Abp Depo: wielkim dramatem naszego czasu jest nieuznawanie Boga

W homilii przypomniał, że nasze życie „jest w ręku Boga”. – Nie należymy już do siebie. Za wielką cenę zostaliśmy bowiem nabyci – niepokalaną krwią niepokalanego Baranka, jedynego Zbawiciela człowieka i świata. Potwierdzamy naszą przynależność świadomi słów zapisanych przez św. Pawła Apostoła, że odtąd „nikt z nas nie żyje dla siebie i nie umiera dla siebie. I w życiu, i w śmierci należymy do Pana. Po to On umarł i zmartwychwstał, abyśmy mieli życie” pomimo przemijania i śmierci – zaznaczył abp Depo.

Zobacz zdjęcia: Wielki Piątek w parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Częstochowie

Wskazał, że naszym pierwszym zadaniem jest radość wiary. – Przynależymy do Chrystusa i dlatego mamy przyszłość. Tym różnimy się od świata, który tylko przemija i się kończy. Nasza przyszłość jest w ręku Boga, dlatego radujmy się naszą wiarą – wezwał metropolita częstochowski.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Maciej Orman/Niedziela

Ubolewał, że „wielkim dramatem naszego czasu jest nieuznawanie Boga, swoiste zapominanie o Bogu”. Nawiązując do wojny na Ukrainie, przyznał, że nikt się nie spodziewał, iż pytania: gdzie jest Bóg?, które były stawiane również w Auschwitz, jeszcze się powtórzą. – Bóg dał jedną, jedyną odpowiedź: Syna, którego pozwolił zabić niesprawiedliwym wyrokiem, skazanym na zapomnienie, bo przecież wówczas wybrano Barabasza – wyjaśnił abp Depo.

Maciej Orman/Niedziela

Metropolita częstochowski przypomniał, że podczas Sądu Ostatecznego na niebie pojawi się znak Chrystusa, „żeby osądzić żywych i umarłych, również tych, którzy Go odrzucili i zaprzeczyli, że On w ogóle jest”. – Bez krzyża i zmartwychwstania Chrystusa nasze życie byłoby ciężarem nie do uniesienia, ale właśnie my nie poszliśmy za mitem wymyślonym przez ludzi, ale za konkretną Osobą Syna Maryi z Nazaretu, Boga-Człowieka, który umarł dla nas, za nasze grzechy jako Ofiara przebłagalna, a dziś żyje w swoim Kościele i przyjdzie powtórnie – podkreślił abp Depo.

Dodał, że kolejnym zadaniem wierzących „jest ukazywanie prymatu Boga i wiara w życie wieczne, bo to Bóg jest życiem i tę wiarę mamy przekazywać naszym dzieciom i wszystkim, którzy się jej domagają”.

Reklama

Maciej Orman/Niedziela

Metropolita częstochowski zachęcił do odważnego głoszenia Chrystusa również dzięki wstawiennictwu Maryi Dziewicy, św. Jana Pawła II oraz błogosławionych Kościoła częstochowskiego: ks. Ludwika Rocha Gietyngiera, ks. Maksymiliana Binkiewicza i s. Marii Kanuty Chrobot.

Stwierdził, że przyczyną atakowania Kościoła, św. Jana Pawła II, Benedykta XVI i papieża Franciszka są ataki na Jezusa Chrystusa. – Oni głoszą Jego naukę i określają granicę, której nie powinniśmy przekroczyć, jeśli nie chcemy się zatracić – kontynuował abp Depo.

Maciej Orman/Niedziela

Podkreślił również konieczność „przyznania się do grzechu w Kościele”. Jednocześnie zaznaczył, że „grzech jest zawsze osobisty, tak jak osobista jest odpowiedzialność przed Bogiem”. – Dopiero poprzez grzech osobisty przechodzi on również do struktur, wspólnot i kreowania tego świata bez moralności i odniesień do Boga. To nie Kościół wytwarza grzech, ale popełnia go konkretny człowiek – dodał metropolita częstochowski.

