Reklama

Zabawa w nauczycieli i uczniów

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Droga Pani Aleksandro!
Mój list dotyczy wypowiedzi p. Aleksandra w rubryce „Listy do Niedzieli” z 18 lipca br. 5 września br. w tejże rubryce zostały opublikowane trzy wypowiedzi czytelników, wyrażające opinię co do postawy p. Aleksandra. Trzecia wypowiedź wyraźnie Pani nie zadowoliła, bo poczuła się Pani „jakoś dziwnie”. Prawdopodobnie raz jeszcze poczuje się Pani dziwnie, bo zgadzam się z wypowiedzią niejakiej p. Małgorzaty. Panią proszę o przeczytanie raz jeszcze listu p. Aleksandra, ze szczególną uwagą na dwa akapity: „Poratowałem bezrobotną pianistkę sumą 2 tys. zł, a gdy nawet nie potwierdziła odbioru, posłałem jej odcinek pocztowy z adnotacją, że ktoś inny za tę sumę chociaż posprzątałby mój dom”; i drugi cytat: „Ostatni jaskrawy przykład to samotna bezrobotna matka, której dałem pół domu z ogrodem oraz całkowite utrzymanie jej i synowi. Po roku urządziła mi ohydną awanturę, że śmiałem wziąć jej gazetę do przeczytania. Zwróciłem gazetę z poleceniem, by opuściła mój dom i czytała tę gazetę w poczekalni dworcowej”.
Wielu ludziom wielkość materialna daru przysłania to, co w dawaniu jest najistotniejsze - „dawaniu z miłością, nie oczekując niczego w zamian”. Dalej cytuję Panią, Aleksandro, gdy pisze Pani jakby w odpowiedzi p. Małgorzacie: „... dlaczego Autorka nie udostępniła adresu do dalszej korespondencji? Może p. Aleksander chciałby coś odpowiedzieć na swoją obronę?”.
O p. Aleksandrze już trochę wiemy. Myślę natomiast, że dobrze byłoby, gdyby p. Małgorzata mogła usłyszeć opinię tych obdarowanych przez p. Aleksandra, a szczególnie matki z synem.
Podaję swój adres, lecz myślę, że zamiast polemiki częściej powinniśmy sięgnąć do tego, czego nauczał nas Pan Jezus. Na koniec przypomnę fragment z „Hymnu o miłości” św. Pawła: „.. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał”.
Pozdrawiam Panią Aleksandrę i całą Redakcję „Niedzieli”.
Wiesław z Chicago

Ten list uświadamia nam, że Niedziela na dobre zadomowiła się już i w Chicago. Co do poruszonego tematu, to chętnie zgodzę się z p. Wiesławem, abyśmy zamiast polemiki częściej sięgali po słowa Pana Jezusa. Oczywiście, możemy się zgadzać lub nie z treściami prezentowanej korespondencji, co nie znaczy, że mamy zaraz krytykować nadawców. Niedawno usłyszałam takie zdanie, które wygłosił jakiś człowiek w telewizji: „Jeśli nie mogę powiedzieć o kimś czegoś dobrego, to raczej nie zabieram głosu”. Myślę, że jest to uwaga godna naśladowania.
Niestety, my, Polacy, mamy jakby we krwi krytycyzm. Nie można przejść ulicą, by nie być krytykowanym z lada powodu. Mnie samą spotkało to wielokrotnie. „Z plecaczkiem bawimy się w uczennicę?”, „Przewraca pani tak te pomidory, a przecież się pogniotą (?)”, „Jeszcze nie ma zielonego światła, a już się spieszymy???”, „Mogłaby pani nie zastawiać tak drzwi w tym tramwaju”.... itd. itp. Bez przerwy ktoś mnie poucza, bez jakiejkolwiek refleksji co do konkretnej sytuacji.
Jak reagować, gdy według nas ktoś nie postępuje właściwie? Piszę tu celowo: „według nas”, bo uważam, że nie mamy prawa wtrącać się do cudzego życia. Jestem osobą dorosłą i odpowiadam za to, co robię. Odpowiadam za dobro, a także za błędy, jakie mogę popełnić. Oczywiście, nie mówię tu o przypadkach np. przemocy, czy innych form krzywdzenia kogoś, kiedy taka reakcja jest konieczna i w pełni uzasadniona. Ale nic mnie tak nie denerwuje, jak uwagi dotyczące pewnego zakresu mojej własnej, osobistej odpowiedzialności. Czy powinnam przyjmować je z pokorą? Staram się.
Może z „doskonałym” p. Aleksandrem trudno czasem wytrzymać dłużej w jednym pomieszczeniu. Nie znam go, choć jest mi już bliski przez to przeczucie i jego niedoskonałości, bo wiem, że sama także nie jestem aniołem - tak jak każdy, mam słabe punkty, nerwy, jestem człowiekiem omylnym. Znam także wiele osób, które mają jakby wrodzony talent do komplikowania życia innym. Ale to nie powód, żeby przypisywać im złą wolę. Raczej - nieświadomość. Bo przecież nawet święci miewali jakieś słabsze punkty.
Gorąco pozdrawiamy Chicago!

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Ku czci Matki Bożej z Góry Karmel i św. Eliasza

2025-07-20 14:38

ks. Łukasz Romańczuk

Matka Boża Szkaplerzna w Głębowicach

Matka Boża Szkaplerzna w Głębowicach

Corocznemu odpustowi ku czci Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel oraz św. Eliasza w Głębowicach przewodniczył ks. prof. dr hab. Sławomir Stasiak, rektor Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu. Po zakończonej Mszy świętej odbyła się procesja ulicami Głębowic z Najświętszym Sakramentem oraz figurą Matki Bożej Szkaplerznej, która nazywana jest przez lokalną społeczność “Panią Głębowicką”.

Podczas homilii ks. prof. Stasiak zwrócił uwagę na proroka Eliasza. - To prorok tak potężny w słowie, że trudno zamknąć w kilku zdaniach jest naukę - mówił kapłan, odwołując się do obrazu, który znajduje się w głównym ołtarzu. - Wytrwałość proroka są nam ludziom XXI wieku coraz częściej nieznane. Nam, ludziom, którzy chcemy mieć wszystko od razu.
CZYTAJ DALEJ

Wiara prowadzi człowieka przez życie

2025-07-17 14:17

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Wiara prowadzi człowieka przez życie, nie zostawia go samym, nie opuszcza go pod warunkiem, że jest poznawana i zgłębiana.

Jezus przyszedł do jednej wsi. Tam pewna niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go w swoim domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która usiadłszy u nóg Pana, słuchała Jego słowa. Marta zaś uwijała się około rozmaitych posług. A stanąwszy przy Nim, rzekła: «Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła». A Pan jej odpowiedział: «Marto, Marto, martwisz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona».
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV zwiedził Watykańskie Obserwatorium Astronomiczne

Korzystając z pobytu w Castel Gandolfo Leon XIV odwiedził Watykańskie Obserwatorium Astronomiczne. Od 1932 r. znajduje się ono w letniej rezydencji papieży. Dziś przypada rocznica pierwszego lądownia człowieka na Księżycu.

Wizyta Papieża ma znaczenie symboliczne, ponieważ dziś mija 56 lat od dnia, kiedy to dwaj amerykańscy astronauci Neil Armstrong i Buzz Aldrin, członkowie misji Apollo 11, wylądowali w Morzu Spokoju i po raz pierwszy stanęli na powierzchni Księżyca.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję