W Polsce już ok. 900 tys. nastolatków choruje psychicznie. Po opuszczeniu szpitala psychiatrycznego nie potrafią odnaleźć się w społeczeństwie, nie podejmują pracy zawodowej. W Zagórzu koło Warszawy powstał ośrodek, którego zadaniem jest zapobieganie tym problemom.
Czasem strach paraliżuje nas do tego stopnia, że boimy się wyjść z domu, izolujemy się, ciężko nam wyjść z choroby, ale warto pokonywać swoje niemoce i małymi kroczkami dążyć do celu. Dzięki pobytowi w Zagórzu zaczynam wierzyć, iż uda mi się do końca pokonać swoją chorobę, w przyszłości znaleźć dobrą pracę i żyć samodzielnie, jak osoba bez problemów psychicznych - mówi Marysia, mieszkanka ośrodka.
Takich osób jak ona jest w ośrodku dwadzieścia. Mają od 16 do 22 lat. Chorują przede wszystkim na schizofrenię, ale i inne zaburzenia psychiczne. Mają zapewnione „pod jednym dachem”: rehabilitację społeczną, doradztwo zawodowe, naukę w liceum i szkole zawodowej, rehabilitację psychiatryczną i psychoterapię. Zaczynają bardziej wierzyć w siebie, budują poczucie własnej wartości. Integrują się z innymi rówieśnikami. Sprzyja temu np. wspólna nauka w liceum czy szkole zawodowej. - Często młodzież z zaburzeniami psychicznymi ma duże kłopoty z nauką. I wtedy, a i to w najlepszym wypadku, zostaje nauczanie indywidualne. Jednak nie daje ono żadnej stymulacji społecznej. Takie osoby coraz bardziej się izolują i przestają umieć funkcjonować w społeczeństwie - mówi dr med. Anna Serafin, koordynator projektu w Zagórzu.
Niezwykle ważna jest też aktywizacja zawodowa. Statystyki mówią, że 80% chorujących na schizofrenię to osoby wykluczone z rynku pracy i codziennej aktywności zawodowej. Pracodawcy boją się zatrudniać takie osoby i nie zwracają uwagi na ich bardzo często wysokie kwalifikacje. Brak pracy sprzyja pogłębianiu się istniejących zaburzeń, a uboga oferta pomocy poszpitalnej skazuje chorującego na izolację.
Ośrodek w Zagórzu jest modelowym przykładem rehabilitacji socjopsychiatrycznej. Warto tworzyć w Polsce inne tego typu placówki, tym bardziej że nie istnieją u nas systemowe rozwiązania problemu integracji społecznej i powrotu na rynek pracy młodych osób z zaburzeniami psychicznymi.
Kontakt do ośrodka w Zagórzu: Biuro Projektu PROGRES Mazowieckie Centrum Neuropsychiatrii i Rehabilitacji Dzieci i Młodzieży w Zagórzu koło Warszawy 05-462 Wiązowna, tel. (0-22) 789-90-06 wew.195, www.progres-equel.eu
Podobno głosił kazania, siedząc w konarach orzechowego drzewa w pobliżu Padwy, gdzie dziś znajduje się niewielki kościółek Sant’Antonio di Noce. Kościół katolicki wspomina 13 czerwca w liturgii św. Antoniego Padewskiego - Doktora Kościoła, jednego z najpopularniejszych świętych, patrona „od zagubionych osób i rzeczy” oraz ludzi ubogich. Dla franciszkanów jest to drugi co do ważności święty - po ich założycielu, św. Franciszku z Asyżu.
Z osobą św. Antoniego łączy się wiele pięknych legend. Jedna z nich mówi, że kiedy głosił kazanie w Rimini nad Adriatykiem, z szeroko otwartymi pyszczkami słuchała go ogromna rzesza ryb. Do najpopularniejszych wspomnień dotyczących świętego należy „cud z Dzieciątkiem Jezus”, które szeroko uśmiechnęło się do świętego z kart Ewangelii. Dlatego wiele obrazów ukazuje św. Antoniego z czułością trzymającego na rękach małego Jezusa. Szczególnie wiele tego rodzaju opowiadań mają bardzo kochający „swego” świętego Włosi, mimo że Antoni pochodził nie z Włoch, ale z Portugalii, a do Padwy przybył na krótko przed śmiercią.
Rocznica objawień fatimskich pozwala nam dostrzec bardziej treść tych objawień, a nie ich fakt, że się wydarzyły – mówi w rozmowie z Family News Service ks. dr Krzysztof Czapla SAC – dyrektor Sekretariatu Fatimskiego na Krzeptówkach w Zakopanem. 13 czerwca przypada kolejna rocznica drugiego objawienia Matki Bożej w Fatimie.
Od 13 maja do 13 października 1917 roku w Cova da Iria Maryja ukazywała się Łucji dos Santos oraz rodzeństwu – Hiacyncie i Franciszkowi Marto. Za ich pośrednictwem Matka Boża wzywała ludzi do modlitwy różańcowej, nawrócenia oraz podjęcia pokuty.
55-lecie kapłaństwa świętują dziś na Jasnej Górze ojcowie Paulini: o. Eustachy Rakoczy, o. Hadrian Lizińczyk i o. Stanisław Baranowski. Choć o każdym z nich można powiedzieć oddzielną refleksję i świadectwo życia kapłańskiego, łączy ich jednak miłość do Maryi i radość z bycia częścią Kościoła.
O. Eustachy Rakoczy przyznał, że „wiek robi swoje”. Pomimo problemów ze zdrowiem daje jednak piękne świadectwo gorliwości Apelowej. - Codziennie staram się uczestniczyć w modlitwie Apelowej. Jestem, pamiętam, czuwam. Kiedy moja rodzina widzi, że ich brat i wujek jest na Apelu, wiedzą, że jestem zdrowy – przyznał jubilat. Podczas 55. lat swojej posługi był sekretarzem generalnym Zakonu Paulinów i przeorem klasztoru w Leśnej Podlaskiej. Najbardziej jednak kojarzony jest ze swojej miłości do Ojczyzny; z Jasnej Góry duszpastersko posługiwał Weteranom Wojska Polskiego, Legionistom Józefa Piłsudskiego, Powstańcom Wielkopolskim, Żołnierzom Armii Krajowej oraz Żołnierzom Batalionów Chłopskich. Był też Kapelanem Towarzystwa Pamięci Powstania Wielkopolskiego 1918/1919. Jego głos kierowany do tych, którzy służyli Ojczyźnie wielokrotnie rozbrzmiewał z jasnogórskiego Szczytu.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
