Reklama

Szkoły katolickie - fundamentem godnego wychowania

Jednym z najistotniejszych aspektów prawidłowego wychowania i zaszczepienia w młodym pokoleniu zdrowych wartości jest troska o ich wszechstronne, pełne i oparte na fundamentalnych prawdach Bożych wykształcenie. Dzięki Bogu od ponad 20 lat po przemianach transformacji ustrojowej rolę tę pełnią w szerokim zakresie szkoły katolickie funkcjonujące w naszej archidiecezji. Od 2 lat zaś funkcję dyrektora Centrum Edukacyjnego Archidiecezji Szczecińsko-Kamieńskiej sprawuje ks. Jarosław Dobrosz, którego poprosiliśmy o przybliżenie schematu i jakości katolickiego szkolnictwa.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

KS. ROBERT GOŁĘBIOWSKI: - Przypomnijmy na wstępie, jakim potencjałem materialnym dysponuje obecnie szkolnictwo katolickie w naszej archidiecezji?

KS. JAROSŁAW DOBROSZ: - Gdybyśmy pozostali na etapie materialnego wyliczenia, wydawać by się mogło, że ten stan jest zadowalający. Bilansując, należy zauważyć szkoły działające w ramach naszego Centrum oraz te, które są prowadzone przez zgromadzenia zakonne. W naszym centrum wymieńmy: Katolicką Szkołę Podstawową przy ul. Orawskiej, Gimnazjum Katolickie przy pl. św. Ottona, Liceum Katolickie przy ul. Wojska Polskiego i niedawno uruchomioną Szkołę Podstawową w Podjuchach. Poza Szczecinem prowadzimy Zespół Szkół Ogólnokształcących w Pobierowie. Natomiast zauważyć trzeba kolosalny wkład, jaki wnoszą Księża Salezjanie poprzez dwa kompleksy: Collegium Salezianum przy ul. Jana Bosko (Liceum, Szkoła Organowa i Gimnazjum) oraz przy ul. Ku Słońcu, gdzie działa 5 szkół - Podstawowa, Gimnazjum, Liceum, Zasadnicza Szkoła Zawodowa i Technikum Stolarskie. Poza tym w Stargardzie istnieje Gimnazjum Katolickie, a w Świnoujściu Liceum Ogólnokształcące. Jednak gdy spojrzymy realnie, to trzeba stwierdzić, że obejmujemy szkolnictwem katolickim zaledwie ponad 2 tys. dzieci i młodzieży, a jest to tylko pół procenta młodych ludzi ze wszystkich, których obejmuje obowiązek nauki szkolnej.

- Co więc proponuje szkoła katolicka? Jaki system wartości, który decyduje o wyborze przez rodziców szkoły dla dziecka, a później przez samego młodego człowieka?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Od wielu już lat dostrzegamy zapotrzebowanie na szkoły katolickie. Rodzice doceniają znaczenie naszych szkół i chcą, żeby ich dzieci były wychowywane według określonego systemu wartości. Szkolnictwo katolickie u samych podstaw jako naczelne zadania stawia sobie kilka wyzwań do realizacji. Niedawno przeprowadziliśmy nawet ankietę wśród rodziców, z której wynika, że na pierwszym miejscu stawiany jest wysoki poziom nauczania, co nas bardzo cieszy, a zarazem mobilizuje. Na drugim miejscu rodzice stawiają charakter prorodzinny naszych placówek, a w tym poczucie bezpieczeństwa dzieci, świetną znajomość przez nauczycieli swoich podopiecznych. Kolejnym ważnym czynnikiem sprawiającym, że rodzice wybierają szkołę katolicką, a nie świecką, publiczną jest stały system wartości, który jest fundamentem wychowania i troski o ucznia. W czasach, gdy w większości szkół panuje relatywizm wartości, liberalizm poglądów i postaw szkoła katolicka proponuje sprawdzone wzorce wychowania oparte na wartościach chrześcijańskich takich, jak: świętość ludzkiego życia, miłość do każdego człowieka, prawda, uczciwość, sprawiedliwość. Jednym słowem, jest to oparcie na uniwersalnym przekazie ewangelicznym. Z chlubą pragnę powiedzieć, że 99% naszych uczniów dostaje się później na studia wyższe, a od kilku lat jesteśmy w czołówce rankingu nauczania w liceach, choć oczywiście są to względne sondaże, ale jednak oddające trud pracy nauczycieli i uczniów.

- Warto powiedzieć również o tym, że w naszych szkołach katolickich uczą się także dzieci, które pochodzą z rodzin nieidentyfikujących się do końca z nauką Kościoła.

- Tak, zgadza się. Jest to mała grupa, ale jesteśmy otwarci rzeczywiście na wszystkich ludzi, tak jak czynił to Chrystus, nauczając i docierając do serca każdego człowieka. Jednak kiedy trafiają do nas tacy uczniowie, podejmują świadomy wybór akceptacji zasad istniejących w regulaminie szkół katolickich takich, jak: szacunek dla wartości chrześcijańskich, obecność na religii, codzienna modlitwa przed i po lekcjach, udział w rekolekcjach wielkopostnych. Dodam jeszcze, gdy chodzi o charakter naszych szkół, że stawiamy także na osoby niepełnosprawne, choć nie jest to kwestia łatwa, gdyż często przeszkodą są nie do końca przystosowane budynki szkolne.

Reklama

- Niewątpliwie w tym systemie wartości pojawia się także postać patrona szkoły, a także całokształt wychowania patriotycznego ucznia?

- Jak najbardziej, mocno podkreślamy charakterystykę patrona każdej z naszych szkół, uwypuklając te cechy jego osobowości, które są aktualne dzisiaj i powinny stanowić mocny czynnik mobilizujący młodych ludzi do ich naśladowania. Wystarczy tylko przypomnieć, że naszymi patronami są: bł. Jan Paweł II, Święta Rodzina z Nazaretu, św. Maksymilian Maria Kolbe, św. Stanisław Kostka czy również bł. Królowa Jadwiga i sł. Boży kard. August Hlond. Natomiast patriotyzm wynika z samej natury szkolnictwa. Przywiązujemy do niego równie kolosalne znaczenie, wychodząc z soborowego myślenia o zaangażowaniu ludzi wierzących w budowę nowych społeczeństw. Ma to być oparte na szacunku dla historii narodu, tradycji, zwyczajów i poświęceniu się w pracy dla dobra całej wspólnoty narodowej. Budujemy patriotyzm małych ojczyzn, dlatego zapraszamy do nas choćby pionierów Szczecina, kombatantów, Sybiraków, a także ludzi odpowiedzialnych za funkcjonowanie miasta w sferze lokalnego samorządu.

- Jakie są więc plany na najbliższą przyszłość, co do rozwoju edukacji katolickiej w naszej archidiecezji?

- Zawsze priorytetem pozostaje indywidualne pochylenie się nad osobowością każdego ucznia i asystowanie przy całokształcie jego procesu wychowawczego. Zależy nam także ciągle na tym, by nasi absolwenci byli godnymi obywatelami i świadkami wiary. Jeśli zaś chodzi o sferę materialną, to niewątpliwie pragniemy rozwijać bazę o nowe placówki tak, by zaspokoić duże zainteresowanie kształceniem katolickim. W tym kontekście liczymy na większe zaangażowanie samorządów lokalnych, które powinny dostrzec w nas dobrego partnera do przejęcia niektórych szkół, co jest możliwe w sensie prawnym, ale przyniosłoby również wymierne, pozytywne efekty materialne, chociażby w postaci obniżenia kosztów utrzymania szkół i ich remontów. Takiej woli jednak za bardzo nie dostrzegamy.

2011-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

O Świętogórska Panno z Gostynia, módl się za nami...

2024-05-04 20:50

[ TEMATY ]

Rozważania majowe

Wołam Twoje Imię, Matko…

Karol Porwich/Niedziela

Piąty dzień naszego majowego pielgrzymowania pozwala nam stanąć na gościnnej ziemi Archidiecezji Poznańskiej. Wśród wielu świątyń, znajduje się Świętogórskie Sanktuarium, którego sercem i duszą jest umieszczony w głównym ołtarzu obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem i kwiatem róży w dłoni.

Rozważanie 5

CZYTAJ DALEJ

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Łódź: Wielkanoc u Prawosławnych

2024-05-05 09:40

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

Piotr Drzewiecki

W trakcie długiego majowego weekendu wierni prawosławni obchodzą Wielki Tydzień i Święta Wielkanocne. W sobotę 4 maja przez cały dzień w cerkwi św. Olgi przy ulicy Piramowicza w Łodzi trwało poświęcenie pokarmów na stół wielkanocny.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję