroiczności cnót, powodem do beatyfikacji i kanonizacji.

Pierwszy z dekretów o ofierze życia dotyczy bp. Alejandro Labaka Ugarte OFM Cap, który urodził się 19 kwietnia 1920 r. w Beizama (Hiszpania). W 1932 r. wstąpił do seminarium duchownego kapucynów w Alsasua; 14 sierpnia 1937 r. przyjął habit kapucynów w nowicjacie w Sangüesa. Śluby zakonne złożył 15 sierpnia 1938 r., a śluby wieczyste 29 września 1942 r. Święcenia kapłańskie przyjął 22 grudnia 1945 r. w Pampelunie. Przełożeni, akceptując jego silne pragnienie udania się na misje, 17 lipca 1946 r. wysłali go do misji kapucynów prowincji Nawarra w Pingliang w Chinach, gdzie pozostał do 1953 r., kiedy to wraz z innymi misjonarzami został wydalony przez reżim maoistowski i musiał powrócić do ojczyzny.
CZYTAJ DALEJ

Trybunał Konstytucyjny: Przepisy dot. religii w szkołach niekonstytucyjne

2025-05-22 13:01

[ TEMATY ]

katecheza

Trybunał Konstytucyjny

Andrzej Sosnowski

Karol Porwich/Niedziela

22 maja 2025 r. Trybunał Konstytucyjny ogłosił wyrok, w którym uznał za niezgodne z Konstytucją RP oraz Konkordatem przepisy dwóch rozporządzeń Ministra Edukacji dotyczących nauczania religii i oceniania uczniów. Sprawa została rozpoznana na wniosek grupy posłów.

Zakwestionowane przepisy dotyczyły m.in. nieuwzględniania oceny z religii w średniej ocen ucznia oraz ograniczenia organizacji lekcji religii wyłącznie do przypadków, gdy zgłosi się co najmniej siedmiu uczniów w oddziale. Trybunał orzekł, że zmiany te zostały wprowadzone z pominięciem wymaganego prawem porozumienia z Konferencją Episkopatu Polski, co narusza zarówno Konstytucję RP (art. 25, 48 i 53), jak i postanowienia Konkordatu.
CZYTAJ DALEJ

Czy niebo istnieje naprawdę? Śledztwo dziennikarskie dotyczące życia po śmierci

2025-05-22 21:21

[ TEMATY ]

świadectwo

niebo

Adobe Stock

Co dzieje się z człowiekiem po śmierci ciała? Czy niebo naprawdę istnieje? Zapraszamy na lekturę fragmentu nowości Wydawnictwa eSPe: „Sprawa nieba. Śledztwo dziennikarskie dotyczące życia po śmierci”.

Mój przyjaciel Nabeel chorował na raka żołądka. Siedziałem przy jego łóżku w szpitalu w Houston, zaledwie kilka dni przed jego śmiercią. Jego twarz była wychudzona, nogi kościste i słabe. Umierał, mając zaledwie trzydzieści cztery lata. Nabeel Qureshi był oddanym muzułmaninem, zanim rozpoczął proces poszukiwania, który doprowadził go do uznania prawdy chrześcijaństwa i wiary w Jezusa. Zdążył ukończyć medycynę, zdobyć dwa tytuły naukowe, napisać bestsellerowe książki i stać się mówcą znanym na całym świecie. Jego śmierć była głęboką stratą dla każdego, kto miał zaszczyt nazywać go przyjacielem. Odszedł w 2017 roku.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję