Reklama

Spotkania… rozmowy… twarze…

„Pragnę podnosić ludzi na duchu”

Niedziela sandomierska 2/2005

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Ze znanym aktorem Jerzym Zelnikiem rozmawia Piotr Jackowski

Piotr Jackowski: - Jest Pan aktorem popularnym, cenionym, lubianym...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jerzy Zelnik: - Największą popularnością cieszyłem się jako osiemnastolatek, kiedy zaproponowano mi rolę Ramzesa w Faraonie. Była to przygoda inicjująca mój rozwój, na którą patrzę dziś z przymrużeniem oka. Umiałem wtedy niewiele i działałem intuicyjnie, kierując się cennymi uwagami reżysera, Jerzego Kawalerowicza. Z dojrzałych kreacji wspominam rolę Hrabiego Henryka w telewizyjnym spektaklu Nie-Boska komedia Zygmunta Huebnera. Mam też sentyment do granej przeze mnie postaci Zygmunta Augusta w Królowej Bonie i Epitafium dla Barbary Radziwiłłówny. Myślę tu o filmach Janusza Majewskiego. Wymieniam tylko przykłady, ponieważ zagrałem ponad setkę ról.

- Były to kreacje zapisane złotymi literami w historii sztuki aktorskiej, jak i role mniejszej rangi.

Reklama

- Niektórych ról nie musiałem zagrać, ale przyjmowałem je, ponieważ trzeba trenować zawód, utrzymywać rodzinę, płacić rachunki i długi. Czasem jestem zmuszony iść na artystyczne kompromisy, lecz nie posuwam się w tym za daleko. Gdy widzę nieciekawy tekst, z którym nie mogę wiązać żadnych nadziei, to - pomimo pokus finansowych - staram się go nie realizować. Natomiast jeżeli scenariusz średniego lotu daje szansę na przekazanie jakiejś prawdy o człowieku, wówczas, przy pomocy dyskusji z reżyserem i sugerowania pewnych zmian, staram się wyciągnąć z niego jak najwięcej.

- Gdzie tkwi granica kompromisu, o którym Pan wspomniał?

- Działalność artysty powinna przyczyniać się do jego wzrostu. Jeśli zagranie danej roli przyniosłoby odwrotny skutek, należy się wycofać. Będąc przed kamerą czy na teatralnej scenie trzeba mieć poczucie, że warto to robić. Aktor musi czynić wszystko zgodnie z własnym sumieniem. Dla innego postępowania, powodowanego na przykład korzyściami finansowymi, nie ma usprawiedliwienia.

- Jednym z nurtów Pańskiej działalności aktorskiej są występy w świątyniach. Mają one szczególny charakter, ponieważ odbywają się w szczególnym miejscu...

- Na moich artystycznych szlakach znajduje się wiele kościołów. Występuję w nich nie tylko dlatego, że jestem chrześcijaninem. Przemawia za tym także niezwykłe skupienie publiczności, nieporównywalne ze skupieniem w salach teatrów czy domów kultury. Głoszenie słowa w pobliżu tabernakulum i stołu ofiarnego nakłada na mnie szczególną odpowiedzialność. W takim miejscu wiara i rozum współdziałają ze sobą w przekazywaniu ważnych treści. Spektakle w świątyniach uskrzydlają mnie. Prezentując je, pragnę podnosić ludzi na duchu i podkreślać, że istnieje inna rzeczywistość od tej kreowanej przez media.

Reklama

- Na początku lat 90. ubiegłego wieku dotarł Pan do stalowowolskiego kościoła Matki Bożej Królowej Polski. Teksty „Drogi Krzyżowej” Paula Claudela w Pańskiej interpretacji wywarły wielkie wrażenie na słuchaczach...

- Jeśli owo wydarzenie zapadło ludziom w pamięć, to jestem tym bardzo usatysfakcjonowany. Niestety, nie umiem sobie odtworzyć tamtej chwili, ponieważ przez minione lata wiele się zdarzyło.

- A Pański występ w rozwadowskim klasztorze Braci Mniejszych Kapucynów latem 2002 r.? Czy tutaj także czas zatarł ślady?

- Tego momentu też nie pamiętam. Sądzę, że wtedy recytowałem poezję Karola Wojtyły.

