Przyjście nieznanego wówczas Jezusa do słynnego Jana, udzielającego nad brzegami Jordanu chrztu pokuty, było wydarzeniem, które rzuciło światło zarówno na osobę Jana, jak i Jezusa. Stało się przyczyną wejścia osoby i działalności Jana do historii zbawienia. Ukazało go jako początek łańcucha wielkich, zbawczych wydarzeń, które niebawem miały nastąpić. Wskazywał on bowiem przybywającym do niego ludziom drogi prawości. Tego dnia Jan stał się reflektorem, który wydobył nieznanego jeszcze Jezusa z anonimowego tłumu pokutników i wskazał Go jako Tego, który dokona dzieła wybawienia ludzi z grzechów. W smudze Bożego światła dostrzegamy przede wszystkim Jezusa i słyszymy głos Przedwiecznego wzywający nas do zawierzenia się Jego objawieniu, do zawierzenia się Jezusowi. Widzimy także zadania, które Bóg - podobnie jak Janowi - zleca każdemu z nas: Przygotujcie drogi Panu, bądźcie Jego heroldami.