Czy jednak naprawdę zamieszka Bóg na ziemi. Przecież niebo i niebiosa najwyższe,
nie mogą Cię objąć, a tym mniej ta świątynia, którą zbudowałem
(1 Krl 8, 27)

20 listopada 2004 r. odbyła się uroczystość konsekracji świątyni parafialnej pw. Chrystusa Króla w Sanoku. Po powitaniu Księdza Arcybiskupa, w imieniu wiernych i duszpasterzy przemówił ks. prał. Feliks Kwaśny. Przedstawił on 25-letnią historię parafii i budowy kościoła, a następnie poprosił Księdza Arcybiskupa o konsekrację tej najmłodszej w Sanoku świątyni, zbudowanej jedynie z ofiar miejscowych parafian. Okolicznościowe kazanie wygłosił ks. prał. Krzysztof Pastuszak, proboszcz w Ohain w Belgii, pochodzący z Sanoka. Przypomniał on o zburzeniu przez buldożery pierwszej prowizorycznej kaplicy, o poświęconym garażu, trudach powstawania pierwszego drewnianego kościoła i budowie nowego Domu Bożego. „...Ściany tej świątyni zbudowane są z tysięcy cegieł nabytych za cenę wyrzeczenia, odmowy sobie niejednej godziwej rzeczy. Mury tej świątyni umocnione są nieprzeliczonymi cierpieniami ofiarowanymi na spoiwo składanego rękoma materiału. Wnętrze tej świątyni pełne jest modlitw zanoszonych przez ojców, matki, chorych, dzieci i życzliwych przechodniów. Tego budulca nie można kupić za żadną cenę. Kto potrafi przeliczyć cenę i ciężar waszej wiary?”.
Jakże dobitnie i z mocą zabrzmiało Credo tysięcy zgromadzonych ludzi, z których wiary wyrosła ta okazała świątynia. Sam akt konsekracji poprzedził śpiew Litanii do Wszystkich Świętych i uroczyste złożenie w ołtarzu relikwii św. Józefa Sebastiana Pelczara, dokonane przez abp. Józefa Michalika, proboszcza ks. F. Kwaśnego i dziekana ks. Andrzeja Skiby. Następnie Ksiądz Arcybiskup odmówił modlitwę konsekracyjną i namaścił Krzyżmem Świętym ołtarz i ściany kościoła. Po tym liturgicznym akcie został przystrojony ołtarz i uroczyście zapalono wszystkie światła w kościele. Po Komunii św. nastąpiła uroczysta adoracja Najświętszego Sakramentu.
Na zakończenie przemówił ks. prał. F. Kwaśny, dziękując Bogu za to, że doczekał tej chwili, o której zaczynając to dzieło nawet nie marzył. Wdzięczni parafianie zgotowali swojemu Proboszczowi szczery i gorący aplauz, jako wyraz swojego uznania i szacunku. Na koniec tego modlitewnego spotkania przemówił również wzruszony Metropolita. Wyraził ogromną radość z konsekracji Domu Bożego w największej w archidiecezji parafii, z licznych powołań kapłańskich i zakonnych i życia duchowego wiernych. Podziękował też serdecznie ks. prał. Feliksowi za to piękne dzieło, które zostało na zawsze poświęcone Chrystusowi Królowi.
Radość konsekracji budowanej przez lata i upiększanej świątyni pogłębiona została radością z dobrze przygotowanych do tej chwili serc i dusz ludzkich. Służyły temu rekolekcje, które z ogromnym zaangażowaniem przeprowadził wspomniany już ks. prał. K. Pastuszak.
Wiele osób zaangażowało się w przygotowanie uroczystości, ale szczególne słowa uznania należą się ks. Stanisławowi Węglarzowi i katechetce Krystynie Szwan, na których spoczywało ustrojenie świątyni oraz przebieg i oprawa całej uroczystości. Zaangażowanie w przygotowanie tej historycznej w dziejach parafii chwili wyzwoliło wśród pracujących duszpasterzy, katechetów, sióstr zakonnych i parafian dużo dobra, które będzie owocowało w rozwoju duchowym tej wspólnoty.