W obecności dziekana dekanatu Lublin - Zachód ks. kan. Stanisława Dziwulskiego, kapłanów i rzeszy wiernych, ks. Piotr Nowak złożył uroczyste wyznanie wiary i przysięgę wierności. „Pozdrawiam Cię w imieniu kapłanów i wiernych dekanatu, a w szczególności wspólnoty parafialnej, która została Ci powierzona - mówił Ksiądz Dziekan. - Weź na siebie obowiązki proboszcza tej parafii i prowadź dalej posługiwanie swoich poprzedników jako nauczyciel, kapłan i pasterz wszystkich wiernych, powierzonej twojej pasterskiej trosce”. W odpowiedzi nowy proboszcz, ufając Bożej pomocy i wsparciu wiernych, obiecał „służyć wspólnocie parafialnej ku czci Bożej i dla zbawienia ludzi”. Znakiem przejęcia nowych obowiązków było przekazanie kluczy do kościoła. Wręczając je ks. Piotrowi, Ksiądz Dziekan prosił, by świątynia stała się centrum życia parafialnego, by jako jej gospodarz „otwierał ją wszystkim, którzy szukają Boga”.
Bp Mieczysław Cisło, witając zgromadzonych i przedstawiając nowego proboszcza, nawiązał do historii młodej wspólnoty. „Wasza historia sięga 1990 r., kiedy razem z ks. Stanisławem wznosiliście tę kaplicę i bp Bolesław Pylak ustanawiał nową parafię. Teraz następuje wymiana pokoleń. Ks. Opiela wpisał się jako pierwszy budowniczy parafii poprzez budowę domu parafialnego, ale przede wszystkim Kościoła duchowego - mówił Ksiądz Biskup. - W tym budowaniu uczestniczył przez wiele lat ks. Piotr Nowak, który wchodzi do waszej wspólnoty nie jako obcy przybysz, ale jako domownik; jeden spośród was, który już wpisał się w wasze życie poprzez posługę kapłańską”. W homilii Ksiądz Biskup poddał głębokiej refleksji kapłaństwo. Przypomniał, że „jedynym Kapłanem Nowego Przymierza jest Jezus Chrystus, który dokonał naszego odkupienia na drzewie krzyża za cenę swojego życia”. Biskup Mieczysław mówił o tym, że „nasze działania nic nie przydadzą kapłaństwu Jezusa, które ma wartość nieskończoną, a jedynie Jezus Chrystus może nas obdarować swoim kapłaństwem. Czyni to wobec każdego z nas w sakramencie chrztu św., kiedy włącza nas do niezwykłego misterium Kościoła i daje nam uczestnictwo w Jego potrójnej funkcji nauczyciela, kapłana i proroka”.
Po homilii nadszedł czas uroczystego wyznania wiary, towarzyszący objęciu urzędu. Takie wyznanie w imieniu całej parafii składa sam proboszcz, z którym wierni w ciszy łączą się, uświadamiając sobie, że „ksiądz nie głosi swojej nauki, ale naukę Jezusa Chrystusa, której strażnikiem jest Kościół”. Dlatego na wezwanie Księdza Biskupa „masz być przekazicielem nauki naszego Pana Jezusa Chrystusa, masz ją głosić z zachowaniem wierności Ojcu Świętemu i doktrynie Urzędu Nauczycielskiego Kościoła”, na znak osobistej wierności nauce Chrystusa i wobec wspólnoty ludu Bożego popłynęły mocne słowa: „Ja, ks. Piotr Nowak, wiarą mocną wierzę we wszystkie prawdy zawarte w symbolu wiary...”. Następnie nowy proboszcz złożył na Ewangelię przysięgę wiernego wypełniania obowiązków, przyrzekając, że „zarówno w słowach, jak i w postępowaniu, będzie zawsze zachowywał jedność z Kościołem katolickim i wypełniał powierzone obowiązki”.
W ważnym dla 38-letniego kapłana dniu towarzyszyli mu jego bliscy z mamą Heleną, kapłani z Kurii Metropolitalnej, w której dotychczas pracował jako notariusz, a przede wszystkim parafianie. W ich imieniu przewodniczący Rady Duszpasterskiej mówił: „Jesteś od wielu lat z nami, dziś tym serdeczniej witamy Cię i żywimy nadzieję na wspólne działania na rzecz duchowego rozwoju naszego Wieczernika”. W odpowiedzi na serdeczne przyjęcie, ks. Piotr, który jest duszpasterzem w parafii Przemieniania Pańskiego od siedmiu lat, mówił: „Przecież znacie mnie już od 2000 r.”. Jako główne zadanie nowy proboszcz postawił przed sobą i wspólnotą budowę nowej świątyni. „Wierzę, że jeśli Panu Bogu udowodnimy, że nam na tym zależy, to potrafimy nie takich cudów dokonać, jak rozpoczęcie i wybudowanie nowej świątyni - mówił. - Izraelici czekali na nową ziemię aż 40 lat, ja mam nadzieję, że tylu lat nie będziemy musieli czekać. Ale był w czasie ich wędrówki taki czas, że walczyli z Amalekitami. Dopóki Mojżesz miał wzniesione dłonie w geście modlitwy, Izraelici zwyciężali; gdy ramiona Mojżesza opadały, przewagę zyskiwali przeciwnicy. Wtedy inni podtrzymywali ręce Mojżesza i wygrali. Chciałbym was prosić o podpieranie moich dłoni waszą modlitwą”.