- Tak, istotnie był to program poświęcony Janowi Pawłowi II.

- Pamiętam za to dziesiątą rocznicę papieskiego pontyfikatu, którą obchodziliśmy w auli Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego w Lublinie. Od tamtej chwili wracam do poezji Karola Wojtyły i pewnych myśli Ojca Świętego. Podsumowaniem stały się obchody dwudziestej piątej rocznicy wyboru krakowskiego Kardynała na Stolicę Piotrową.

- Ostatnio prezentuje Pan spektakl „Dobrem zwyciężyć”, poświęcony dwudziestej rocznicy męczeńskiej śmierci ks. Jerzego Popiełuszki...

- Program został pomyślany jako symboliczna cegiełka w procesie beatyfikacyjnym bohaterskiego Kapłana. Scenariusz spektaklu napisałem wraz z poetą, ks. Janem Sochoniem. Natomiast wykonawcami prześlicznej muzyki są wirtuoz organów Robert Grudzień i grający na fletni Pana Georgij Agratina. Wspólnie chcemy dołożyć się do tego, aby pamięć o Księdzu Jerzym była żywa.

Reklama

- Wkroczyliśmy w Nowy 2005 Rok. Wszyscy pragniemy, aby był dla nas pomyślny...

- Ponieważ jest to czas składania noworocznych życzeń, dlatego i ja uczynię zadość tradycji. Życzę wszystkim, abyśmy mieli więcej bezinteresownego uśmiechu dla innych. Poza tym, dbajmy o nasze rodziny, tworząc je i budując na trwałym fundamencie. Umiejmy także cieszyć się sobą nawzajem. Pozwoli to nam mieć większe poczucie dumy z tego, że jesteśmy Polakami.

- Dziękuję Panu serdecznie za rozmowę.

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dwulatek w Oknie Życia. Sprawą zajęła się prokuratura

2025-07-26 15:22

[ TEMATY ]

Okno Życia

Zofia Białas

2-letni chłopiec pozostawiony w oknie życia w Katowicach - bez żadnych dokumentów, bez aktu urodzenia. Zgodnie z przepisami dziecko trafiło pod opiekę lekarzy. Przewieziono go do Górnośląskiego Centrum Zdrowia Dziecka w Katowicach. Sprawą zajęła się prokuratura.

To już kolejne dziecko w minionym tygodniu uratowane dzięki Oknom Życia. Przeczytaj także: Kielce: Noworodek pozostawiony w Oknie Życia
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę: Jak się modlić w konkretnej sprawie?

2025-07-25 09:40

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Mat.prasowy

Opowiadam o wydarzeniach, które nie mieszczą się w logice, a jednak naprawdę się wydarzyły. Osoba, po ciężkim wypadku - została uzdrowiona. Kobieta, która całe życie żyła w ciemności, aż… przeczytała jedno zdanie. Kapłan, który szedł przez piekło wojny, by odprawić Mszę. Kolejny raz przekonajmy się, że modlitwa to nie ostatnia deska ratunku — to pierwsza linia frontu.

– o głodnych muzykach z oblężonego Leningradu,
CZYTAJ DALEJ

Na szczycie jadownickiej góry

2025-07-27 19:56

Marek Białka

Na Bocheńcu, na wysokości bezwzględnej, blisko 400 metrów nad poziomem morza, w klimatycznym i zacisznym miejscu, pełnym uroku, zieleni, którego epicentrum stanowi historyczny, z końca XVI w. kościółek pw. św. Anny, odbyły się uroczystości odpustowe ku czci patronki tego miejsca i kościoła.

Mszę świętą koncelebrowaną, pod przewodnictwem ks. Sylwestra Brzeznego, sprawowali nie tylko miejscowi kapłani, ale również księża przebywający w tym czasie na urlopach. Główny celebrans, a zarazem kaznodzieja odpustowy, nawiązał w homilii do wzorowego życia Anny i Joachima - rodziców Matki Bożej, którzy swoją świętością powinni dawać żywy przykład współczesnym rodzinom, zwłaszcza w okresie kryzysów małżeńskich, w których niewątpliwie brakuje słuchania i wzajemnego kompromisu.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję