Agata Pieszko: Patrycja, z czym wracasz do Wrocławia po Światowych Dniach Młodzieży w Panamie?
Patrycja Jenczmionka-Błędowska: Kolejne spotkanie w ramach ŚDM poza naładowaniem energią słoneczną (temperatura przekraczała 30 stopni) dało mi przede wszystkim doświadczyć po raz kolejny żywego Kościoła (tym razem w wersji latynoamerykańskiej), spotkania z drugim człowiekiem na modlitwie i zwykłego „bycia” pomimo dzielących nas różnic kulturowych. Wracam z gorączką Maryjną, której nie chcę obniżać. Mieszkańcy Panamy otaczają Matkę Bożą Aniqua ogromnym kultem, co jest cechą wspólną naszych krajów. Do Polski powróciłam także z nową nadzieją i spokojem w sercu na Nowy Rok.
Czy coś Cię zaskoczyło w kulturze panamskiej?
Największym pozytywnym zaskoczeniem była gościnność Panamczyków – to, w jaki sposób nas powitali, przekroczyło moje wszelkie oczekiwania. W mieście Anton, do którego przybyliśmy, odbyła się huczna biesiada z okrzykami, śpiewem i tradycyjnymi tańcami. Gospodarze ŚDM pozdrawiali nas uśmiechem na każdym kroku. Pomimo bariery językowej służyli pomocą, a nad naszym bezpieczeństwem czuwali wolontariusze. Ogromnym zaskoczeniem była także znaczna dysproporcja społeczna pomiędzy klasą biednych, a bogatych. Ten kontrast był widoczny w Panama City – stolicy kraju, gdzie na tle drapaczy chmur i odizolowanych dzielnic z willami rozpościerał się krajobraz biednych, brudnych dzielnic z ruinami pokolonialnymi z X wieku.
Które słowa papieża Franciszka najbardziej utkwiły Ci w sercu?
Słowa papieża Franciszka były kontynuacją tego, co skierował do młodych w Krakowie w 2016 roku. Wielu z nas pamięta słynne słowa o zejściu z kanapy. Tym razem przesłaniem papieża było to, że mamy to zrobić natychmiast, zaraz, a nie czekać na kolejny dzień. Zwracał się do nas jako do pokolenia teraźniejszości, nie przeszłości ani przyszłości. Nawoływał nas do konkretnego działania, niemarnowania czasu, do życia chwilą obecną, ale w zgodzie z wartościami chrześcijańskimi i Duchem Ewangelii. Jutro może nigdy nie przyjść, żyjemy tu i teraz i to się liczy, by dawać świadectwo każdego dnia – to było przesłanie, które odebrałam bardzo osobiście.
Dlaczego ŚDM 2019 można nazywać świętem radości i balsamem dla mieszkańców Ameryki?
Większość uczestników ŚDM stanowili mieszkańcy obu Ameryk, których temperament bywa wyższy niż temperatura w najcieplejszym kraju Ameryki Centralnej. Papież Franciszek, pomimo waśni pomiędzy Północą i Południem, stworzył most w postaci ŚDM, który łączył oba kontynenty na wspólnym spotkaniu i przeżywaniu wiary. Konflikty w krajach sąsiedzkich odciskają głębokie rany w sercach mieszkańców Ameryki. Korupcja, dysproporcje społeczne, handel ludźmi, handel narkotykami, prostytucja… to tylko niektóre z poważnych zagrożeń, które zalewają tamte kraje. Przeżywanie radosnej wiary pomimo tych trudności i różnic kulturowych staje się balsamem dla tych, którzy żyją w chaosie i braku perspektyw na nadejście lepszego jutra. Osobiste spotkanie z drugim człowiekiem, wsłuchanie się w niego i relacja z Jezusem może pomóc pokrzywdzonym na nowo odnaleźć nadzieję. Nie bez powodu Ojciec Święty wybrał na 34. ŚDM właśnie Panamę.
Co najbardziej urzekło Cię w spotkaniu?
W Panamie byłam pielgrzymem, ale przede wszystkim pojechałam jako korespondent Radia Rodzina. Każdego dnia zmagałam się z trudem pracy jako dziennikarz katolicki. Żar słońca, różnica czasowa 6 godzin, ukąszenia owadów, brak wody, pogoń za Internetem i sygnałem sprawiały wiele trudności, jednak rozmowy z kolejnymi uczestnikami wydarzeń w Panamie wynagradzały trud i poświęcenie. Były to przepiękne świadectwa młodych ludzi. Najbardziej w pamięci utkwiło mi spotkanie z Jankiem, który mieszka w Niemczech, ale ma polskie korzenie. Jego rodzina kilkadziesiąt lat temu wyjechała „za chlebem” za zachodnią granicę i tam pozostała. Janek urodził się już w Niemczech, pielęgnuje jednak oparte na fundamencie katolickim wartości wyniesione z domu rodzinnego. Niestety są one coraz częściej wykorzeniane z kultury Zachodu. Janek pragnie zarażać młodzież niemiecką radością i dzielić się świadectwem wiary, której doświadczył podczas ŚDM w Krakowie i Panamie. Mówił o tym z taką szczerością i entuzjazmem, że na długo pozostanie to w mojej pamięci.
Czy po ŚDM w Panamie chciałabyś pojechać także do Lizbony?
O tym, że Portugalia będzie kolejną stolicą ŚDM wiedziałam już wcześniej. Peregrynacja oryginalnej figury Matki Boskiej z Fatimy upewniła mnie w moich przekonaniach. Po ŚDM w Krakowie i Panamie moim naturalnym kierunkiem będzie międzynarodowe spotkanie młodych na Zachodzie Półwyspu Iberyjskiego. Mówi się, że granicą dla uczestników ŚDM jest wiek 35 lat. W roku 2022 roku nie przekroczę jeszcze tej magicznej granicy. Każdy, kto połknął bakcyla wydarzenia z Ojcem Świętym, nie chce zaprzestać kolejnych spotkań. Zatem nie tylko Portugalia jest wpisana na mapę moich planów, ale także kolejny kraj. Nie zamierzam zakończyć tej podróży, dopóki trwa papieskie nawoływanie do „teraz”.
