Turcja: UNESCO interweniuje w sprawie zamiany byłych kościołów na meczety
Specjalny wysłannik UNESCO pojedzie w styczniu do Stambułu, by sprawdzić, jakie zmiany wprowadziły władze tureckie w zamienionych na meczety muzeach – byłych świątyniach chrześcijańskich: Hagia Sophia i Chora.
Zastępca dyrektora generalnego UNESCO Ernesto Ottone poprosił o wypełnienie tej misji archeologa o międzynarodowej renomie Mounira Bouchenaki z Algierii.
Do kroku tego skłoniły UNESCO napływające informacje i plotki dotyczące obu zabytków, wpisanych na jej Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego. Zastępcę sekretarza generalnego szczególnie niepokoją ewentualne ingerencje dokonywane przez stronę turecką w obu budowlach, jak również rozpowszechniane przez nią fałszywe informacje, jakoby UNESCO „akceptowała turecki punkt widzenia w sprawie zmiany przeznaczenia obu muzeów”.
Dlatego pomimo ograniczeń w podróży, narzuconych w związku z walką z koronawirusem, Bouchenaki uda się do Stambułu na początku stycznia. Szczegółowy raport ze swej inspekcji ma przedstawić dyrektorowi generalnemu UNESCO do końca lutego.
Hagia Sophia przez niemal tysiąc lat (537-1453) była jedną z najważniejszych świątyń chrześcijaństwa i siedzibą patriarchów prawosławnych. Po zdobyciu Konstantynopola przez Turków osmańskich w 1453 r. służyła przez kolejnych 500 lat jako najważniejszy meczet Cesarstwa Osmańskiego, a od 1934 r., decyzją twórcy Republiki Tureckiej Mustafy Kemala Atatürka, pełniła funkcję muzeum. Tę decyzję anulował 10 lipca br. turecki sąd. Tego samego dnia dekret o przekształceniu symbolu Stambułu w meczet wydał prezydent Recep Tayyip Erdoğan. Pierwsze piątkowe modlitwy islamskie odbyły się 24 lipca.
Z kolei kościół klasztoru Chora w Stambule, pochodzący z XI wieku, znany jest ze względu na znajdujące się w nim freski i mozaiki. Po zdobyciu Konstantynopola, Osmanie w 1511 r. przekształcili kościół w meczet i zakryli dzieła sztuki chrześcijańskiej. W 1948 r. władze państwowe Turcji urządziły w kościele muzeum. W ubiegłym roku Sąd Najwyższy zezwolił na przekształcenie muzeum w meczet.
Bp Massimiliano Palinuro
wikariusz apostolski Stambułu
i administrator apostolski egzarchatu
apostolskiego Stambułu
O Kościele katolickim w Turcji, który choć nie może ewangelizować, przyciąga nowych wyznawców, mówi biskup Stambułu Massimiliano Palinuro.
Katarzyna Kaner: Księże Biskupie, proszę nam przybliżyć specyfikę Kościoła w Turcji.
Bp Massimiliano Palinuro: Mimo faktu, że chrześcijanie są w Turcji mniejszością, Kościół katolicki jest bardzo dynamiczną wspólnotą, którą współtworzą wierni obrządków łacińskiego, chaldejskiego, syriackiego i armeńskiego. Ponadto największa liczebnie część wspólnoty katolickiej to migranci i uchodźcy z wielu krajów, skąd uciekli prześladowani za wiarę i na tureckiej ziemi czują się wolni, by ją publicznie wyznawać. Ta różnorodność i międzykulturowość sprawiają, że żadna z wymienionych grup nie czuje się uprzywilejowana, by postrzegać siebie jako dominującą, i dzięki temu możemy bardziej zachwycać się swoją odmiennością i doświadczać bycia jednym mistycznym Ciałem Jezusa Chrystusa, jedną rodziną Bożą.
Wciąż głęboko wierzę, że Chrystus, Ewangelia i Kościół mają dla młodych naprawdę najlepszą propozycję na życie.
Udaje mi się czasem szczerze porozmawiać z młodymi, nawet w czasie szkolnych rekolekcji. Zwykle początek jest trudny i trzeba poczekać, aż pęknie w nich lęk przed otwarciem się, zwłaszcza wobec księdza, a w moim przypadku – jeszcze biskupa. Podsumowując, dzięki tym wszystkim spotkaniom zobaczyłem zupełnie nowe pokolenie młodych, które wielokrotnie musiało budować życie na popękanych fundamentach. W klasie maturalnej, gdzie w spotkaniu uczestniczyło ponad dwadzieścia osób, gorąca dyskusja zaczęła się od wyznania jednego z uczniów.
Maj od wieków zajmuje wyjątkowe miejsce w duchowości katolickiej jako miesiąc szczególnie poświęcony Matce Bożej. Nabożeństwa majowe - tzw. „majówki” - wpisały się na stałe w religijny pejzaż Polski, odbywając się wieczorami w świątyniach, przy kapliczkach, grotach i przydrożnych figurach. Ich centralnym punktem pozostaje Litania Loretańska, której wezwania przez wieki pogłębiały maryjne przeżywanie wiary.
Choć źródła maryjnej pobożności sięgają V wieku na Wschodzie, dopiero na przełomie XIII i XIV wieku miesiąc maj zaczęto na Zachodzie poświęcać Maryi - głównie z inicjatywy króla Hiszpanii Alfonsa X, który zachęcał wiernych do wspólnej modlitwy przy figurach Matki Bożej. Tradycja ta szybko się rozprzestrzeniła, a swój rozwój zawdzięczała także postępowi technicznemu - drukowane modlitewniki, jak „Maj duchowy” z 1549 roku, popularyzowały majowe formy kultu jako odpowiedź na kryzys Reformacji.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
