Artysta malarz Aleksander Markowski zorganizował 22 stycznia w kościele św. Maksymiliana Kolbego w Częstochowie kolejny wieczór śpiewania kolęd i pieśni ocalonych od zapomnienia.
W rozmowie z „Niedzielą” podkreślił wymowę tej daty. Tego dnia przypada 157. rocznica wybuchu powstania styczniowego, a także 78. rocznica jego urodzin.
– Od lat szukam twórczości, która szczególnie w latach PRL była skazana na unicestwienie – powiedział. Nawiązując do faktu, że jeszcze kilka lat temu niewskazane było publiczne śpiewanie pieśni patriotycznych, dodał: – Czasami trzeba było odwagi, żeby przyjść tu do kościoła na nasz wieczór. Dopiero od kilku lat można je śpiewać bez skrępowania.
Organizator nie krył wdzięczności dla proboszcza parafii św. Maksymiliana Kolbego, ks. Gabriela Maciejewskiego. – Dziękuję, że przyjął nas w tym kościele. To wszystko dzięki niemu.
Markowski w 2009 r. stracił pracę jako nauczyciel malarstwa w Gimnazjum nr 19 im. Leopolda Okulickiego w Częstochowie, ponieważ nie zgodził się na wykreślenie z programu uroczystości jubileuszowych szkoły ocalonej pieśni polskich jeńców z Ostaszkowa zamordowanych w Katyniu. W tym kontekście przytoczył słowa Jana Zamoyskiego: „Takie będą Rzeczypospolite, jakie ich młodzieży chowanie”.
Reklama
Organizator wieczoru przypomniał również swoje spotkanie ze śp. Lechem Kaczyńskim 22 maja 2009 r. w Częstochowie. – Powiedziałem wtedy prezydentowi: „Z serca i duszy dziękujemy. Realizuje Pan myśl Marszałka Piłsudskiego: «Czyńcie wszystko, żeby Polska przestała być przedmiotem, a stała się podmiotem chrześcijańskich dziejów».
Na rozpoczęcie styczniowego wieczoru Aleksander Markowski wraz z jego uczestnikami, tworzącymi Koło Przyjaciół Prawdy i Ocalonych od Zapomnienia Polskich Pieśni, podzielili się opłatkiem i złożyli sobie życzenia. Następnie zaśpiewali m.in. „Kolędę obrońców Lwowa” z 1918 r. na melodię „Lulajże, Jezuniu”, „Kolędę niepodległości” na melodię „Bóg się rodzi” i „Kolędę warszawskich powstańców” na melodię piosenki „Serce w plecaku”. Podczas wieczoru Aleksander Markowski prezentował również obrazy autorstwa śp. Kazimierza, swojego taty, oraz własne.
– Z serca dziękuję za zaangażowanie i przygotowanie kolejnego spotkania. Te pieśni i kolędy to wielki zbiór wiedzy o Polsce. Niech ci Bóg błogosławi. Żyj 100 lat – powiedział ks. Maciejewski, zwracając się do jubilata.
Styczniowy spotkanie było 233. wieczorem śpiewania pieśni ocalonych od zapomnienia.
Aleksander Markowski zapowiedział już kolejny wieczór, który będzie poświęcony pamięci żołnierzy wyklętych: „Bóg, Honor, Ojczyzna. Wieczór w hołdzie powstania 1944-63 – obrońcom duszy narodu”.
Patronat honorowy nad wieczorami objęła europoseł Jadwiga Wiśniewska.
Jako dogmatyk zachwycam się bogactwem treści teologicznych zawartych w kolędach. – Z ks. kan. Jarosławem Rzymskim rozmawia ks. Marcin Gołębiewski.
Ks. Marcin Gołębiewski: Śpiewając kolędy i pastorałki nie tylko opowiadamy bożonarodzeniową historię, ale rozważamy prawdy naszej wiary. Mógłby Ksiądz je nam wskazać i przybliżyć ich treść?
Ks. kan. Jarosław Rzymski: Polska tradycja śpiewania kolęd jest fenomenem na skalę światową, podobnie jak ich liczba i różnorodność. Nie bez znaczenia jest bogactwo prawd wiary w nich zawartych. Pieśń w liturgii pełni ważną rolę. Nie jest umilaniem czasu, czy zapełnianiem spotkania liturgicznego. Pieśni liturgiczne niosą w sobie treść teologiczną. Zgodnie ze starożytną zasadą Prospera z Akwitanii lex orandi – lex credendi (prawo modlitwy – prawem wiary) słowami wypowiadamy prawdy, w które wierzymy. Stąd tak wielka troska Kościoła o właściwy dobór pieśni. Polskie kolędy, zwłaszcza najstarsze, pełne są prawd wiary, które choć trudne w wyjaśnieniu, w słowie rymowanym zapadają wiernym w ucho i w serce. Nie tylko opowiadają o kolejności zdarzeń i scenerii narodzenia Mesjasza, ale przede wszystkim o teologii Wcielenia i jego znaczenia dla człowieka. Nie bez powodu jedną z częściej śpiewanych kolęd jest pochodząca z XVIII wieku Bóg się rodzi, napisana przez Franciszka Karpińskiego. Krótki werset wystarczy, by wskazać na doniosłość tego jedynego w historii świata wydarzenia i na Bożą moc przez zestawienie moc truchleje, ogień krzepnie, blask ciemnieje. Odwieczne Słowo wkroczyło w historię świata: Słowo ciałem się stało i zamieszkało między nami. Jezus – prawdziwy Bóg i prawdziwy człowiek, ma pełną naturę boską i pełną naturę ludzką z odpowiednimi ich właściwościami. Kolędy mówią o odwiecznym narodzeniu z Ojca i narodzeniu z niewiasty: Witaj, dwakroć narodzony, raz z Ojca przed wieków wiekiem, a teraz z Matki człowiekiem. W tej samej kolędzie Pójdźmy wszyscy do stajenki autor zachwyca się nad cudem Wcielenia: Któż to słyszał takie dziwy? Tyś człowiek i Bóg prawdziwy, Ty łączysz w Boskiej Osobie dwie natury różne sobie. Posiadanie dwóch natur przez Jezusa dla ludzi będzie pełne sprzeczności: wzgardzony – okryty chwałą, śmiertelny Król nad wiekami... cierpiał niemało. Ukazane zostaje uniżenie Syna Bożego, który dla człowieka porzucił szczęście swoje, by dzielić z nim trudy i znoje. Kolędy wskazują motyw Wcielenia – wyzwolenie od szatana: Coś się narodził tej nocy, byś nas wyrwał z czarta mocy. Podkreślone zostaje także Boże Macierzyństwo Maryi: Panna rodzi Syna, Boga prawdziwego – Nieogarnionego, Maryi cześć dają, za Matkę Boską Ją uznają.
Francuski sługa Boży Henri Caffarel, założyciel ruchu małżeńskiej duchowości Équipes Notre-Dame, często był zapraszany do głoszenia rekolekcji w seminariach duchownych. Przyjmował te zaproszenia i z wielkim przejęciem wygłaszał nauki.
Pewnego razu pojechał na jeden dzień na francuską prowincję, do grupy seminarzystów, którzy poprosili, aby porozmawiał z nimi o tym, czego rodziny oczekują od księdza. W drodze powrotnej nie był z siebie dymny, ponieważ nękało go pytanie, dlaczego nie udało mu się przekonać przyszłych kapłanów do tego, że to modlitwa jest konieczna i najważniejsza, i że to o niej trzeba rozmawiać z ludźmi. Analizował spotkanie i zrozumiał, że bardziej przemawiają do młodych argumenty o służbie ludziom, ubogim, ciemiężonym, ale dużo mniej o prymacie modlitwy ponad tymi działaniami. Napisał list do seminarzystów.
Ze smutkiem informujemy, że w nocy z 26 na 27 lipca br. doszło do aktu dewastacji krzyża znajdującego się w Podzamczu, na terenie parafii Ogrodzieniec.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
