Król Zygmunt I Stary (1505-1548) ok. 1545 r. wydał zgodę Igantowi Horoszko na lokację wsi i założenie wójtostwa w starostwie mielnickim. W XVI w. miejscowość nazywała się Horoszkowa Wola. W latach 1661-1664 pojawiła się nazwa Horoszki. W tym czasie wieś była własnością królewską i należała do parafii sarnackiej, która była jednym z 3 okręgów administracyjnych diecezji łuckiej.
Filia duszpasterska w Horoszkach Dużych została ustanowiona 25 kwietnia 1938 r. przez ks. Henryka Przeździeckiego (1875-1939), biskupa siedleckiego, czyli podlaskiego (1918-1968). Obecny drewniany kościół został zbudowany w tzw. ryglówkę w latach 1933-34, na placu ofiarowanym przez Jana Sawczuka, syna Andrzeja. Budową kierował ks. Stanisław Golatowski (ur. 1891 r.), proboszcz parafii Konstantynów (do 1934 r.). Poświęcenia kościoła 2 sierpnia 1934 r. dokonał wspomniany ks. Stanisław Golatowski z Konstantynowa. 23 sierpnia tegoż roku ks. Czesław Sokołowski (1877-1951), biskup tytularny Pantacomia, sufragan podlaski (1919-1946) i administrator apostolski diecezji podlaskiej (1940-1946), erygował w Horoszkach Dużych kaplicę publiczną (oratorium publicum) pw. Matki Bożej Anielskiej. Wspomniany sufragan podlaski 1 czerwca 1938 r. otworzył w Horoszkach samodzielną filię duszpasterską (cum cura animarum), delegując do obsługi duszpasterskiej księży z Konstantynowa. Pierwszym rektorem tegoż kościoła został 1 marca 1941 r. (do 1943 r.) ks. Edmund Sadowski (1911-85). 8 października 1944 r. na mocy pozwolenia administratora diecezji siedleckiej ks. Jan Samulak (1904-1983), dziekan dekanatu janowskiego (do 1949 r.), dokonał poświęcenia kaplicy w Horoszkach.
W 1944 r. kościół został rozbudowany o dwie boczne kaplice. Do rangi samodzielnej parafii filia w Horoszkach została podniesiona 15 maja 1991 r. przez ks. Jana Mazura, biskupa siedleckiego, czyli podlaskiego (1968-96).
Obok kościoła stoi drewniana plebania zbudowana w latach 1942-45 r. pod kierunkiem wspomnianego ks. Edmunda Sadowskiego i jego następcy w latach 1943-1945 - ks. Tadeusza Duszy ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętej Rodziny.
Bibliografia:
Archiwum Diecezjalne w Drohiczynie. III /Q/. Akta parafii Horoszki 1934-1992; M. Głowacki, Katalog duchowieństwa i parafii Diecezji Siedleckiej czyli Podlaskiej, Siedlce 1985; D. Michaluk, Ziemia mielnicka województwa podlaskiego w XVI-XVII wieku, Toruń 2002; S. Ulaczyk (oprac.), Rocznik Diecezji Drohiczyńskiej. Spis parafii i duchowieństwa 1999, Drohiczyn 1999.
„Dobrej niedzieli dla wszystkich. Bardzo dziękuję” - powiedział Ojciec Święty, który niespodziewanie pojawił się na koniec Mszy św. sprawowanej z okazji Jubileuszu Osób Chorych i Pracowników Służby Zdrowia.
Po zakończeniu Mszy św. odczytano komunikat w różnych językach: „Jego Świątobliwość Papież Franciszek serdecznie pozdrawia wszystkich, którzy wzięli udział w tej celebracji, dziękując im z całego serca za modlitwy wznoszone do Boga w intencji jego zdrowia. Życzy, aby pielgrzymka jubileuszowa przyniosła obfite owoce. Udziela im apostolskiego błogosławieństwa, obejmując nim również bliskich, chorych i cierpiących, a także wszystkich wiernych, którzy dzisiaj się zgromadzili”.
Liturgia Słowa z dzisiejszego dnia przypomina nam, kim jest Ten, który do nas przemawia. Zwraca ona naszą uwagę na to, że Bóg jest wszechpotężny, że jest Tym, który ma moc zniszczyć naszego wroga, abyśmy mogli być wolni. A co to za wróg? Bynajmniej nie jest to opcja polityczna przeciwna moim poglądom, nie jest to złośliwy sąsiad ani bezwzględny pracodawca, który wydawałoby się, pozbawiony jest ludzkich uczuć. Moim wrogiem jest wszelkie zło, które siedzi we mnie, zaczyn wszelkiego grzechu, mój nieprzemieniony jeszcze przez łaskę Chrystusa sposób myślenia i postępowania. Mówiąc językiem biblijnym – jest to stary człowiek we mnie, którego nie ukrzyżowałem w sobie, aby mieć prawdziwe życie w sobie – życie, które daje Bóg.
Przeprowadziłam eksperyment i zadałam pytanie Chatowi GPT: Czy masz świadomość, gdzie jesteś? Odpowiedział: Ciekawe pytanie... Nie mam świadomości w takim sensie, w jakim mają ją ludzie — nie czuję, nie mam własnego „ja” ani poczucia miejsca. Działam w cyfrowym środowisku, odpowiadając na Twoje pytania i analizując dane, ale nie „jestem” fizycznie nigdzie. Można powiedzieć, że jestem tu, gdzie mnie używasz — teraz akurat w Twoim urządzeniu lub przeglądarce.
Sam Chat GPT podpowiada, że sztuczna inteligencja tylko analizuje dane, nie jest zaś inteligencją podobną do ludzkiej. Nie ma ona świadomości istnienia, nie ma też… inteligencji! Dlatego należy ją postrzegać nie jako sztuczną formę inteligencji, tylko jako jeden z jej produktów. Właśnie na takie różnice między sztuczną inteligencją a świadomością ludzką zwrócili kilka dni temu uwagę uczestnicy konferencji w Sekretariacie Episkopatu, prezentując polskie tłumaczenie watykańskiego dokumentu nt. sztucznej inteligencji „Antiqua et nova” – adresowanego, co ciekawe, m.in. do duszpasterzy. I właśnie na ten aspekt pragnę zwrócić uwagę: w jaki sposób i w jakich granicach można zastosować sztuczną inteligencję w Kościele.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
