Konie szlachetne, pracowite i cierpliwe - wiernie służyły ludziom przez tysiące lat. Używano ich do jazdy wierzchem, powożenia, ciągnięcia różnorakich ładunków, zaprzęgano do pługa oraz wykorzystywano w wojsku. Niesamowicie silne, a zarazem łagodne, potrzebują kogoś, kto by nimi kierował. Przez wiele stuleci konie były dla człowieka jedynym środkiem transportu.
Rydwany ciągnięte przez konie były popularną rozrywką arystokracji cesarstwa rzymskiego. Stopniowo kawaleria wyparła rydwany. Niezależnie od tego, czy konie pracowały pod siodłem czy w zaprzęgu, stały się niezastąpione jako nieodłączny towarzysz człowieka.
Konie różnią się między sobą wielkością i proporcją ciała. Istnieje wiele ras i typów koni, najogólniej można je podzielić na trzy grupy: zimnokrwiste, gorącokrwiste i prymitywne, tzw. kuce.
Koń arabski jest prawdopodobnie najstarszą i jedną z najpiękniejszych ras koni na świecie. Najszybszą zaś rasą są konie zwane folblutami - sprawdzają się w różnych dyscyplinach sportu jeździeckiego i rekreacji konnej.
Konie rozwijają się 5-6 lat, kiedy to stają się w pełni dojrzałe. Wiek konia można określić na podstawie stanu jego uzębienia, a konkretnie stanu siekaczy. Konie potrafią wydajnie pracować aż do 20. roku życia. Dożywają nawet do 30 lat.
Umaszczenie koni zależy od ilości pigmentu, czyli naturalnego barwnika, który znajduje się w skórze zwierzęcia.
Dziś mamy mniejszy kontakt z końmi niż przed laty, nie znaczy to jednak, że zwierzęta te zniknęły. Spotkać je można w stadninach, gdzie hodowane są rasy przeznaczone na sprzedaż - polskie konie cieszą się wielkim popytem na corocznych aukcjach, choćby tylko wspomnieć Janów Podlaski, gdzie przybywa wielu gości z zagranicy, by wydać wielkie sumy pieniędzy i zdobyć niepowtarzalny okaz.
Wiara chrześcijańska bywa uważana za coś absurdalnego, a wierzący są wyśmiewani i prześladowani. To jednak jest świat, który został na powierzony i wobec którego mamy dawać świadectwo radosnej wiary w Jezusa Zbawiciela – mówił Leon XIV w pierwszej homilii po wyborze na Papieża. Przypomniał, że brak wiary prowadzi dziś do wielu ludzkich dramatów.
Przeczytaj także: Pierwsza Msza św. papieża Leona XIV - transmisja na żywo
Zamknij X
Wiem, że mogę na was liczyć
Swą pierwszą jako papież Eucharystię Leon XIV odprawił w Kaplicy Sykstyńskiej wraz z przebywającymi w Rzymie kardynałami. W pierwszych spontanicznych i wypowiedzianych po angielsku słowach zachęcił purpuratów, by zgodnie ze słowami psalmu, uznali cuda i błogosławieństwa, których Bóg nam udziela. „W tej posłudze Piotrowej – powiedział - powierzyliście mi ten krzyż i błogosławieństwo, jakim jest ta misja. Wiem, że mogę polegać na każdym z was, że pójdziecie razem ze mną, w naszej drodze jako Kościoła, jako wspólnota przyjaciół Jezusa, jako wierzący, aby głosić Dobrą Nowinę, aby głosić Ewangelię”.
Urodził się w Esneh, w Górnym Egipcie. Jego rodzice byli poganami. Kiedy miał 20 lat, został wzięty do wojska i musiał służyć w legionach rzymskich w pobliżu Teb. Z biegiem czasu zapoznał się jednak z nauką Chrystusa. Modlił się też do Boga chrześcijan, by go uwolnił od okrutnej służby. Po zwolnieniu ze służby wojskowej przyjął chrzest. Udał się na pustynię, gdzie podjął życie w surowej ascezie u św. Polemona. Potem w miejscowości Tabenna prowadził samotne życie, jednak zaczęli przyłączać się do niego uczniowie. Tak oto powstał duży klasztor. W następnych latach Pachomiusz założył jeszcze osiem podobnych monasterów. Po pewnym czasie zarząd nad klasztorem powierzył swojemu uczniowi św. Teodorowi, a sam przeniósł się do Phboou, skąd zarządzał wszystkimi klasztorami-eremami. Pachomiusz napisał pierwszą regułę zakonną, którą wprowadził zasady życia w klasztorach. Zobowiązywał mnichów do prowadzenia życia wspólnotowego i wykonywania prac ręcznych związanych z utrzymaniem zakonu. Każdy mnich mieszkał w oddzielnym szałasie, a zbierano się wspólnie jedynie na posiłek i pacierze. Reguła ta wywarła istotny wpływ na reguły zakonne w Europie, m.in. na regułę św. Benedykta. Regułę Pachomiusza św. Hieronim w 402 r. przełożył na język łaciński (Pachomiana latina). Koptyjski oryginał zachował się jedynie we fragmentach.
- Nie przychodzimy tu wspominać wydarzeń przeszłych, słuchać słowa. Chrześcijaństwo nie jest religią księgi, słowa spisanego, jest religią słowa wcielonego – napisał kard. Grzegorz Ryś w rozważaniu do Ekumenicznej Drogi Światła, która odbyła się w Łodzi.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.