Franciszek wyszedł od tzw. „Pieśni Mojżesza”, (Pwt 34,4-5.7.9), będącej swoistym duchowym testamentem patriarchy, przekazem dziedzictwa długiego doświadczenia życia i wiary. Podkreślił wyjątkowe znaczenie osobistego i bezpośredniego słuchania historii przeżytej wiary, którego nie da się niczym zastąpić. „Starzec, który przeżył wiele lat, i otrzymał dar jasnego i pełnego pasji świadectwa o swojej historii, jest niezastąpionym błogosławieństwem” - wskazał Ojciec Święty i zapytał: „Czy przekaz wiary - i sensu życia - przebiega dziś tą drogą?”.

Papież zauważył, że jesteśmy współcześnie świadkami niedoceniania historii, ale także braku w przekazie wiary pasji właściwej „historii przeżytej”. Zaznaczył, że historie życia muszą być przekształcone w świadectwo, które musi być rzetelne, uwzględniające wzloty i ludzkie upadki. Dotyczy to także potrzeby osobistego świadectwa historii wiary i życia wspólnoty kościelnej.

Podziel się cytatem

„Byłoby dobrze, gdyby katecheza od samego początku zawierała nawyk słuchania, począwszy od doświadczenia życiowego osób starszych, jasnego wyznawania błogosławieństw otrzymanych od Boga, które powinniśmy pielęgnować, oraz wiernego świadectwa o własnych słabościach, które powinniśmy naprawiać i korygować. Starsi wkraczają do ziemi obiecanej, której Bóg pragnie dla każdego pokolenia, gdy ofiarują młodym swoje świadectwo, gdy przekazują historię wiary, wiarę «w dialekcie» w owym dialekcie rodzinnym, który jest dialektem osób starszych skierowanym do młodych. Wówczas, prowadzeni przez Pana Jezusa, ludzie starsi i młodzi wchodzą razem do Jego Królestwa życia i miłości, lecz wszyscy razem jako rodzina z tym wielkim skarbem, jakim jest wiara przekazywana «w dialekcie»" – powiedział Franciszek na zakończenie swojej katechezy.