Reklama

Rozpoczął się nowy cykl katechez papieskich

Jedność Chrystusa z Kościołem i powołanie Dwunastu

Niedziela Ogólnopolska 13/2006, str. 3

Podczas audiencji generalnej, 15 marca 2006 r.
Grzegorz Gałązka

Podczas audiencji generalnej, 15 marca 2006 r.<br>Grzegorz Gałązka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Audiencja generalna, 15 marca 2006 r.

Drodzy Bracia i Siostry!

Po katechezach na temat psalmów i kantyków w Liturgii Godzin i Nieszporach chciałbym poświęcić najbliższe spotkania środowe tajemnicy związków między Chrystusem a Kościołem, rozpoczynając rozważania od doświadczenia Apostołów w świetle powierzonego im zadania.
Kościół został ustanowiony na fundamencie Apostołów jako wspólnota wiary, nadziei i miłości. Przez Apostołów nawiązujemy do samego Jezusa. Kościół zaczął się tworzyć, gdy niektórzy rybacy z Galilei spotkali Jezusa, pozwolili się porwać Jego spojrzeniu, Jego głosowi, Jego gorącemu i mocnemu wezwaniu: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że staniecie się rybakami ludzi” (Mk 1,17; Mt 4,19). Mój umiłowany Poprzednik Jan Paweł II zaproponował Kościołowi na progu trzeciego tysiąclecia, by kontemplował oblicze Chrystusa (por. Novo millennio ineunte, 16 i n.). Idąc w tym samym kierunku w katechezach, które dzisiaj rozpoczynam, chciałbym ukazać, jak światło tego Oblicza odbija się w obliczu Kościoła (por. Lumen gentium, 1), mimo ograniczeń i cieni naszego kruchego i grzesznego człowieczeństwa. Po Maryi, czystym odbiciu światła Chrystusa, to właśnie Apostołowie swym słowem i swym świadectwem przekazują nam prawdę Chrystusa. Ich posłannictwo nie jest jednak wyizolowane, lecz mieści się w tajemnicy komunii, która ogarnia cały Lud Boży i zgodnie z planem Bożym urzeczywistnia się w historycznych etapach, od starego do nowego Przymierza.
Należy tu powiedzieć, że całkowicie wypacza się orędzie Jezusa, jeżeli oddziela się je od kontekstu wiary i nadziei narodu wybranego: podobnie jak Jan Chrzciciel, Jego bezpośredni prekursor, Jezus zwraca się przede wszystkim do Izraela (por. Mt 15, 24), aby „zgromadzić” go w czasie eschatologicznym, który nadszedł wraz z Nim. I podobnie jak przepowiadanie Jana, również nauczanie Jezusa jest dla całego Ludu Bożego zarazem wezwaniem łaski oraz znakiem sprzeciwu i sądu. Dlatego od pierwszej chwili swej działalności zbawczej Jezus z Nazaretu stara się gromadzić Lud Boży. Chociaż Jego przepowiadanie stanowi zawsze apel do nawrócenia osobistego, w rzeczywistości zmierza On stale do ustanowienia Ludu Bożego, który przyszedł zgromadzić, oczyścić i zbawić.
Jednostronna więc i pozbawiona podstaw jest indywidualistyczna interpretacja głoszenia Królestwa przez Chrystusa, podawana przez teologię liberalną, którą tak streścił wielki teolog liberalny Adolf von Harnack w swoich wykładach na temat istoty chrześcijaństwa, gdy w 1900 r. powiedział: „Królestwo Boże przychodzi, ponieważ przychodzi do pojedynczych ludzi, znajduje dojście do ich dusz i oni je przyjmują. Królestwo Boże to oczywiście panowanie Boga, lecz panowanie świętego Boga w pojedynczych sercach” (Wykład trzeci, 100). W rzeczywistości ten indywidualizm teologii liberalnej jest podkreśleniem typowo modernistycznym: w perspektywie tradycji biblijnej i w kontekście hebrajskim, w którym mieści się dzieło Jezusa z całym swoim nowatorskim charakterem, jasne jest, że cała misja Syna Bożego, który stał się ciałem, ma cel wspólnotowy. Przyszedł On właśnie po to, aby zjednoczyć rozproszoną ludzkość, przyszedł właśnie, aby zgromadzić i zjednoczyć Lud Boży.
Oczywistym znakiem zamiarów Chrystusa, aby zgromadzić wspólnotę Przymierza, aby ukazać w niej wypełnienie się obietnic złożonych Ojcom, którzy mówili zawsze o gromadzeniu, jednoczeniu i jedności, jest ustanowienie Dwunastu. Słyszeliśmy o tym ustanowieniu Dwunastu w Ewangelii: „Potem wyszedł na górę i przywołał do siebie tych, których sam chciał, a oni przyszli do Niego. I ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki, i by mieli władzę wypędzać złe duchy. Ustanowił więc Dwunastu” (Mk 3, 13-16; por. Mt 10, 1-4; Łk 6, 12-16). W miejscu objawienia, „na górze”, Jezus przez inicjatywę, która ukazuje całkowitą świadomość i determinację, ustanawia Dwunastu, aby byli Jego świadkami i głosili nadejście Królestwa Bożego. Nie ma wątpliwości co do historycznej prawdy tego powołania nie tylko ze względu na wiek i wielość świadectw, ale także z tego prostego powodu, że pojawia się tam imię Judasza, apostoła zdrajcy, mimo trudności, jakie obecność ta mogła nastręczać rodzącej się wspólnocie. Liczba Dwunastu najwidoczniej nawiązuje do dwunastu plemion Izraela i ukazuje już w ten sposób znaczenie proroczo-symbolicznego działania wpisanego w tę nową inicjatywę, to jest założenia na nowo ludu świętego. Ponieważ dawno już nastąpił zmierzch ustroju dwunastu plemion, nadzieją Izraela było ich ponowne ustanowienie jako znak nadejścia czasu eschatologicznego (por. zakończenie Księgi Ezechiela: 37,15-19; 39, 23-29; 40-48). Wybierając Dwunastu, wprowadzając ich we wspólnotę życia z sobą i czyniąc z nich uczestników swej misji głoszenia Królestwa Bożego słowami i czynami (por. Mk 6,7-13; Mt 10,5-8; Łk 9,1-6; Łk 6,13), Jezus chciał powiedzieć, iż nadszedł ostateczny czas, w którym ustanawia się nowy lud Boży, lud dwunastu plemion, który staje się teraz ludem powszechnym, Jego Kościołem.
Już samo istnienie Dwunastu - powołanych z różnych stron - staje się wezwaniem skierowanym do całego Izraela, aby nawrócił się i pozwolił się zgromadzić w nowe Przymierze, będące pełnym i doskonałym wypełnieniem starego. Fakt powierzenia im, podczas Ostatniej Wieczerzy, przed swoją Męką, zadania sprawowania Jego pamiątki, pokazuje, że Jezus chciał przekazać całej wspólnocie w osobach jej przywódców nakaz bycia w historii znakiem i narzędziem zapoczątkowanego w Nim samym zgromadzenia eschatologicznego. W pewnym sensie możemy powiedzieć, że właśnie Ostatnia Wieczerza jest aktem założenia Kościoła i stworzenia nowej wspólnoty, wspólnoty zjednoczonej w komunii z Nim samym. W tym świetle zrozumieć można, jak Zmartwychwstały daje im - wraz z wylaniem na nich Ducha Świętego - władzę odpuszczania grzechów (por. J 20, 23). Dwunastu Apostołów jest tym samym najlepiej widocznym znakiem woli Jezusa dotyczącej istnienia i posłannictwa swego Kościoła, gwarancją, że między Chrystusem a Kościołem nie ma żadnego przeciwstawienia. Są nierozłączni, mimo grzechów ludzi, którzy tworzą Kościół. Dlatego całkowicie nie do pogodzenia z zamiarem Chrystusa jest hasło modne kilka lat temu: „Jezus tak, Kościół nie”. Ten indywidualistyczny, wybrany Jezus jest wytworem fantazji. Nie możemy mieć Jezusa bez rzeczywistości, którą stworzył i w której się komunikuje. Między Synem Bożym, który stał się ciałem, a Jego Kościołem istnieje głęboka, nierozerwalna i tajemnicza ciągłość, na mocy której Chrystus obecny jest dzisiaj pośród swego ludu, a w szczególności w tych, którzy są następcami Apostołów.
Jest nam zawsze współczesny. Jest zawsze współczesny w Kościele, wzniesionym na fundamencie Apostołów i żywym dzięki sukcesji apostolskiej. I ta Jego obecność we wspólnocie, w której On sam daje się nam stale, stanowi powód naszej radości. Tak, Chrystus jest z nami. Królestwo Boże nadchodzi.

KAI/Watykan

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

65. rocznica święceń kapłańskich ks. prał. Stanisława Kardasza

2025-07-20 12:09

Ewa Melerska

W kościele pw. Matki Bożej Zwycięskiej w Toruniu wspólnota parafialna dziękowała za 65 lat kapłaństwa ks. prał. Stanisława Kardasza.

W homilii ks. kan. Dariusz Żurański, proboszcz parafii, nawiązał do liturgii Słowa i zauważył, że Bóg jest zawsze blisko człowieka. Wybór należy do nas – czy Go przyjmiemy czy nie, czy będzie On wyczekiwanym i chcianym czy może niepożądanym gościem w naszym życiu.
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV o izraelskim ataku na kościół w Gazie: dość barbarzyństwa wojny!

Po odmówieniu modlitwy Anioł Pański Leon XIV ponownie odniósł się do czwartkowego ataku izraelskiej armii na katolicką parafię Świętej Rodziny w Gazie. Papież wymienił imiona i nazwiska trzech chrześcijan, którzy zginęli w wyniku ataku. Wezwał do natychmiastowego zaprzestania barbarzyństwa wojny i do pokojowego rozwiązania konfliktu.

„Modlę się za ofiary – Saada Issę Kostandiego Salameha, Foumię Issę Latifa Ayyada oraz Najwę Ibrahim Latif Abu Daoud – i w szczególny sposób pragnę zapewnić ich rodziny oraz całą wspólnotę parafialną o mojej bliskości – powiedział Papież. – Niestety, ten akt jest kolejnym wśród nieustających ataków militarnych wymierzonych przeciwko ludności cywilnej oraz miejscom kultu w Gazie”.
CZYTAJ DALEJ

„Świat już tego dłużej nie wytrzyma!” Leon XIV papieżem pokoju

2025-07-20 20:27

[ TEMATY ]

felieton

Papież Leon XIV

Red

I znów papież wypowiedział się na temat pokoju, mimo że ma urlop i mógłby się odciąć od spraw bieżących. Po Mszy św. w Albano Laziale mówił do dziennikarzy: „Świat już tego dłużej nie wytrzyma, jest za dużo wojen, trzeba się modlić o pokój”. Wspomniał też o swej rozmowie z premierem Izraela. Doskonale widać już, że problematyka pokoju to istotny motyw papieskiego nauczania.

Na samych tylko platformach społecznościowych od początku pontyfikatu do czasu wyjazdu na urlop do Castel Gandolfo papież opublikował 47 postów na temat pokoju. Z tego 31 - na platformie X, czyli na dawnym Twitterze (jest to 29 proc. wszystkich postów) i 16 na Instagramie (22 proc. wszystkich wpisów). Wpisy te w dużej mierze stanowią apele o zakończenia konfliktów wojennych. Leon XIV odnosi się zarówno do wojny w Ukrainie, jak i do konfliktów na Bliskim Wschodzie. W kontekście Ukrainy wyraża solidarność z narodem ukraińskim, podkreślając, że „został on dotknięty nowymi, poważnymi atakami” i wzywa „do zakończenia wojny i wsparcia inicjatyw na rzecz dialogu i pokoju”. Papież rozszerza swoje apele w odniesieniu do innych państw, wyrażając moralny sprzeciw wobec wojny: „Serce Kościoła rozdzierają krzyki, które dochodzą z miejsc ogarniętych wojną, zwłaszcza z Ukrainy, Iranu, Izraela i Gazy. Nie możemy przyzwyczaić się do wojny!”. W odniesieniu do sytuacji w Iranie, Izraelu i w Palestynie stwierdził: „Niech zostanie odrzucona wszelka logika przemocy i odwetu, a z determinacją niech zostanie obrana droga dialogu, dyplomacji i #pokój”. To ciekawe, że zamieścił hasztag #pokój, co tylko potwierdza, że rozumie jak ważną rolę w propagowaniu jego nauczania odgrywają media społecznościowe.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję