Najnowszy Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina i akcentuje, że zmartwychwstanie Chrystusa jest kulminacyjną prawdą naszej wiary. Pierwsze gminy chrześcijańskie przeżywały ją jako prawdę centralną, jako źródło wszystkich prawd zawartych w pismach Nowego Testamentu (K 126 oraz KKK 638)*.
Na ogół piszący na temat zmartwychwstania Chrystusa poprzestają na omówieniu nowotestamentalnych relacji o wydarzeniach, jakie miały miejsce owego trzeciego dnia, i ograniczają się do stwierdzenia, że bezpodstawna jest hipoteza, według której Zmartwychwstanie było „wytworem” wiary czy łatwowierności Apostołów. Wykazują, że ich wiara w Zmartwychwstanie zrodziła się z bezpośredniego doświadczenia rzeczywistości Jezusa Zmartwychwstałego. Przytaczają racje świadczące, że On rzeczywiście zmartwychwstał, że pierwsi uczniowie nie ulegli halucynacjom. Katechizm także poświęca wiele miejsca przytaczaniu tych argumentów (KKK 641-646).
Za mało jednak publikacji teologicznych, kazań i katechez podejmuje temat wielkich prawd o Bogu oraz o przeznaczeniu człowieka, jakie objawiły się w wydarzeniach zmartwychwstania i wniebowstąpienia Jezusa. Katechizm dość obszernie je sygnalizuje.
Są to prawdy zawierające esencję wszystkich prawd wiary chrześcijańskiej. Zaskakiwały swym przesłaniem współczesnych Jezusowi, a i dziś zaskakują wielu ludzi. Przez niektórych są wciąż - tak jak to było wówczas - przyjmowane z niedowierzaniem, a nawet z oburzeniem, np. przez żydów i muzułmanów. Wydarzenia Zmartwychwstania i Wniebowstąpienia nakazywały inaczej, dogłębniej i na nowo spojrzeć na życie Jezusa, Jego nauczanie, na Jego deklaracje o swych szczególnych związkach z Przedwiecznym. Pozwalały nabrać pewności odnośnie do tego, co było dotychczas enigmatyczne, niepewne. Teologia chrześcijańska rodziła się na fundamencie refleksji nad wielkanocnymi wydarzeniami. One ją zapoczątkowały. Jej wyniki dokonały przewrotu w dotychczasowym postrzeganiu przez ludzi Boga. Postulowały rewizję posiadanych na Jego temat idei. Teologia Żydów, a zwłaszcza Greków oraz innych narodów w konfrontacji z ideami chrześcijańskimi traciła swój sens, objawiała swój prymitywizm. Dlatego nauka o Bogu głoszona przez chrześcijan fascynowała Greków, Rzymian, mieszkańców Egiptu, Galii, Syrii, Mezopotamii, Armenii, Etiopii i tylu innych narodów. Ta nowość ukazywała Boską rzeczywistość tak przyjazną człowiekowi, że postawą nierozsądną byłoby nie zainteresować się tym, co chrześcijanie głoszą.
Dziś zatraciliśmy poczucie nowatorstwa tej nauki. Przywykliśmy, oswoiliśmy się z jej blaskiem. Przydałoby się nam odświeżenie tamtej atmosfery, tamtej fascynacji. Żadna z religii takich prawd o Bogu nie głosi. Od tamtej pory nie pojawiły się także żadne inne wznioślejsze albo choćby podobne idee Boga, a zwłaszcza Jego relacji z ludzkością, z poszczególnym człowiekiem.
Zatrzymajmy się więc na chwilę nad podstawowymi prawdami, jakie głosiły wydarzenia zmartwychwstania i wniebowstąpienia Jezusa:
Objawiły, kim jest Jezus. Nie tylko potwierdziły, że dysponuje On Boskimi mocami, że Jego deklaracje o swych szczególnych związkach z Przedwiecznym nie są wytworem chorego umysłu, lecz doprowadziły do wniosku, że jest On - tak jak deklarował - Synem Bożym, w ontycznym znaczeniu tego określenia. „Ja i Ojciec jedno jesteśmy” (J 10, 30). Potwierdziły prawdę o Boskości Jezusa (KKK 651, 653). Uwiarygodniły to wszystko, co Chrystus czynił i czego nauczał.Ukazywały wielką miłość Boga do człowieka i chwałę, jaka jest mu zgotowana. Od chwili wcielenia się Syna Bożego człowieczeństwo Jezusa jest zjednoczone i uczestniczy w życiu Boskiej Trójcy. Jego zmartwychwstanie, a zwłaszcza wniebowstąpienie są zobrazowaniem tej prawdy. Wcielenie Syna Bożego zajaśniało teraz pełnią swego blasku: ciało Jezusa, Jego człowieczeństwo obleczone chwałą i majestatem Trójjedynego Boga wkroczyło w inny wymiar bytowania - uczestniczy poza czasem i przestrzenią w Boskim życiu, znajduje się w stanie chwały, tak że św. Paweł powie o Chrystusie, iż jest „człowiekiem niebieskim” (por. 1 Kor 15, 47-49), (KKK 646).Są także zapowiedzią wymarzonej możliwości wejścia naszego człowieczeństwa w obszary rzeczywistości przynależnej tylko Bóstwu. Przez swoje zmartwychwstanie Chrystus otwarł nam dostęp do udziału w życiu Boga (KKK 655). Przeprowadził nasze człowieczeństwo do krainy, w której króluje Bóg. Zapowiedzią tego było wyprowadzenie przez Mojżesza narodu Izraela z niewoli egipskiej i wprowadzenie go do Ziemi Obiecanej. Dlatego oba nazywamy wydarzeniami Paschy, czyli Przejścia.Są także zapowiedzią, źródłem i zaczynem naszego przyszłego zmartwychwstania: „Chrystus zmartwychwstał jako pierwszy spośród tych, co pomarli (...). I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni” (por. 1 Kor 15, 20-22), (KKK 655).Wydarzenia te potwierdzają prawdę o zawarciu przez Jezusa w imieniu Boga z ludźmi Nowego Przymierza - Przymierza Miłości. Są widomym znakiem darowania przez Boga wyrządzonej Mu przez ludzi obrazy-krzywdy. Świadczą o Jego przebaczeniu, o przywróceniu pierwotnej przyjaźni Boga z ludźmi i o ponownym zaproszeniu ich do obcowania z Nim (KKK 519 oraz 654).Objawiły prawdę, że Jezus, Bóg-Człowiek, został ustanowiony Panem, czyli Władcą wszechświata - przed Nim „zgina się wszelkie kolano mocy zarówno ziemskich, jak i niebieskich oraz podziemnych” (por. Flp 2,10), (KKK 648).Jego zmartwychwstanie i wniebowstąpienie wzywa nas, abyśmy „już nie żyli dla siebie, lecz dla Tego, który za nas umarł i zmartwychwstał” (por. 2 Kor 5, 15), (KKK 655).
Z tych prawd zrodziła się chrześcijańska nauka o Bogu (teologia) i nauka o człowieku (chrześcijańska antropologia).
* (K 126) to informacja, do jakiego akapitu Kompendium Katechizmu Kościoła Katolickiego autor powyższych refleksji nawiązuje. Natomiast (KKK 638) wskazuje akapit pełnej wersji Katechizmu.
Bardzo wielu Polaków – zapewne większość - do urn wyborczych uda się albo przed albo po uczestnictwie w niedzielnej Mszy świętej. Jest bardzo ważne, aby właśnie ci katoliccy wyborcy mieli świadomość, że ich niedzielny wybór powinien uwzględniać podstawowe prawdy wiary, do wyznawania której się przyznają.
Warto podkreślić, że od czasów Leona XIII – papieża przełomu XIX i XX wieku – Kościół katolicki w nauczaniu społecznym konsekwentnie zachęca swoich wyznawców, do aktywnego współkształtowania losów społeczności, do której przynależą. Leon XIII – ojciec nowoczesnej katolickiej nauki społecznej – osobistym przykładem mobilizował katolików do czynnego przeciwstawiania się złu.
Relikwiarz, stworzony przez Andrzeja Adamskiego, znanego złotnika z Braniewa
Już 31 maja 2025 roku Braniewo stanie się miejscem szczególnej duchowej uroczystości. Po dwudziestu latach procesu beatyfikacyjnego, Kościół wyniesie na ołtarze piętnaście sióstr katarzynek, które oddały życie, trwając przy swoich podopiecznych w ostatnich miesiącach II wojny światowej. Zginęły z rąk żołnierzy Armii Czerwonej, nie opuszczając szpitali, przytułków i domów opieki – miejsc, gdzie były najbardziej potrzebne.
Braniewska beatyfikacja to nie tylko akt wyniesienia do chwały ołtarzy, ale również głęboka lekcja wiary, odwagi i bezgranicznego oddania drugiemu człowiekowi. Męczeństwo sióstr długo nie było historią znaną powszechnie. Dziś mówi się o niej coraz głośniej. W lutym i marcu 1945 roku braniewskie zakonnice ze Zgromadzenia Sióstr św. Katarzyny wybrały pozostanie w mieście, przez które przetaczała się ofensywa Armii Czerwonej. Były świadome zagrożenia, jakie niosło ze sobą nadejście wojsk sowieckich, ale postanowiły zostać. Ich ofiara była cicha, lecz ogromna w znaczeniu. Wyniesienie ich na ołtarze to przypomnienie, że świętość rodzi się często z codziennej służby i z heroizmu w najtrudniejszych chwilach.
Odmówiliście wspólnie Różaniec święty – modlitwę, która, jak podkreślił św. Jan Paweł II, ma rys maryjny i serce chrystologiczne - wskazał Papież Leon XIV w przemówieniu na zakończenie majowej modlitwy różańcowej w Ogrodach Watykańskich.
Leon XIV podkreślił, że z radością dołączył do „czuwania modlitewnego na zakończenie maja, miesiąca poświęconego Maryi”. Jak zaznaczył, ta modlitwa „to gest wiary, który w prostocie i pobożności gromadzi nas pod matczynym płaszczem Maryi. W tym roku przywołuje on niektóre ważne aspekty Jubileuszu, który obchodzimy: uwielbienie, drogę, nadzieję, a przede wszystkim wiarę – rozważaną i wspólnie wyznawaną”. Cytując Jana Pawła II dodał, że modlitwa różańcowa „skupia w sobie głębię całego przesłania ewangelicznego” (List apostolski Rosarium Virginis Mariae, 16 października 2002, 1).
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
