Reklama

Jasna Góra

Bożogrobcy pomagają chrześcijanom w Ziemi Świętej

[ TEMATY ]

Bóg

relacje międzyludzkie

abdykacja

ADAM WOJNAR

Bożogrobcy w Miechowie

Bożogrobcy w Miechowie

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Zakon Rycerski Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, czyli Bożogrobcy, przeżywali swoje doroczne rekolekcje wielkopostne na Jasnej Górze. Jasnogórskie spotkanie pod hasłem „Bożogrobcy w służbie nowej ewangelizacji” trwały w dniach 15-17 lutego.

„Te rekolekcje są szczególnym przeżyciem dla wszystkich członków Zakonu dlatego, że rozpoczynamy Wielki Post – tłumaczy komandor Janusz Kawecki, kanclerz Zakonu Zwierzchnictwa Polskiego – U progu Wielkiego Postu stajemy przy Pani Jasnogórskiej po to, aby pod przewodnictwem rekolekcjonisty wejść w sprawy Kościoła, te, które są przewidziane na najbliższy rok, ale wejść także w swoją własną duszę i rozważyć, co jeszcze możemy zrobić dla dobra Kościoła, dla dobra Ziemi Świętej, no i także ku naszemu zbawieniu”.

Zakon Rycerski Świętego Grobu Bożego powstał w 1099 roku w Jerozolimie, aby troszczyć się o najświętsze miejsca chrześcijaństwa i nieść pomoc pielgrzymom. Do Polski sprowadził go w roku 1163 Jaksa z Miechowa. Członkowie Zakonu noszą białe płaszcze z czerwonym krzyżem, symbolizujące pięć ran Chrystusa. W Polsce nazywano ich Bożogrobcami lub Miechowitami – od Miechowa, gdzie znajduje się ich główna siedziba (Bazylika Grobu Bożego w Miechowie).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Polskie Zwierzchnictwo Bożogrobców zostało reaktywowane 17 lat temu, liczy obecnie prawie 240 osób (są to osoby świeckie i duchowne - damy i kawalerowie), i ma charakter elitarny. „Trzeba być zaproszonym, trzeba przebyć okres takiego przygotowania, i w naszych rekolekcjach dzisiejszych również uczestniczy grupa kandydatów, którzy będą dopiero w przyszłym roku przyjęci po wszystkich zatwierdzeniach – tu, i także w Rzymie u Wielkiego Mistrza” – wyjaśnia Komandor Janusz Kawecki.

Głównym zadaniem Bożogrobców jest pomoc dla Ziemi Świętej i chrześcijan, którzy ją zamieszkują. Bożogrobcy z całego świata dotują budżet patriarchy łacińskiego Jerozolimy, utrzymują i prowadzą w Ziemi Świętej blisko 100 szkół podstawowych i zawodowych, do których mogą uczęszczać dzieci niezależnie od pochodzenia i wyznawanej wiary. „Jest to wielkie zobowiązanie, bo wiemy, że wielkiej pomocy potrzebują chrześcijanie w Ziemi Świętej, a Zakon ma na celu pomoc Ziemi Świętej i chrześcijanom, którzy tam zamieszkują. A jest ich coraz mniej ze względu na sytuację społeczno-polityczną” – mówi Lidia Dudkiewicz, dama Zakonu Bożogrobców, zastępca red. naczelnego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”. „Są to ratunkowe wręcz sytuacje, w których możemy pomóc, aby oni mogli żyć. Oni nawet emigrują, opuszczają Ziemię Świętą, z braku możliwości do życia” – dodaje Stanisław Abrahamowicz, komandor w Zakonie.

Reklama

Członkowie Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie wyjeżdżają w tym roku na pielgrzymkę do Ziemi Świętej z racji 850-lecia fundacji miechowskiej. To właśnie w Miechowie, przy Bazylice Mniejszej Grobu Bożego, mieści się siedziba Polskiego Zwierzchnictwa Zakonu. „Ten rok, Rok Wiary mobilizuje nas do szczególnego uczestnictwa już nie tylko w grupkach mniejszych, ale przede wszystkim w pielgrzymce naszego Zwierzchnictwa, która odbędzie się na początku kwietnia – mówi Komandor Janusz Kawecki – Do niej się przygotowujemy też podczas bieżących rekolekcji. To jest szczególne nawiedzenie Grobu Pańskiego, ale także spotkanie się z naszym Wielkim Przeorem Zakonu Patriarchą Jerozolimskim. Mamy także w Polsce repliki Grobu Pańskiego, chociażby w Miechowie, ale i w innych miastach, które też można nawiedzać. I przy nich, szczególnie tej miechowskiej, modlimy się w czasie Wielkiego Piątku”.

„W Polsce mamy ten przywilej, że w Miechowie mamy replikę Grobu Bożego, duchowo zawsze możemy być obecni przy Pustym Grobie, który jest najważniejszym miejscem dla Bożogrobców, i najważniejszą dla nas relikwią” – podkreśla Lidia Dudkiewicz, dama Zakonu. „Ja miałem szczęście być już trzykrotnie w Jerozolimie przy Grobie Pańskim. Każdy z tych pobytów był inny – stwierdza Stanisław Abrahamowicz – Wiele miejsc odwiedziliśmy w świecie, ale nie ma innego tak godnego miejsca. Zawsze do Ziemi Świętej wraca się w sposób szczególny, i te przeżycia nie dają się porównać z innymi”.

Reklama

Nauki rekolekcyjne głosił bp Kazimierz Ryczan, biskup diec. kieleckiej, komandor z Gwiazdą Zakonu, od 1996 roku należący do Bożogrobców. Ks. biskup obchodzi w tym roku 50-lecie kapłaństwa i 20-lecie sakry biskupiej. Te szczególne jubileusze uczczono podczas Mszy św. w drugim dniu rekolekcji, w sobotę, 16 lutego o godz. 12.00 w Kaplicy Matki Bożej.

„Nasza modlitwa ma miejsce na Jasnej Górze, w Kaplicy Cudownego Obrazu Matki Bożej. Tutaj po raz czwarty gromadzimy się podczas rekolekcji – mówił ks. prał. Jerzy Bielecki, kawaler Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego i organizator rekolekcji we wstępie do Mszy św. – Za każdym razem był i jest z nami biskup Kazimierz, z posługą słowa i darem Eucharystii. Dzisiaj z uczuciem wdzięczności chcemy się modlić w intencji dostojnego Jubilata, prosząc o zdrowie i siły w dalszej posłudze dla dobra Kościoła i Zakonu”.

W rekolekcjach uczestniczą członkowie Zakonu wraz z rodzinami, w sumie ponad 100 osób. Obecny jest Karol Szlenkier, zwierzchnik w Polsce Zakonu Rycerskiego Świętego Grobu Bożego w Jerozolimie, komandor z Gwiazdą.

Kazanie w czasie południowej Mszy św. w Kaplicy Matki Bożej, poświęcone głównie osobie Jubilata bpa Kazimierza Ryczana, wygłosił ks. inf. Ireneusz Skubiś, redaktor naczelny Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, kawaler Zakonu.

Na zakończenie Mszy św. Zwierzchnik Karol Szlenkier, w imieniu uczestników rekolekcji, podziękował ks. biskupowi Ryczanowi za wieloletnią służbę w Zakonie i przewodniczenie tegorocznym rekolekcjom. Wręczyli również replikę miecza średniowiecznego z wyrytym zawołaniem biskupim i zawołaniem Zakonu: Deus lo vult! (Bóg tak chciał!) z I wyprawy krzyżowej.

Reklama

Nauki rekolekcyjne głoszone są w Domu Pielgrzyma. Codziennie pielgrzymi gromadzą się na Mszy św. odprawianej w Kaplicy Matki Bożej. W czasie piątkowej Eucharystii na rozpoczęcie rekolekcji, Bożogrobcy modlili się w intencji śp. kard. Józefa Glempa, Wielkiego Przeora Polskiego Zwierzchnictwa i Kawalera Komandora z Gwiazdą. Intencję tę przedstawił ks. prał. Jerzy Bielecki. Zebranych witał w imieniu Jasnej Góry o. Łukasz Buzun, podprzeor klasztoru. Homilię wygłosił bp Kazimierz Ryczan.

W sobotę wieczorem uczestnicy rekolekcji w strojach zakonnych wzieli udział w modlitwie o pokój w Ziemi Świętej oraz w Apelu Jasnogórskim. Rozważania apelowe poprowadził ks. prał. Jerzy Bielecki. W programie rekolekcji zaplanowano również niedzielną Eucharystię w intencji Zwierzchnika Karola Szlenkiera z racji rozpoczęcia drugiej kadencji oraz w intencji nowej Rady Polskiego Zwierzchnictwa. Mszy św. odprawionej godz. 9.30 przed Cudownym Obrazem przewodniczył bp Kazimierz Ryczan.

2013-02-18 08:51

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Odkryć swój temperament

Niedziela wrocławska 48/2020, str. VIII

[ TEMATY ]

relacje międzyludzkie

psychologia

Archiwum prywatne ks. Wojciecha Bujaka

Ks. Wojciech Bujak od niedawna pełni obowiązki opiekuna wspólnoty „Płomień Pański”

Ks. Wojciech Bujak od niedawna pełni obowiązki opiekuna wspólnoty „Płomień Pański”

Wyodrębniono cztery podstawowe typy osobowości, które w różny sposób wpływają na relacje z Bogiem i z drugim człowiekiem. Jaki temperament pomaga, a który przeszkadza w budowaniu więzi ze Stwórcą? Z ks. Wojciechem Bujakiem rozmawia Grzegorz Kryszczuk.

Grzegorz Kryszczuk: Wspólnota Charyzmatyczna „Płomień Pański” we Wrocławiu organizuje wydarzenie pod nazwą „Szkoła relacji”. Do kogo skierowane jest zaproszenie?

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

O komiksach Juliusza Woźnego w szkole

2024-04-29 22:29

Marzena Cyfert

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Juliusz Woźny w SP nr 17 we Wrocławiu

Uczniowie starszych klas SP nr 17 we Wrocławiu gościli Juliusza Woźnego, wrocławskiego historyka i autora komiksów. Usłyszeli o Edycie Stein, wrocławskich miejscach z nią związanych, ale też o pracy nad komiksami.

To pierwsze z planowanych spotkań, które zorganizowały nauczycielki Barbara Glamowska i Marta Kondracka. – Dlaczego postanowiłem robić komiksy? Otóż z myślą o takich młodych ludziach, jak Wy – mówił Juliusz Woźny.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję