Czy dorośli muszą się tak o wszystko martwić? Jest tyle wspaniałych rzeczy na świecie, a ich nic nie cieszy. Choćby to, że ja się pojawiłem. Czy to nie jest cud? Żaden człowiek nie jest w stanie skonstruować drugiego człowieka. A zachowują się tak, jakby od nich wszystko zależało, jakby to oni byli panami świata.Czuję z każdym dniem, że moje ciałko staje się coraz dłuższe, coraz cięższe i zwinniejsze.

Za oknem krzyki. Na dole czarny tłum dziewczyn, są nawet małe dziewczynki. Wszystkie mają maski z czerwoną błyskawicą. Dzwoni telefon. To moja przyjaciółka. – Wyjdź z domu, dołącz do nas. Nie musisz brać maski, mam dla Ciebie specjalną, no wiesz, z błyskawicą. – Nie, nie mogę, źle się czuję. – Co ty, bądź nowoczesna. Walczymy przecież o prawa kobiet!

Stacja IX: Trzeci upadek pod ciężarem krzyża

Z Księgi Psalmów: Pan umacnia kroki człowieka i w jego drodze ma upodobanie. A choćby upadł, to nie będzie leżał, bo rękę jego Pan podtrzymuje (Ps 37, 23-24).

Czego moja mama się tak przestraszyła, że i ja skuliłem się ze strachu? Czy coś złego się dzieje? Słyszę jakieś złowrogie okrzyki. Dobrze, że jestem w brzuszku mamy, bo tu trochę słabiej je słychać. Mam już 50 dni i mierzę 2 cm długości, a moje ręce i nogi stają się coraz bardziej ruchliwe.

Przyjaciółka woła przez domofon: – No wyjdź. Musimy wykrzyczeć, że aborcja jest okej. Nikt nam nie będzie mówił, co mamy robić. Nie bądź głupia, wyjdź, bo nie będę się z tobą przyjaźnić. Czuję, że jestem osaczona. Z trudem podchodzę do drzwi i wyłączam domofon…, potem telefon.

Stacja X: Jezus z szat obnażony

Z Księgi Psalmów: Bo Ty stworzyłeś nerki moje, ukształtowałeś mnie w łonie matki mojej. Wysławiam cię za to, że cudownie mnie stworzyłeś. Cudowne są dzieła twoje i duszę moją znasz dokładnie. Żadna kość moja nie była ukryta przed tobą, choć powstawałem w ukryciu, utkany w głębiach ziemi. Oczy twoje widziały czyny moje, w księdze twej zapisane były wszystkie dni przyszłe, gdy jeszcze żadnego z nich nie było. Jak niezgłębione są dla mnie myśli twe, Boże, jak wielka jest ich liczba! (Psalm 139,13-17).

Martwię się o moją mamę. Nie słyszę jej śpiewnego głosu. Mam wrażenie, że przestała się ruszać, nie jestem kołysany jej tanecznym krokiem. Sam też znieruchomiałem, żeby jej nie denerwować. Mam nadzieję, że wkrótce to się zmieni. Moje mieszkanko stało się trochę mniejsze. Ciągle rosnę!

Jestem sama. Nie wiem, jak długo. Dopada mnie depresja. Szamoczę się wewnętrznie. Torebka z tabletkami wciąż leży na tym samym miejscu. Nie jestem w stanie nic zrobić. Boję się włączyć telefon. Nie chcę żadnych kontaktów. Nigdy w życiu nie czułam się tak ogołocona ze wszystkiego. Przypominam sobie o filmie „Nieplanowane”. Oglądam go w Internecie. Nie mogę się oderwać. Oglądam jeszcze raz. Coś się we mnie przełamuje. Wracam do rzeczywistości. Wyrzucam tabletki do sedesu.

Stacja XI: Jezus do krzyża przybity

Z Ewangelii wg św. Mateusza: Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili (Mt 25, 40).

Coś się zmieniło. Jakieś poruszenie. Chyba mama jest zdenerwowana. Ja również zauważyłem, że stałem się bardziej ruchliwy. Niedługo mama odczuje moje ruchy. Jestem ciekaw, jak je odbierze?

Włączam telefon. Mnóstwo nieodebranych połączeń i sms-ów. Dzwoni mój chłopak. Słyszę jego głos. Głos, który tak bardzo kocham. – Jak się czujesz? Już po? Wyłączam telefon i blokuję natychmiast jego numer. Nie, nie chcę go już znać! Dzwonię do babci. Nie odbiera. Wychodzę, właściwie wybiegam. Pukam do drzwi. Nikt nie otwiera. Sąsiadka mówi, że wczoraj zabrało ją pogotowie. Podobno coś z sercem. Z ogromnym trudem dowiaduję się, w jakim leży szpitalu. Mówią mi, że stan jest krytyczny. Błagam, by pozwolili mi jeszcze raz zobaczyć się z babcią. – Tylko krótko – zgadza się lekarz.

Stacja XII: Jezus umiera na krzyżu

Z Ewangelii wg św. Marka: Kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z powodu Mnie i Ewangelii, zachowa je (Mk 8,34-9,1).

Nie wiem, jak to wszystko wytrzymam. Czuję, że dzieje się coś niezwykłego. Odbieram coraz więcej sygnałów i staję się bardziej wrażliwy, zwłaszcza na to, co dzieje się z moją mamą. Mamo, czy Ty też czekasz, by mnie zobaczyć?

Podchodzę do łóżka. Piękne oczy babci są otwarte. Nie może mówić. Ręką dotyka poduszki. Widzę kartkę. Babcia leciutko się uśmiecha. Wskazuje na krzyż nad drzwiami. Wykonuje ruch, jakby chciała mnie pożegnać. Nagle, słychać sygnał monitora. Podbiega pielęgniarka i lekarz. Po chwili mówi, że babcia nie żyje. Nie mogę uwierzyć.

Stacja XIII: Jezus z krzyża zdjęty

Z Ewangelii wg św. Łukasza: Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie (Łk 3,22).

Moja mama jest czymś bardzo wzruszona. Czuję, jakby jej łzy płynęły po moim ciałku, które z każdym dniem staje się większe i bardziej uformowane. Mamo, bardzo bym chciał się przytulić do Ciebie!

Po raz pierwszy od lat wołam w myśli: „Boże, czy jesteś?”. Bezwiednie zaczynam się modlić. Na korytarzu spostrzegam, że w ręku mam tę kartkę. To list od babci. Czytam przez łzy: „Ukochana Wnuczko. Chcę ci opowiedzieć historię, która zdarzyła się naprawdę. Gdy byłam młodą mężatką, oczekiwałam narodzin pierwszego dziecka. To nie była jeszcze twoja mama. Niestety, poroniłam. Byłam wtedy nauczycielką. Tego dnia na polecenie dyrektora szkoły musiałam wejść na krzesło i zdjąć krzyż ze ściany. Schodząc coś mnie zabolało. Gdy wróciłam do domu, poczułam się gorzej. Chciałam wezwać pogotowie, ale było już za późno. Na ręku miałam maleńkie dziecko – chłopczyka. Maleńki człowieczek, całkiem ukształtowany. Do dziś mam w sercu ból po jego stracie. Kochana wnuczko. Kiedy już urodzisz, powiedz swojemu dziecku, że widzę je z nieba i bardzo je kocham”.

Stacja XIV: Jezus do grobu złożony

Z Księgi Psalmów: Raduj się w Panu, a On spełni pragnienia twego serca. Powierz Panu swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał i sprawi, że twoja sprawiedliwość zabłyśnie jak światło, a słuszność twoja - jak południe (Ps 37,4-6).

Mamo, jeszcze jest za wcześnie, bym opuścił Twój brzuszek. Uważaj na mnie! Nie jestem dostatecznie uformowany, by żyć na zewnątrz. Dobrze, że znów mogę słyszeć Twój śmiech. Czuję, że teraz jesteś spokojna.

Nie mogę pójść na pogrzeb babci. Leżę w domu. Ciąża jest zagrożona. Nie chcę stracić dziecka. Jeszcze nie czuję jego ruchów, ale już nie mogę się doczekać, kiedy wezmę je w ręce. Rodzice nie posiadają się z radości, że są dziadkami. Przyjechali na pogrzeb babci, z postanowieniem, że już zostają na stałe. Dawny chłopak ma już inną dziewczynę – moją dawną przyjaciółkę. Już nie pasujemy do siebie. Jestem inną osobą. Często patrzę na krzyż i mówię: „Jezu, ufam Tobie. Dziękuję Ci. Kocham Ciebie”.

***

Według danych światowej organizacji zdrowia każdego roku wykonywanych jest średnio 73.300.000 (siedemdziesiąt trzy miliony trzysta tysięcy) aborcji. Dziennie 200.821. Co godzinę 8.367. Oznacza to, że co minutę zabija się 139 ludzi, takich jak ja i Ty. Nie możemy po prostu przyzwyczaić się do tego i nic nie robić w obliczu cierpienia innych.

INTENCJA: Módlmy się w intencji małżeństw oczekujących potomstwa, aby czas narodzin był wielkim czasem dziękczynienia wobec Stwórcy.

MODLITWA O POKÓJ ŚW. JANA PAWŁA II

Promuj akcję na swojej stronie internetowej

Wklej kod na swojej stronie internetowej (750px x 200px)

<a href="https://www.niedziela.pl/sztafetawielkopostna"><img src="https://www.niedziela.pl/download/baner-niezbednik-sztafetawielkopostna-750x200.jpg" alt="niedziela.pl - #SztafetaWielkopostna" /></a>

---

Wklej kod na swojej stronie internetowej (300px x 300px)

<a href="https://www.niedziela.pl/sztafetawielkopostna"><img src="https://www.niedziela.pl/download/baner-niezbednik-sztafetawielkopostna-300x300.jpg" alt="niedziela.pl - #SztafetaWielkopostna" /></a>

---

Jeżeli potrzebujesz banera o innym rozmiarze lub umieściłeś baner, napisz do nas: internet@niedziela.pl