Parafia w Łanowicach powstała w 1462 roku. Założył ją ówczesny właściciel Paweł Odrowąż, który także zbudował pierwszy kościół. Drugą świątynię, której fundatorem był Marcin Łyczko, konsekrował w roku 1591 arcybiskup Jan Solikowski. W 1727 r. z funduszy kolejnego właściciela wsi Dominika Kossakowskiego zbudowano trzecią świątynię, którą w 1753 r. w czasie wizytacji biskup przemyski Wacław Sierakowski konsekrował. Czwarty drewniany kościół zbudowano w 1817 roku z funduszy Ignacego Konarskiego, do którego należały wtedy Łanowice.

Kościół ten przetrwał zawieruchę obu wojen i zachował się niemalże do naszych czasów. Niestety w 1948 r. władze sowieckie aresztowały ks. Dominika Czeszyka – miejscowego proboszcza i zesłały go na Syberię. Opiekę nad parafią przejął wtedy o. Aleksander Kałużewski – redemptorysta z Mościsk. Kapłan ten został jednak szybko zmuszony do wyjazdu z kraju. Przez kolejne pięć lat Msze św. w większe święta sprawowali księża z Sambora. W 1963 r. świątynie i parafię definitywnie zamknięto ale najgorsze miało się dopiero wydarzyć. W latach osiemdziesiątych władze komunistyczne wydały decyzję o zburzeniu kościoła. Wtedy to traktory otoczone kordonem milicji rozerwały świątynie na strzępy. Drewno ze zburzonej świątyni zostało wywiezione z Łanowic i przeznaczone na opał dla jednej ze szkół.

Bardzo przejmującym wydarzeniem w historii tutejszego kościoła był pochówek prochów zniszczonej świątyni. W konspiracji mieszkańcy Łanowic pozbierali rozwleczone traktorami fragmenty wyposażenia i drobne drzazgi ze zburzonego kościoła, spalili je i z wielką czcią pochowali na cmentarzu. Była to z pewnością jedna z wielu oznak zwycięstwa wiary tutejszych mieszkańców oraz ich przywiązania do Pana Boga i kościoła.

Już w 1985 roku na cmentarzu wybudowano niewielką kapliczkę, którą poświęcił ks. Kazimierz Mączyński z Sambora. W latach 1989 – 1994 opieką duszpasterską objął parafię ks. Gerard Liryk z Rudek.

W 1989 kiedy dało się zauważyć już pierwsze oznaki odwilży ustrojowej odbyła się uroczystość wmurowania kamienia węgielnego pod budowę dzisiejszego kościoła. Warto podkreślić, że czynny udział w budowie świątyni wzięła cała wioska. Budowa została ukończona w roku 1992 roku, rok później 25 września 1993 roku nowo wybudowany budynek kościoła poświęcił bp. Rafał Kiernicki ze Lwowa.

Od 1994 r. posługują tu Księża Saletyni. Staraniem duszpasterzy i wiernych rozwija się tu kult Matki Bożej Saletyńskiej. 11 września 2004 r. kardynał Marian Jaworski poświęcił Kalwarię Saletyńską, a dwa lata później kościół w Łanowicach otrzymał drugi tytuł – Matki Bożej Saletyńskiej. Z czasem dobudowano boczną kaplicę, w której szczególne miejsce znalazła figura Matki Bożej. Orędzie maryjne z La Salette, dzięki Księżom Misjonarzom, zostało przybliżone wiernym okolicznych parafii. Wiele parafii przyjęło figurę Matki Bożej, która była przekazywana z domu do domu.

3 listopada 2009 roku abp Mieczysław Mokrzycki erygował w Łanowicach pierwsze na Ukrainie Sanktuarium Matki Bożej Saletyńskiej.

Dzisiejsze sanktuarium, choć położone na Ukrainie, sięga aż po francuskie Alpy, gdzie dwoje pastuszków: Maksymin Giraud i Melania Calvat, dnia 19 września 1846 roku na górze La Salette rozmawiało z Matką Bożą. Wspominając te wydarzenia i patrząc na znak obecności Maryi w figurze saletyńskiej, wołajmy:

Maryjo, Matko ma, płacząca w La Salette, za nami Syna proś, by nam przebaczył grzech i udzielił daru pokoju.