Polscy bożogrobcy powiększyli swoje szeregi. Zakon, którego misją jest opieka duchowa i materialna nad chrześcijanami w Ziemi Świętej oraz troska o dzieła prowadzone tam przez Kościół katolicki i o miejsca związane z życiem Chrystusa na ziemi, obecny jest w ponad 40 krajach, liczy 24 tys. członków, w tym 160 w Polsce. Skupia wybitnych duchownych, na czele z kard. Józefem Glempem, prymasem Polski, oraz osoby świeckie zasłużone dla Kościoła. Ostatnio polscy bożogrobcy przyjęli 19 nowych członków, m.in. biskupa pomocniczego archidiecezji krakowskiej Jana Zająca oraz biskupa polowego Wojska Polskiego Tadeusza Płoskiego.
Czuwanie modlitewne
Inwestyturę, czyli uroczyste przyjęcie do zakonu nowych członków, poprzedziło 2-dniowe modlitewne czuwanie w krakowskim klasztorze Redemptorystów w Krakowie. W kościele pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy kandydaci złożyli na ołtarzu podpisane przez siebie przyrzeczenia zakonne, odbył się tam również obrzęd poświęcenia strojów zakonnych. Czuwanie zakończył koncert Akademickiego Chóru PK „Cantata” pod dyrekcją Marty Stós.
Głównym punktem krakowskiej inwestytury była Msza św. odprawiona 23 czerwca w łagiewnickim Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, której przewodniczył bp Piotr Skucha z Sosnowca. W homilii powiedział, że lekarstwem na grzech społeczny i osobisty jest Boże miłosierdzie. Jako wzory do naśladowania przywołał: św. Faustynę Kowalską, św. Brata Alberta, bł. Matkę Teresę z Kalkuty, a także sługę Bożego Jana Pawła II. - Człowiek rzucony na kolana przed majestatem Boga powinien również klękać przed drugim człowiekiem, szczególnie tym najbardziej potrzebującym. Królestwo Chrystusa osiąga się za pomocą miłości - mówił bp Skucha. Podkreślił, że bożogrobcy zaniosą teraz iskrę Bożego miłosierdzia z sanktuarium w Krakowie-Łagiewnikach na cały świat.
Bp Skucha przyjął do zakonu nowych członków. Podczas uroczystego obrzędu inwestytury mężczyźni symbolicznie otrzymali ostrogi i mieczem zostali pasowani na rycerzy, a wszystkich oblókł w stroje zakonne polski zwierzchnik zakonu.
Polska inwestytura 2007 została wzorowo przygotowana przez krakowskich bożogrobców. Szczególne uznanie należy się Januszowi Kaweckiemu, Stanisławowi Abrahamowiczowi oraz Józefowi Dąbrowskiemu. Bożogrobcy z zagranicy zostali również gościnnie przyjęci na Jasnej Górze przez podprzeora o. Piotra Polka i o. Józefa Płatka, a jako tłumacz i przewodnik służył im o. Jan Pach, wspomagany przez s. Danutę Lipińską oraz p. Iwonę i p. Przemysława z Jasnogórskiego Centrum Informacji.
Goście z Włoch i Niemiec
Krakowską inwestyturę bożogrobców zaszczycili swoją obecnością: graf Peter Wolf-Metternich zur Gracht - zwierzchnik generalny zakonu oraz Pier Luigi Parola - gubernator generalny. Byli również reprezentanci z Niemiec: z oddziału bawarskiego bożogrobców, pod przewodnictwem Folkera Müllera - komtura monachijskiego oddziału oraz ks. prał. Hansa Jürgena Brandta - przeora monachijskiego oddziału i Andreasa Neukama - ustępującego zwierzchnika bawarskiego zwierzchnictwa bożogrobców, oraz z oddziałów w Osnnabrück, Münster i Hildesheim, pod przewodnictwem Heinza Blasera i ks. prał. Karla Wöste. Specjalne przesłanie na polską inwestyturę wystosowali: kard. Carlo Furno - wielki mistrz Zakonu Rycerskiego Bożego Grobu w Jerozolimie, a także zwierzchnik bawarski bożogrobców oraz kard. Stanisław Dziwisz - metropolita krakowski.
Trochę historii
Współczesny zakon bożogrobców został założony w 1847 r. przez papieża Piusa IX, który powierzył mu opiekę nad chrześcijanami mieszkającymi w Ziemi Świętej, nad Bazyliką Grobu Bożego i innymi miejscami kultu. Zgromadzenie kontynuuje tradycję średniowiecznego zakonu bożogrobców, który powstał w XII wieku w Jerozolimie. Bożogrobcy zostali sprowadzeni do Polski w 1162 r. W następnych wiekach zakon rozwinął szeroką działalność, zakładając wiele ośrodków dobroczynnych oraz m.in. miasto Chorzów. Główną siedzibą polskich bożogrobców był klasztor w Miechowie; w 1819 r. pod naciskiem zaborców zakon został skasowany.
Polskie Zwierzchnictwo Zakonu Rycerskiego Bożego Grobu w Jerozolimie powstało w 1995 r. Jego przeorem jest kard. Józef Glemp, a zwierzchnikiem - prof. Jerzy Wojtczak-Szyszkowski.
Bożogrobcy dziś
Zdaniem prof. Wojtczaka-Szyszkowskiego, dzisiaj działalność zakonu bożogrobców jest jeszcze bardziej potrzebna niż kiedykolwiek. Wyjaśnił, że przed 30 laty w Palestynie było ponad 70 tys. chrześcijan, a obecnie jest ich ok. 28 tys. Jeśli nie zapewnimy opieki chrześcijanom w Ziemi Świętej, niedługo w ogóle ich tam nie będzie, a kuratelę nad najważniejszymi miejscami chrześcijaństwa przejmą muzułmanie. Może więc dojść do wielkiego paradoksu, bo miejsca najświętsze dla chrześcijan znajdą się w rękach wrogów chrześcijan.
Rycerskość w XII wieku wyrażała się w walce mieczem w obronie pielgrzymów nawiedzających miejsca święte. Obecnie orężem może być np. słowo, wykorzystywane jako narzędzie do informowania o trudnej sytuacji w Ziemi Świętej i wzywające do obrony chrześcijan, ale jest nim przede wszystkim modlitwa w intencjach mieszkańców ziemi Chrystusa.
Donald Trump i Władimir Putin zgodzili się, że działania na rzecz pokoju na Ukrainie rozpoczną się od zawieszenia broni dotyczącego energetyki i infrastruktury, oraz rozpoczęcia na Bliskim Wschodzie negocjacji w sprawie dalszych kroków – ogłosił Biały Dom.
„Przywódcy zgodzili się, że ruch w stronę pokoju rozpocznie się od zawieszenia broni w energetyce i infrastrukturze oraz technicznych negocjacji w sprawie wprowadzenia w życie morskiego zawieszenia broni na Morzu Czarnym, pełnego zawieszenia broni i trwałego pokoju. Te negocjacje rozpoczną się natychmiast na Bliskim Wschodzie” – napisano w komunikacie Białego Domu po rozmowie telefonicznej Trumpa z Putinem.(PAP)
Św. Józef, oblubieniec Najświętszej Maryi Panny, w kalendarzu
liturgicznym Kościoła zajmuje miejsce specjalne, skoro jego wspomnienie
Kościół obchodzi w sposób uroczysty. Miesiąc marzec jest w sposób
szczególny poświęcony św. Józefowi. Jego święto obchodzimy 19 marca
jako uroczystość. Bardzo pięknie wyrażają prawdę o św. Józefie niektóre
pieśni: "Szczęśliwy, kto sobie patrona Józefa ma za Opiekuna. Niechaj
się niczego nie boi, gdy św. Józef przy nim stoi Patronem...".
Hebrajskie imię Józef oznacza tyle, co "Bóg przydał".
Św. Józef pochodził z królewskiego rodu Dawida. Pomimo tego, że pochodził
z takiego rodu, zarabiał na życie trudniąc się obróbką drewna. Mieszkał
zapewne w Nazarecie. Nie był on według ciała ojcem Jezusa Chrystusa.
Był nim jednak według żydowskiego prawa jako małżonek Maryi. Zaręczony
z Maryją stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Postanowił wówczas
dyskretnie się usunąć, ale po nadprzyrodzonej interwencji wziął do
siebie Maryję, a potem jako prawdziwy Cień Najwyższego pokornie asystował
w wielkich tajemnicach. Chociaż Maryja porodziła Pana Jezusa dziewiczo,
to jednak według otoczenia św. Józef był uważany za Jego ojca. On
to kierował w drodze do Betlejem, nadawał Dzieciątku imię, przedstawiał
Je w świątyni jerozolimskiej i uciekając do Egiptu ocalił przed prześladowaniem
króla Heroda. Widzimy jeszcze św. Józefa w czasie pielgrzymki z dwunastoletnim
Jezusem do Jerozolimy na święto Paschy. Potem już się w Ewangelii
nie pojawia. Niektórzy sądzą, że wkrótce potem zakończył życie w
obecności Pana Jezusa i Najświętszej Maryi, na Ich rękach i miał
uroczysty pogrzeb, bo w ich obecności. Może dlatego św. Józef jest
uważany za szczególnego patrona dobrej śmierci.
Św. Józef był rzemieślnikiem, być może cieślą, co oznacza
hebrajski wyraz charasz. Zajmował się pracą w drewnie, w metalu,
w kamieniu. Wykonywał zatem narzędzie codziennego użytku, konieczne
również w gospodarce rolnej. Jest rzeczą uderzającą, że w wydarzeniach
z dziecięcych lat Pana Jezusa, św. Józef odgrywa znaczącą rolę. Jemu
anioł wyjaśnia tajemnice wcielenia Syna Bożego, jemu poleca ucieczkę
i powrót do Nazaretu po śmierci Heroda.
Na obrazach widzimy zwykle św. Józefa jako starca, by
w ten sposób podkreślić prawdę o dziewiczym poczęciu Pana Jezusa.
W rzeczywistości jednak św. Józef był młodzieńcem w pełni urody i
sił. Pisarze podkreślają, że do tak wielkiej godności, opiekuna Pana
Jezusa, oblubieńca Najświętszej Maryi Panny i żywiciela - głowy Najświętszej
Rodziny, powołał Pan Bóg męża o niezwykłej cnocie. Dlatego słusznie
stawiają oni św. Józefa na czele wszystkich świętych Pańskich, a
Kościół obchodzi jego doroczną pamiątkę, pomimo Wielkiego Postu,
jako uroczystość.
Szczególnym nabożeństwem do św. Józefa wyróżniała się
św. Teresa z Avila. Z wielkim zaangażowaniem szerzyła ona kult św.
Józefa słowem i pismem. Twierdziła, że o cokolwiek prosiła Pana Boga
za przyczyną św. Józefa, zawsze to otrzymała. Jego też obrała za
głównego patrona zreformowanego przez siebie zakonu karmelitańskiego.
Za swojego patrona św. Józefa obrały sobie również Siostry Wizytki.
Św. Jan Bosko, założył stowarzyszenie św. Józefa dla młodzieży rzemieślniczej.
Papież bł. Jan XXIII, który na chrzcie św. otrzymał imię Józef, do
kanonu Mszy św. (pierwsza modlitwa eucharystyczna) dołączył imię
św. Józefa. W 1961 r. tenże Papież wydał list zalecający szczególne
nabożeństwo do tegoż Orędownika.
Liturgiczne święto św. Józefa po raz pierwszy spotykamy
w IV w. w pobliżu Jerozolimy w klasztorze św. Saby. Papież Sykstus
IV w 1479 r. wprowadził to święto do mszału rzymskiego i brewiarza,
a papież Grzegorz XV rozszerzył je na cały Kościół. W pierwszej połowie
XIX w. przełożeni generalni 43 zakonów wystąpili do Stolicy Apostolskiej
z prośbą o ustanowienie osobnego święta Opieki Świętego Józefa nad
Kościołem Chrystusa. Papież bł. Pius IX przyczynił się do ich prośby
i w 1847 r. ustanowił to święto. Natomiast papież św. Pius X podniósł
je do rangi uroczystości. Papież Pius XII wprowadził na dzień 1 maja
wspomnienie św. Józefa Robotnika. Papież Benedykt XV w 1919 r. do
Mszy św., w której wspomina św. Józefa dołączył osobną o nim prefację.