Maciej Orman/Niedziela

Przestrzegał przed podporządkowywaniem się światowości, „która jawi się jako drwina Szatana” i za papieżem Franciszkiem przypomniał: „Kto nie modli się do Boga, modli się do Szatana”. – Stąd apel Kościoła (...) o modlitwę nad światem, nad każdym człowiekiem o miłosierdzie – powiedział abp Depo. Zakończył zachętą z Listu do Hebrajczyków: „Wpatrujmy się w Jezusa, który nam w wierze przewodzi i ją wydoskonala”.

Maciej Orman/Niedziela

Liturgia rozpoczęła się w ciszy. Po przyjściu do ołtarza celebrans padł na twarz. Kolejno nastąpiła liturgia słowa, której kulminacyjnym momentem było odczytanie opisu Męki Pańskiej z Ewangelii według św. Jana. Po homilii miała miejsce bardzo uroczysta modlitwa powszechna.

Kolejną częścią nabożeństwa była adoracja krzyża. Krzyż został wniesiony w procesji w towarzystwie świec. Następnie celebrans przy ołtarzu w trzech etapach odsłaniał krzyż, śpiewając za każdym razem: „Oto drzewo krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata”, na co wierni odpowiadali: „Pójdźmy z pokłonem”. Po odsłonięciu krzyża wierni oddawali mu cześć.

Reklama

Maciej Orman/Niedziela

Trzecią częścią była Komunia św. Kapłan przyniósł na ołtarz puszkę z Najświętszym Sakramentem z kaplicy adoracji, tzw. ciemnicy. Po odśpiewaniu „Ojcze nasz” i odmówieniu embolizmu (modlitwy o wybawienie zła i zachowanie Kościoła w pokoju) rozdano wiernym Komunię św.

Maciej Orman/Niedziela

Na zakończenie liturgii, zgodnie z wielowiekową tradycją, Najświętszy Sakrament został uroczyście przeniesiony w procesji do grobu Pańskiego, gdzie będzie adorowany aż do rozpoczęcia Liturgii Wigilii Paschalnej.

Maciej Orman/Niedziela

W nabożeństwie uczestniczyły siostry karmelitanki z Charkowa, które uciekając przed wojną, znalazły schronienie w Częstochowie.

Bracia i Siostry w Chrystusie, Jedynym Odkupicielu Człowieka!
W jedności z Ojcem Świętym Benedyktem XVI w dniu 11 października 2012 r. o godz. 18 w Bazylice Archikatedralnej w Częstochowie celebrowałem Mszę św. otwierającą Rok Wiary w naszej archidiecezji. Pragnę podziękować Wszystkim: księżom biskupom, braciom w kapłańskim posługiwaniu, osobom życia konsekrowanego, przedstawicielom ruchów i stowarzyszeń, delegacjom dekanalnym i parafialnym za modlitewną obecność, która stała się osobistym i publicznym wyznaniem wiary. Będziemy je wyrażać dalej w naszych kościołach, wspólnotach rodzinnych, miejscach naszej pracy i życia, aby - jak tego pragnie Ojciec Święty - „każdy z nas silnie odczuł potrzebę lepszego zrozumienia i przekazywania przyszłym pokoleniom daru wiary”.
Według zamysłu Ojca Świętego Benedykta XVI rozpoczęty już Rok Wiary ma rozbudzić w każdym wierzącym aspirację do wyznawania wiary w jej pełni i z odnowionym przekonaniem, a także z nową nadzieją na jej spełnienie. Będzie też dobrą okazją, by bardziej celebrować wiarę w liturgii, zwłaszcza Eucharystii. Ona „jest szczytem, do którego zmierza działalność Kościoła, i (...) źródłem, z którego wypływa cała jego moc”. Jednocześnie Papież pragnie, aby świadectwo życia ludzi wierzących było coraz bardziej przejrzyste i wiarygodne. Czas tego Roku jest nam również zadany, aby każdy z nas ponownie odkrył treść wiary wyznawanej, przeżywanej i przemodlonej, i zastanowił się nad samym aktem wiary. W końcu, a może przede wszystkim, Rok Wiary jest wezwaniem do autentycznego i nowego nawrócenia się do Chrystusa Pana, Jedynego Zbawiciela świata („Porta Fidei”, 6-9).
Wobec odejścia, kryzysu wiary wielu chrześcijan i ataków pogańskiego świata, nie możemy - jak mówi Benedykt XVI - zgodzić się na to, aby sól wiary utraciła swój smak, a światło było umieszczone pod korcem (por. Mt 5,13-16). Nie możemy dopuścić do tego, aby zabrakło naszego odważnego głoszenia prawdy o Jezusie i dawania o Nim wiarygodnego świadectwa. Musimy zatem z odnowionym zapałem karmić się Słowem Bożym, wiernie przekazywanym przez Kościół i Chlebem życia, danymi jako wsparcie tym, którzy są Jego uczniami (por. J 6, 51) („Porta Fidei”, 3).
Już dzisiaj, po przekroczeniu progu Roku Wiary, każdy z nas musi stanąć w prawdzie i zapytać siebie samego o osobiste związanie z Chrystusem. Czy nasza wiara jest na tyle dojrzała i silna, abyśmy z radością i entuzjazmem podejmowali dzieło nowej ewangelizacji? Bł. Jan Paweł II wskazywał, iż „czas, w którym przyszło nam żyć, nadal naznaczony jest zapomnieniem i głuchotą wobec Boga”. Dlatego trzeba nam na nowo odkryć, że chrześcijaństwo w swej istocie polega na wierze w Boga Ojca i Syna i Ducha Świętego oraz na indywidualnym i wspólnotowym spotkaniu z Chrystusem, który ukierunkowuje i prowadzi nasze życie.
W zadaniach Roku Wiary, kolejny następca św. Piotra, Benedykt XVI kładzie nacisk na dwie kwestie. Po pierwsze, by spojrzenie Kościoła skoncentrowane było na Jezusie Chrystusie, a nie na naszych ludzkich planach. Po drugie, by przypomnieć każdemu z nas, że wiara ma konkretną treść. Nie jest jakąś emocją czy odczuciem, którym każdy mógłby nadać takie znaczenie, jakie by mu pasowało. Zawsze bowiem jest to wiara Kościoła, który z woli Chrystusa jest „stróżem i filarem prawdy”.
Jaki więc mamy program na ten Rok Wiary?
Odpowiadając na to pytanie, za bł. Janem Pawłem II, chciałoby się najpierw powiedzieć: „Program jest ten sam, co zawsze, zawarty w Ewangelii i w żywej Tradycji. Jest on skupiony w istocie rzeczy wokół samego Chrystusa, którego mamy poznawać, kochać i naśladować, aby żyć w Nim życiem trynitarnym i z Nim przemieniać historię, aż osiągnie swą pełnię w niebiańskim Jeruzalem” („Novo millennio ineunte”, 29). Ten niezmienny program musi jednak znaleźć przełożenie na priorytety i wskazania duszpasterskie uwzględniające nasze „tu i teraz”. Konkretne wskazania uwzględniające aktualną sytuację Kościoła znajdziemy w dokumencie Papieskiej Rady ds. Krzewienia Nowej Ewangelizacji: „Żyć Rokiem Wiary”, który został przekazany do każdej parafii. Pragnę zwrócić uwagę tylko na niektóre, spośród nich.
Po pierwsze: modlitwa, ze szczególnym wołaniem o dary Ducha Świętego. Ojcowie Synodu Biskupów w Rzymie już w pierwszych dniach obrad zwrócili się z prośbą do Papieża, aby dokonał aktu poświęcenia świata Duchowi Świętemu. Modlitwa bowiem - jak poucza nas Katechizm Kościoła Katolickiego - jest „tajemnicą spotkania dwóch pragnień: Serca Bożego i serca ludzkiego” i jest fundamentalną sprawą dla życia wiarą. Można by rzec: „Powiedz mi, jaka jest twoja modlitwa, a powiem ci, jaka jest twoja wiara”. Jakże znamienne są w tej materii świadectwa wielu młodych ludzi, którzy na pewnym etapie swojego życia stracili wiarę. Gdy jednak podjęli trud modlitwy, odzyskali ją na nowo. W Roku Wiary proszę Was wszystkich i każdego z osobna o wierność codziennej modlitwie w naszych rodzinach, połączoną z wyznaniem wiary, czyli odmawianiem Składu Apostolskiego. Proszę również - zwracajcie się z prośbą do św. Michała Archanioła w obronie Kościoła i przezwyciężenie kłamstwa, i zła w świecie. Szczególnym darem i zobowiązaniem Roku Wiary będą odpusty zupełne, które Stolica Apostolska pod zwykłymi warunkami: stanu łaski uświęcającej, oderwania się od grzechu i modlitwy w intencjach Ojca Świętego - związała z sanktuariami i miejscami kultu Bożego.
Po drugie: słuchanie i głoszenie słowa Bożego. Wiara rodzi się ze słuchania Bożego słowa, które jest interpretowane i głoszone przez Nauczycielski Urząd Kościoła. Cieszymy się, że już od 20 lat mamy nowy Katechizm Kościoła Katolickiego, w którym znajduje się systematyczna i organiczna synteza podstawowych treści wiary. Czytany i studiowany przez nas staje się prawdziwym narzędziem umacniania wiary. Zachęcam, abyśmy w Roku Wiary chętnie i często podejmowali lekturę Pisma Świętego i Katechizmu Kościoła Katolickiego. Zwracam się z usilną prośbą do duszpasterzy i wiernych o przeprowadzenie i uczestnictwo w katechezie dorosłych. Niech w naszych parafiach w oparciu o Katechizm będą prowadzone katechezy przygotowujące do przyjęcia kolejnych sakramentów świętych. Zwróćmy też większą uwagę i poczujmy się bardziej odpowiedzialni za korzystanie z bogatych propozycji przygotowanych przez zespoły redakcyjne: naszego Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, Radia „Fiat” i Radia „Jasna Góra”. Katolickie media w dzisiejszej rzeczywistości są niezmiernie ważnym narzędziem głoszenia i umacniania naszej wiary. Przyjmijmy je z wdzięcznością i korzystajmy z nich jak najobficiej.
Po trzecie: wspólnota. Jedną z głównych kategorii, która wyjaśnia nam naturę Kościoła jest wspólnotowość, zjednoczenie człowieka z Bogiem i ludzi pomiędzy sobą. Konkretnym umiejscowieniem Kościoła jest parafia, która coraz bardziej powinna się stawać wspólnotą życia i działania, w której realizują się różne powołania i charyzmaty. Rok Wiary będzie dla nas okazją, byśmy bardziej zaangażowali się w życie parafii i brali za nią odpowiedzialność. Wyrazem tego będzie powołanie nowych Parafialnych Rad Duszpasterskich zgodnie z zatwierdzonym przeze mnie statutem. Statut ten przewiduje również wybory do Parafialnej Rady Duszpasterskiej, które we wszystkich parafiach mają się odbyć 18 listopada br. Ponadto, pragnę zachęcić do bezpośredniego udziału w następujących inicjatywach jak: Dni Kultury Wiary przygotowane przez Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, które już odbywają się w dniach 11-22 października 2012 r. pod hasłem: „Bądźcie solą ziemi i światłem świata” oraz Pielgrzymka Archidiecezji Częstochowskiej do Ziemi Świętej w dniach 9-16 lutego 2013 r. Proszę również, by szczególnym miejscem odnowienia wiary i jej wyznania były rekolekcje adwentowe i wielkopostne, które niech przyjmą formę renowacji Misji Ewangelizacyjnych przeprowadzonych z okazji Peregrynacji Krzyża wraz z relikwiami Krzyża Świętego.
Na wierność łasce Chrztu Świętego i obfite owoce Roku Wiary z serca udzielam pasterskiego błogosławieństwa