1. Podczas pierwszego spotkania w tym nowym roku, nazajutrz po uroczystości Bożej Rodzicielki Maryi oraz po Światowym Dniu Pokoju, chcemy ponowić nasze podziękowanie Bogu za łaskę oraz niezliczone dobra, którymi codziennie ubogaca On nasze życie. Równocześnie będziemy nadal rozważać wielką tajemnicę Wcielenia, którą w tych dniach przeżywamy i która stanowi autentyczne centrum tego okresu liturgicznego. Refleksja doktrynalna Kościoła, podejmując wyrażenie św. Jana: "Słowo stało się ciałem" (J 1, 14), używa słowa "Wcielenie", aby ukazać prawdę, że Syn Boży przyjął w pełni i całkowicie ludzką naturę, aby w niej i przez nią dokonać naszego zbawienia.
Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że wiara w prawdziwe Wcielenie Syna Bożego jest "znakiem wyróżniającym wiarę chrześcijańską" (KKK 463). To samo wyznajemy słowami Credo nicejsko-konstantynopolitańskiego: " Dla nas, ludzi, i dla naszego zbawienia zstąpił z nieba i za sprawą Ducha Świętego przyjął ciało z Maryi Dziewicy i stał się człowiekiem" .
2. W narodzeniu Syna Bożego z dziewiczego łona Maryi chrześcijanie uznają nieskończoną łaskawość Najwyższego wobec człowieka i całego stworzenia. Przez Wcielenie Bóg przychodzi, aby nawiedzić swój lud: "Niech będzie uwielbiony Pan, Bóg Izraela, że nawiedził lud swój i wyzwolił go, i moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida" (Łk 1, 68-69). Nawiedzenie przez Boga nigdy nie jest bezowocne: uwalnia z cierpienia, daje nadzieję, przynosi zbawienie i radość.
W opowiadaniu o narodzeniu Jezusa widzimy, że radosna nowina o przyjściu oczekiwanego Zbawiciela dotarła przede wszystkim do grupy ubogich pasterzy, jak przekazuje Ewangelia św. Łukasza: " Anioł Pański zjawił się przed pasterzami" (Łk 2, 9). W ten sposób św. Łukasz, którego w pewnym sensie możemy nazwać "Ewangelistą Bożego Narodzenia", chce podkreślić dobroć i delikatność Boga wobec małych i pokornych, którym On się objawia, i którzy zazwyczaj są bardziej otwarci, aby Go poznać i przyjąć.
Znak dany pasterzom, objawienie nieskończonego majestatu Boga w Dziecięciu, jest bogaty w nadzieję i obietnicę: "A to będzie znakiem dla was: znajdziecie Niemowlę owinięte w pieluszki i leżące w żłobie" (Łk 2, 12). Takie przesłanie znajduje natychmiastową odpowiedź w pokornych i dyspozycyjnych sercach pasterzy. Dla nich słowo, które Pan dał im poznać, z pewnością jest czymś realnym, jest "wydarzeniem" ( por. Łk 2, 15). Biegną zatem z pośpiechem, znajdują znak, jaki był im obiecany, i natychmiast stają się pierwszymi misjonarzami Ewangelii, rozgłaszając dookoła radosną nowinę o narodzeniu Jezusa.
3. W tych dniach słuchaliśmy na nowo śpiewu aniołów w Betlejem. "Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania" (Łk 2, 14). Ten śpiew musi rozbrzmiewać w świecie również w naszych czasach, które niosą wielkie nadzieje i niezwykłe możliwości w wielu dziedzinach, ale są również pełne silnych napięć i trudności. Aby w nowym, rozpoczynającym się roku ludzkość mogła szybciej i pewniej postępować na drogach pokoju, niezbędny jest czynny udział wszystkich.
Dlatego wczoraj, z okazji Światowego Dnia Pokoju, chciałem podkreślić związek, jaki istnieje między pokojem, sprawiedliwością a przebaczeniem. Rzeczywiście, "nie ma pokoju bez sprawiedliwości" i "nie ma sprawiedliwości bez przebaczenia"! Musi też wzrastać we wszystkich mocne pragnienie pojednania, podtrzymywane szczerą wolą przebaczenia. Niech w ciągu całego roku nasza modlitwa staje się coraz bardziej mocna i ufna, abyśmy otrzymali od Boga dar pokoju i braterstwa, zwłaszcza w rejonach najbardziej wzburzonych naszej planety.
4. Wchodzimy w ten sposób w nowy rok z ufnością, naśladując wiarę i pokorną uległość Maryi, która zachowuje i rozważa w swoim sercu (por. Łk 2, 19) wszystkie cudowne rzeczy, które dzieją się na Jej oczach. Sam Bóg realizuje, przez swego jednorodzonego Syna, pełne i ostateczne zbawienie całej ludzkości.
Przypatrujmy się Dziewicy, która bierze w swe ramiona Jezusa, aby dać Go wszystkim ludziom. Również my, tak jak Ona, przypatrujmy się z uwagą i zachowujmy w sercu wielkie dzieła, których Bóg dokonuje każdego dnia w historii. Nauczymy się w ten sposób rozpoznawać w wydarzeniach życia codziennego nieustanne działanie Bożej Opatrzności, która wszystko prowadzi z mądrością i miłością.
Jeszcze raz - szczęśliwego nowego roku dla wszystkich!

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach - paulin