Pierwszy raz objawiła się Małgorzacie, żonie Błażeja, przed wzgórzem, na którym obecnie stoi kościół pw. Trójcy Przenajświętszej. Zostawiła wówczas trzy wieńce z bylicy złączone ze sobą na znak Trójcy Świętej i jeden osobny na swoją pamiątkę. W miejscu tego cudu znajduje się kapliczka. Niedługo potem mieszkaniec Złotek miał zawieźć jakąś niewiastę, wyglądającą na zakonnicę, do Prostyni. Mimo że te dwie miejscowości leżą w niewielkiej odległości od siebie, droga wiodła kilkukilometrowym objazdem, z racji bagien po dawnym korycie Buga. W zadziwiający sposób woły wybrały właśnie tę drogę i na nic zdały się pokrzykiwania gospodarza. Po szczęśliwym dotarciu na miejsce nieznajoma przedstawiła się jako św. Anna, która przybyła tu oddać cześć Bogu w Trójcy Jedynemu. Drugie objawienie św. Anny nie jest niczym udokumentowane i przechowywane jest tylko w tradycji. Z pierwszego objawienia natomiast zostały bylicowe wieńce, a całe to zdarzenie zostało opisane i potwierdzone przez Synod Diecezji Łuckiej (Łuck na Podolu). Ks. Stefan Obłoza, proboszcz w latach 1902-05 i autor pierwszej monografii prostyńskiej parafii, na podstawie dokumentów istniejących jeszcze na początku XX wieku pisze: „Wierni przybywający na miejsce objawienia, po odprawieniu modłów, z uszanowaniem całowali je i czołem dotykali, przywiązując do nich moc cudownych uzdrowień oraz błogosławieństw Boskich. Współcześni, a szczególnie pleban z Kossowa, do którego w owym czasie Prostyń należała, aby one wianki uchronić od profanacyji i zniszczenia, złożyli do skrzyneczki drewnianej z wierzchem szklanym. Po ukończeniu budowy kościołów uroczyście wprowadzili takowe do kościoła Trójcy Świętej i na wielkim ołtarzu umieścili, a po nabożeństwie kapłan dawał wiernym do ucałowania. W 1514 r. niewiadomy ofiarodawca sprawił koronę srebrną, dosyć skromną, wewnątrz wydrążoną, do której przeniesiono wianki święte i szczelnie w niej zamknięte zostały. Koronę tą, zwaną św. Anny, kapłan przybrany w komżę i stułę w większe uroczystości dotykał, czyli wkładał na głowy ludu pobożnego. Zwyczaj ten zachowuje się do dnia dzisiejszego, ale tylko raz do roku. Po skończeniu nabożeństwa czterdziestogodzinnego, w uroczystość Trójcy Świętej, kapłan dotyka głów koroną św. Anny, na który to obrzęd lud oczekuje z religijnem uszanowaniem i pospolicie nazywa koronacyą”.
Wiadomość o umiłowaniu tego miejsca przez Trójcę Świętą ściągała tu ogromne rzesze ludzi. Przybywali pielgrzymi z bardzo daleka, a przybywszy - często doznawali łaski uzdrowienia ciała, ale też i duszy. W archiwum parafialnym znajduje się Księga Cudów z udokumentowanymi wieloma uzdrowieniami. Powstało także powiedzenie: „Św. Anno, uproś wnuka, niech ma każdy, czego szuka”, a Prymas Tysiąclecia kard. Stefan Wyszyński mawiał: „Chcesz doznać łaski - jedź do Prostyni”.
W XVI i XVII wieku w Prostyni istniały równocześnie dwa kościoły - ku czci Trójcy Przenajświętszej i ku czci św. Anny. Potem historia obeszła się z nimi nie najlepiej. Pożary i najeźdźcy niszczyli te obiekty sakralne tak, że nie nadążano ich odbudowywać. Wreszcie przyszedł wiek XIX, kiedy kościół pw. św. Anny zlikwidowano zupełnie, podobnie jak cmentarz znajdujący się wokół niego. Pozostał tylko wyniosły kościół pw. Trójcy Przenajświętszej.
Pierwszy cud miał miejsce w 1511 r., a ostatni zapisany cud odnotowano w 1995 r. Nie oznacza to jednak, że skończył się już czas cudów. Księga wciąż jest otwarta.
Odpust św. Anny odbywa się od wielu lat tego samego dnia - 26 lipca. W tym roku na uroczystości przybyły cztery piesze pielgrzymki z: Rytel Święckich, Kosowa Lackiego, Orzełka i Kiełczewa. W Mszach św. uczestniczyło także wielu przybyłych gości: księży, sióstr zakonnych oraz wielu parafian prostyńskich i mieszkańców sąsiednich parafii. Sumie odpustowej koncelebrowanej przez sześciu kapłanów przewodniczył proboszcz parafii pw. Najświętszego Serca Pana Jezusa w Małkini Górnej ks. Tadeusz Kaczyński. On również wygłosił homilię w dniu św. Anny, matki Najświętszej Maryi Panny i babci Jezusa. Mówił przede wszystkim o trudnościach moralnych współczesnego świata. W dzisiejszych rodzinach bardzo często to właśnie babcie są ostoją tradycji i religijności. To bardzo często one pierwsze pokazują wnukom krzyż i wskazują drogę do kościoła. Osobom starszym należy się szacunek za mądrość życiową, trzeba jednak pamiętać, że to rodzice powinni kształtować i wychowywać własne dzieci, aby wyrosły na dobrych, prawych i pobożnych ludzi. To w rodzinie młody człowiek powinien nauczyć się moralnego życia pod kierunkiem rodziców, wspieranych nieocenioną pomocą babć. Wzorem do naśladowania dla rodziców powinna zaś być św. Anna, do której należy się modlić nawet w najtrudniejszych sytuacjach rodzinnych.
Suma odpustowa została uświetniona pięknym śpiewem chóru kościelnego i scholi młodzieżowej. Mszę św. zakończyły Litania do św. Anny oraz procesja eucharystyczna, którą wokół kościoła prowadził dziekan łochowski ks. prał. Tadeusz Osiński. Zakończyła się ona uroczystym „Te Deum”. Po Eucharystii odbyła się koronacja koronami św. Anny nawiązująca do wielowiekowej tradycji.
Mimo upływu lat sanktuarium w Prostyni skupia wciąż duże grupy pielgrzymów, którzy przybywają tu prosić św. Annę o wstawiennictwo i opiekę na skomplikowanych życiowych drogach.