Reklama

Święci i błogosławieni

Święci od grzybów? Piotr i Paweł, jakich mniej znamy

Wykazy hagiograficzne wymieniają pod imieniem Piotr: 91 świętych i 31 błogosławionych, pod imieniem Paweł: 56 świętych i 20 błogosławionych. Ku czci Apostołów św. Piotra i św. Pawła wystawiono w Polsce ponad 300 kościołów. Dlaczego ich święto obchodzimy 29 czerwca? Kiedy pierwszy raz się spotkali? Co mają wspólnego z grzybami? Oto 10 ciekawostek o Świętych Apostołach.

[ TEMATY ]

Św. Piotr i Paweł

Family News Service

Adobe.Stock

Św. Piotr - Urodził się na przełomie er. zmarł między rokiem 64 a 67. Św. Paweł - Urodził się między rokiem 5 a 10. zmarł między rokiem 64 a 67.

Św. Piotr - Urodził się na przełomie er.
zmarł między rokiem 64 a 67.
Św. Paweł - Urodził się między rokiem 5 a 10.
zmarł między rokiem 64 a 67.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

29 czerwca Kościół powszechny obchodzi uroczystość Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Jeden z nich został nazwany przez Jezusa „Opoką”, drugi zaś powołany na „Apostoła Narodów”. Zarówno jeden, jak i drugi ponieśli śmierć męczeńską w Rzymie, podczas prześladowania chrześcijan przez cesarza Nerona. W Rzymie, przed watykańską bazyliką znajdują się ich dwa posągi. Św. Piotr trzyma w rękach klucze, św. Paweł - miecz. Tradycja chrześcijańska wspomina, że byli zupełnie różni, ale łączyło ich jedno – miłość do Chrystusa i Jego Ewangelii.

1. Nowe imiona

Obaj opowiedzieli się za Jezusem i otrzymali nowe imiona. Szymon został nazwany Piotrem – Kefasem („skałą”), na której Chrystus zbudował Kościół. Szaweł zaś po nawróceniu nosił imię Paweł. Piotr poznał Jezusa i był jego najbardziej zaufanym uczniem, Paweł nie spotkał Go osobiście – gdy Jezus nauczał, on był dopiero nastolatkiem.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2. Współzałożyciele gminy chrześcijańskiej w Rzymie

Świętych Piotra i Pawła uważa się za współzałożycieli gminy chrześcijańskiej w Rzymie.

3. Pierwsze spotkanie przyszłych świętych

Pierwsze spotkanie Pawła z Piotrem mogło mieć miejsce w Jerozolimie w związku z prześladowaniem chrześcijan, na początku lat 30. I w. po Chr. Paweł wspomina w listach, że prześladował Kościół. W tym czasie, w Jerozolimie przebywał także Piotr Apostoł. Mówi się, że spotkanie miało miejsce tuż po „wydarzeniach damasceńskich” - już po nawróceniu Szawła i powołaniu go na Apostoła przez zmartwychwstałego Jezusa.

4. „Książęta apostołów”

Piotr i Paweł nazywani byli „książętami apostołów”. Paweł nie należał wprawdzie do grona dwunastu, ale określany jest „apostołem” na podstawie charyzmy i powołania.

5. Listy włączone do Biblii

Św. Piotr pozostawił w swojej spuściźnie literackiej 2 listy, które należą do ksiąg Pisma Świętego. Św. Paweł napisał aż 13 listów, które są włączone do biblijnego kanonu.

6. Święci od grzybów

Reklama

W polskiej tradycji ludowej istniało przekonanie, że po uroczystości św. Apostołów Piotra i Pawła zaczynają rosnąć grzyby. Ma to swoje odzwierciedlenie w przysłowiach ludowych: „Jak w Piotra i Pawła deszcz popada, dużo grzybów zapowiada” lub „Gdy w świętego Piotra i Pawła deszcz leje, to jeden z świętych grzyby sieje”. Dawniej ludzie byli przekonani, że dzień ten jest pechowy, bo patronat nad nim sprawują aż dwaj święci. Na podstawie tego dnia ludność przewidywała pogodę.

„Jak Piotr święty z świętym Pawłem płaczą, to ludzie przez tydzień słońca nie zobaczą” - mówili.

7. Męczeństwo

Tradycja przekazuje, że Apostołowie ponieśli śmierć męczeńską tego samego dnia. Św. Paweł poniósł śmierć w 67 r. Tradycja zachowała w pamięci miejsce jego męczeństwa: za Bramą Ostyjską. Jako obywatel rzymski zginął od miecza. Św. Piotr poniósł śmierć męczeńską na krzyżu około 64 r. za panowania cesarza Nerona. Najstarsze źródła tradycji wskazywały jako miejsce śmierci męczeńskiej św. Piotra na ogrody cesarskie, które rodzina Augusta Oktawiana założyła na brzegu Tybru, pod nazwą „pole watykańskie”. Prawdopodobnie w tym samym 67 r., z rozkazu cesarza Nerona, został zabity także Paweł z Tarsu. Jako obywatel rzymski nie mógł być ukrzyżowany ani zabity w granicach Wiecznego Miasta. Został zatem ścięty za jego murami.

8. Święto obu Apostołów wcześniejsze niż Boże Narodzenie

Już w roku 258 obchodzono święto obu Apostołów razem dnia 29 czerwca. Uroczystość została włączona do obchodów liturgicznych, wcześniej niż Boże Narodzenie.

W IV w. w Rzymie czczono tych Świętych celebrując trzy Msze św. Pierwszą w Bazylice św. Piotra na Watykanie, drugą w Bazylice św. Pawła za Murami i trzecią w katakumbach św. Sebastiana. Kult ten rozszerzał się bardzo dynamicznie w Kościele Zachodnim, jak i Kościele Wschodnim.

Reklama

9. Najpopularniejsi patroni

Wykazy hagiograficzne wskazują pod imieniem Piotr: 91 świętych i 31 błogosławionych, pod imieniem Paweł: 56 świętych i 20 błogosławionych. Ku czci św. Piotra i św. Pawła wystawiono wiele kościołów. W Polsce jest ich ponad 300. Święci Apostołowie Piotr i Paweł są też patronami Poznania. Piotr patronuje blacharzom, kowalom, sprzedawcom ryb, murarzom, a Paweł – marynarzom, powroźnikom, tkaczom.

10. 29 czerwca to nie przypadek

Tradycja wskazuje na powiązania Apostołów z pierwszymi chrześcijanami i tradycjami rzymskimi. Tego dnia starożytni Rzymianie oddawali cześć legendarnym założycielom Wiecznego Miasta Romulusowi i Remusowi. Mówi się, że to oni dali fundamenty dla powstania Rzymu. Święci Apostołowi zaś w Rzymie oddali swoje życie, przyczyniając się do rozkwitu wiary. Nadali chrześcijańskie fundamenty pogańskiemu świętu. Źródła historyczne wskazują, że to właśnie 29 czerwca wróciły na miejsce pochówku doczesne szczątki św. Piotra – Apostoł zginął na Polach Watykańskich i został pochowany na cmentarzu, na Wzgórzu Watykańskim. Doczesne szczątki św. Pawła zostały złożone najpierw w posiadłości św. Lucyny przy drodze sotyjskiej, a następnie przeniesiono je do katakumb św. Sebastiana przy drodze apijskiej (podobnie postąpiono z ciałem św. Piotra, obawiano się bowiem ich profanacji, w czasie prześladowań chrześcijan). Miało to miejsce prawdopodobnie w 258 roku - od tego roku czczono Apostołów Piotra i Pawła wspólnie właśnie 29 czerwca.

.

2022-06-29 11:07

Ocena: +22 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

10 kreatywnych propozycji na wakacje dla wierzących

[ TEMATY ]

wakacje

Wakacje z Bogiem

Family News Service

Karol Porwich/Niedziela

Weekend w klasztorze o surowej regule? Ewangelizowanie przez autostopowanie? A może rodzinne mierzenie odległości różańcem? Oto 10 propozycji na ciekawe i wartościowe spędzenie wakacji.

1. Spotkajmy się!

CZYTAJ DALEJ

św. Katarzyna ze Sieny - współpatronka Europy

Niedziela Ogólnopolska 18/2000

[ TEMATY ]

św. Katarzyna Sieneńska

Giovanni Battista Tiepolo

Św. Katarzyna ze Sieny

Św. Katarzyna ze Sieny

W latach, w których żyła Katarzyna (1347-80), Europa, zrodzona na gruzach świętego Imperium Rzymskiego, przeżywała okres swej historii pełen mrocznych cieni. Wspólną cechą całego kontynentu był brak pokoju. Instytucje - na których bazowała poprzednio cywilizacja - Kościół i Cesarstwo przeżywały ciężki kryzys. Konsekwencje tego były wszędzie widoczne.
Katarzyna nie pozostała obojętna wobec zdarzeń swoich czasów. Angażowała się w pełni, nawet jeśli to wydawało się dziedziną działalności obcą kobiecie doby średniowiecza, w dodatku bardzo młodej i niewykształconej.
Życie wewnętrzne Katarzyny, jej żywa wiara, nadzieja i miłość dały jej oczy, aby widzieć, intuicję i inteligencję, aby rozumieć, energię, aby działać. Niepokoiły ją wojny, toczone przez różne państwa europejskie, zarówno te małe, na ziemi włoskiej, jak i inne, większe. Widziała ich przyczynę w osłabieniu wiary chrześcijańskiej i wartości ewangelicznych, zarówno wśród prostych ludzi, jak i wśród panujących. Był nią też brak wierności Kościołowi i wierności samego Kościoła swoim ideałom. Te dwie niewierności występowały wspólnie. Rzeczywiście, Papież, daleko od swojej siedziby rzymskiej - w Awinionie prowadził życie niezgodne z urzędem następcy Piotra; hierarchowie kościelni byli wybierani według kryteriów obcych świętości Kościoła; degradacja rozprzestrzeniała się od najwyższych szczytów na wszystkie poziomy życia.
Obserwując to, Katarzyna cierpiała bardzo i oddała do dyspozycji Kościoła wszystko, co miała i czym była... A kiedy przyszła jej godzina, umarła, potwierdzając, że ofiarowuje swoje życie za Kościół. Krótkie lata jej życia były całkowicie poświęcone tej sprawie.
Wiele podróżowała. Była obecna wszędzie tam, gdzie odczuwała, że Bóg ją posyła: w Awinionie, aby wzywać do pokoju między Papieżem a zbuntowaną przeciw niemu Florencją i aby być narzędziem Opatrzności i spowodować powrót Papieża do Rzymu; w różnych miastach Toskanii i całych Włoch, gdzie rozszerzała się jej sława i gdzie stale była wzywana jako rozjemczyni, ryzykowała nawet swoim życiem; w Rzymie, gdzie papież Urban VI pragnął zreformować Kościół, a spowodował jeszcze większe zło: schizmę zachodnią. A tam gdzie Katarzyna nie była obecna osobiście, przybywała przez swoich wysłanników i przez swoje listy.
Dla tej sienenki Europa była ziemią, gdzie - jak w ogrodzie - Kościół zapuścił swoje korzenie. "W tym ogrodzie żywią się wszyscy wierni chrześcijanie", którzy tam znajdują "przyjemny i smaczny owoc, czyli - słodkiego i dobrego Jezusa, którego Bóg dał świętemu Kościołowi jako Oblubieńca". Dlatego zapraszała chrześcijańskich książąt, aby " wspomóc tę oblubienicę obmytą we krwi Baranka", gdy tymczasem "dręczą ją i zasmucają wszyscy, zarówno chrześcijanie, jak i niewierni" (list nr 145 - do królowej węgierskiej Elżbiety, córki Władysława Łokietka i matki Ludwika Węgierskiego). A ponieważ pisała do kobiety, chciała poruszyć także jej wrażliwość, dodając: "a w takich sytuacjach powinno się okazać miłość". Z tą samą pasją Katarzyna zwracała się do innych głów państw europejskich: do Karola V, króla Francji, do księcia Ludwika Andegaweńskiego, do Ludwika Węgierskiego, króla Węgier i Polski (list 357) i in. Wzywała do zebrania wszystkich sił, aby zwrócić Europie tych czasów duszę chrześcijańską.
Do kondotiera Jana Aguto (list 140) pisała: "Wzajemne prześladowanie chrześcijan jest rzeczą wielce okrutną i nie powinniśmy tak dłużej robić. Trzeba natychmiast zaprzestać tej walki i porzucić nawet myśl o niej".
Szczególnie gorące są jej listy do papieży. Do Grzegorza XI (list 206) pisała, aby "z pomocą Bożej łaski stał się przyczyną i narzędziem uspokojenia całego świata". Zwracała się do niego słowami pełnymi zapału, wzywając go do powrotu do Rzymu: "Mówię ci, przybywaj, przybywaj, przybywaj i nie czekaj na czas, bo czas na ciebie nie czeka". "Ojcze święty, bądź człowiekiem odważnym, a nie bojaźliwym". "Ja też, biedna nędznica, nie mogę już dłużej czekać. Żyję, a wydaje mi się, że umieram, gdyż straszliwie cierpię na widok wielkiej obrazy Boga". "Przybywaj, gdyż mówię ci, że groźne wilki położą głowy na twoich kolanach jak łagodne baranki". Katarzyna nie miała jeszcze 30 lat, kiedy tak pisała!
Powrót Papieża z Awinionu do Rzymu miał oznaczać nowy sposób życia Papieża i jego Kurii, naśladowanie Chrystusa i Piotra, a więc odnowę Kościoła. Czekało też Papieża inne ważne zadanie: "W ogrodzie zaś posadź wonne kwiaty, czyli takich pasterzy i zarządców, którzy są prawdziwymi sługami Jezusa Chrystusa" - pisała. Miał więc "wyrzucić z ogrodu świętego Kościoła cuchnące kwiaty, śmierdzące nieczystością i zgnilizną", czyli usunąć z odpowiedzialnych stanowisk osoby niegodne. Katarzyna całą sobą pragnęła świętości Kościoła.
Apelowała do Papieża, aby pojednał kłócących się władców katolickich i skupił ich wokół jednego wspólnego celu, którym miało być użycie wszystkich sił dla upowszechniania wiary i prawdy. Katarzyna pisała do niego: "Ach, jakże cudownie byłoby ujrzeć lud chrześcijański, dający niewiernym sól wiary" (list 218, do Grzegorza XI). Poprawiwszy się, chrześcijanie mieliby ponieść wiarę niewiernym, jak oddział apostołów pod sztandarem świętego krzyża.
Umarła, nie osiągnąwszy wiele. Papież Grzegorz XI wrócił do Rzymu, ale po kilku miesiącach zmarł. Jego następca - Urban VI starał się o reformę, ale działał zbyt radykalnie. Jego przeciwnicy zbuntowali się i wybrali antypapieża. Zaczęła się schizma, która trwała wiele lat. Chrześcijanie nadal walczyli między sobą. Katarzyna umarła, podobna wiekiem (33 lata) i pozorną klęską do swego ukrzyżowanego Mistrza.