Pierwszą w dziejach Kościoła encyklikę o św. Józefie wydał papież
Leon XIII. Wreszcie papież św. Pius X zatwierdził litanię do św.
Józefa, do odmawiania publicznego. Są sanktuaria św. Józefa. Największe
i najbardziej znane jest w Kanadzie, w Montrealu. Powstało ono w
1904 r. i posiada 61 dzwonów. Cudowna figura św. Józefa została ukoronowana
koronami papieskimi w 1955 r. Kanada, Czechy, Austria, Portugalia,
Hiszpania obrały sobie św. Józefa za patrona.
W Polsce kult św. Józefa jest bardzo żywy. Już na przełomie
XI i XII w. w Krakowie obchodzono 19 marca jego święto. W XVII i
XVIII w. nastąpił największy rozwój nabożeństwa do św. Józefa. W
1645 r. ukazały się godzinki ku czci św. Józefa. W XVII w. wybudowano
największe sanktuarium św. Józefa w Polsce, w Kaliszu. Znajduje się
tam obraz pochodzący z tegoż wieku, który w 1786 r. Prymas Polski
Władysław Aleksander Łubieński, ogłosił urzędowo za cudowny. Papież
Pius VI w 1783 r. wydał dekret zezwalający na koronacje obrazu, ale
dokonała się ona dopiero w 1796 r. W Polsce jest około 270 kościołów
ku czci św. Józefa. W 1818 r. diecezja kujawsko-kaliska obrała go
sobie za patrona, a później diecezja wrocławska i diecezja łódzka.
Powstały 4 rodziny zakonne pod wezwaniem św. Józefa. W Polsce swego
czasu imię Józef było bardzo popularne.
Ojciec Święty w adhortacji apostolskiej Redemptoris Custos
z 15 sierpnia 1989 r. ukazuje św. Józefa i jego posłannictwo w życiu
Chrystusa i Kościoła. Pisze o nim, że był powołany na opiekuna Zbawiciela,
był powiernikiem tajemnicy samego Boga, mężem sprawiedliwym i oblubieńcem
Dziewicy Maryi, był pracowity, a jego praca była wyrazem miłości.
Ojciec Święty kończy adhortację słowami: "Mąż sprawiedliwy, który
nosił w sobie całe dziedzictwo Starego Przymierza, równocześnie został
wprowadzony przez Boga w początki Przymierza Nowego i Wiecznego w
Jezusie Chrystusie. Niech nam ukazuje drogi tego zbawczego Przymierza
na progu Tysiąclecia, w którym ma trwać i dalej się rozwijać ´pełnia
czasu´ związana z niewysłowioną tajemnicą Wcielenia Słowa. Niech
św. Józef wyprasza Kościołowi i światu, każdemu z nas, błogosławieństwo
Ojca i Syna i Ducha Świętego".
„Głęboko wierzę, że tak jak uroczystości 1050-lecia Chrztu Polski pokazały, że nasza wspólna historia przede wszystkim łączy, a nie dzieli, tak i obchody milenium królewskich koronacji mogą być dobrą okazją do podkreślenia wspólnych korzeni, z których wyrośliśmy” - mówił Prymas Polski abp Wojciech Polak podczas II Sejmiku Ziemi Gnieźnieńskiej, który odbył się 19 marca w Gnieźnie.
W swoim wystąpieniu metropolita gnieźnieński przypomniał, że obok 1000-lecia koronacji Bolesława Chrobrego i Mieszka II Lamberta w tym roku przypada również 1025-lecie powstania archidiecezji i metropolii gnieźnieńskiej, najstarszej organizacji kościelnej na ziemiach polskich. Wraz z nią powołane zostały podległe jej biskupstwa ze stolicami w Krakowie, Wrocławiu i Kołobrzegu. „U progu drugiego tysiąclecia naród polski zyskał prawo, by na równi z innymi narodami włączyć się w proces tworzenia nowego oblicza Europy” - cytował św. Jana Pawła II abp Polak.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