CZYTAJ DALEJ

Nikaragua: od początku roku reżim wydalił 34 osób duchownych

2024-04-30 13:15

[ TEMATY ]

prześladowania

Nikaragua

Pomoc Kościołowi w Potrzebie/www.pkwp.org

34 katolickich osób duchownych musiało opuścić Nikaraguę w ciągu pierwszych czterech miesięcy 2024 r. z powodu prześladowań Kościoła katolickiego przez reżim Daniela Ortegi i Rosario Murillo. Informację tę podała na niezależnej stronie internetowej „Despacho 505” badaczka i aktywistka Martha Molina, która na bieżąco informuje o atakach na Kościół w tym środkowoamerykańskim kraju.

Prawie wszystkie te osoby pełnią swoją posługę w innych krajach, głównie w Kostaryce i Stanach Zjednoczonych, a te, które są jeszcze seminarzystami, kontynuują formację poza Nikaraguą, wyjaśniła Molina, dodając, że jest świadoma sytuacji, ponieważ same ofiary skontaktowały się z nią, ale proszą o nieujawnianie ich tożsamości, ponieważ ich rodziny i członkowie ich zakonów pozostają w kraju. „Mam listę ze wszystkim, nazwiskami, parafiami i zgromadzeniami” - potwierdziła badaczka.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję