Minął rok od śmierci o. Mariana Załęckiego, paulina, który większość swojego zakonnego i kapłańskiego życia spędził w służbie Matce Bożej na Beacon Hill w Amerykańskiej Częstochowie, gdzie posługiwał przez 40 lat.
O. Marian urodził się 18 grudnia 1935 r. w Woli Wrzeszczowskiej (parafia Wrzeszczów w dawnej diecezji sandomierskiej). Miał dwóch braci i trzy siostry. Rodzice byli dla nich przykładem modlitwy i pracowitego życia. O. Mariana wspominam jako niestrudzonego pielgrzyma i czciciela Maryi. Należał on do grupy osób, które zapoczątkowały piesze pielgrzymki z Great Meadows do sanktuarium w Doylestown. Osobiście brał udział w pielgrzymkach, posługując pątnikom w sakramencie pokuty i pojednania. Był zawsze uśmiechnięty i otwarty na drugiego człowieka. Na jubileuszowej - 20. pieszej pielgrzymce w 2007 r. obecny był we wspomnieniach pielgrzymów, którzy znali go z publikacji prasowych, m.in. w „Niedzieli”, z którą współpracował jako korespondent ze Stanów Zjednoczonych. Wielokrotnie uczestniczył w Marszu dla Życia, który odbywał się Waszyngtonie.
Bardzo często można było zobaczyć o. Mariana w kaplicy adoracji, gdzie wraz z wiernymi z różnych stron świata modlił się na różańcu. Modlitwa różańcowa w języku polskim, angielskim, francuskim, łacińskim, hiszpańskim towarzyszyła mu przez całe życie kapłańskie i zakonne.
W zakonnej celi, w której mieszkał i pracował o. Marian, obok zdjęcia swojej kochanej mamy Heleny umieścił obrazy i figury Matki Bożej z sanktuariów maryjnych z całego świata.
O. Marian, który 18 września 2006 r. w wieku 71 lat odszedł do Pana, wpisał się w historię duchowej stolicy Polonii amerykańskiej jako wierny sługa. Na cmentarzu w Amerykańskiej Częstochowie przy jego grobie bardzo często można spotkać osoby z grup modlitewnych, którym posługiwał. Świeże kwiaty i świece płonące przy grobie o. Mariana Załęckiego to oprócz modlitwy dowód wdzięczności za wszelkie dobro uczynione przez niego.
Urodził się ok. 1266 r. w Szkocji w miasteczku Duns. W 1279 r. wstąpił do Zakonu Braci Mniejszych i odbył nowicjat w Dumfries. Od 1280 r.
studiował najpierw w Szkocji, później w Anglii. Święcenia kapłańskie otrzymał w marcu 1291 r. W latach 12931297 studiował w Paryżu. Prowadził
wykłady na uniwersytetach w Combridge, Oxfordzie i w Paryżu. W Paryżu w 1305 r. uzyskał stopień magistra teologii. Za obronę Papieża
Bonifacego VIII przed królem francuskim Filipem IV Pięknym musiał opuścić Francję i od 1304 r. wykładał w Oksfordzie. W 1307 r. wyjechał do Kolonii (Niemcy),
gdzie wykładał teologię. Zmarł 8 listopada 1308 r., ciało jego zostało pogrzebane w podziemiach klasztoru franciszkańskiego w Kolonii, gdzie wierni przez Jego wstawiennictwo
wypraszają po dzień dzisiejszy łaski. Wielką cześć odbiera także w diecezji Nola k. Neapolu.
Żył ok. 40 lat i w ciągu tego okresu bł. Jan zyskał sławę wielkiego filozofa i teologa, nie tylko w zakonie franciszkańskim. Jego rozważania teologiczne
były skoncentrowane na Bogu, który jest Miłością. Obok nauki o Bogu w tajemnicy Trójcy Świętej, bł. Jan zwraca na siebie uwagę nauką o Matce Bożej, która wywarła decydujący
wpływ na rozwój doktryny o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Przez dokładny wykład tego dogmatu oraz żarliwą jego obronę bł. Jan zdobył sobie tytuł doktora maryjnego (doctor marianus
lub docktor immaculatae conceptionis). Szczególnie był rozmiłowany w Eucharystii, której przypisywał wyjątkową rolę pośród innych sakramentów.
Papież Paweł VI z okazji 700. rocznicy urodzin Jana Dunsa Szkota w liście apostolskim do biskupów Anglii, Walii i Szkocji określił jego naukę mianem antidotum przeciw
ateizmowi. Przypomniał także jego mistrzostwo w prowadzeniu dialogu opartym na Ewangelii i starożytnych tradycjach. Drugim tytułem, jakim obdarzono Błogosławionego był tytuł doktora
subtelnego (doctor subtilis).
Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie pielgrzymki do Niemiec w 1981 r. nawiedził grób Franciszkanina nazywając go duchową twierdzą wiary. Po dziesięciu latach 6.07.1991 r.
Ojciec Święty oficjalnie potwierdził jego kult w Kościele, a 20.03.1993 r. ogłosił go błogosławionym. Jego wspomnienie liturgiczne obchodzone jest 8 listopada.
Sukcesja apostolska, kwestia pokoju, wewnętrzna jedność Kościoła oraz dobra znajomość Polski – to tematy, które podkreślił abp Antonio Guido Filipazzi, nuncjusz apostolski w Polsce, w rozmowie z L’Osservatore Romano z okazji sześciu miesięcy pontyfikatu Papieża Leona XIV, wybranego 8 maja na Stolicę Piotrową. Nuncjusz zaapelował również o modlitwę w intencji Ojca Świętego, który – jak zaznaczył – „ma bardzo ważną misję dla Kościoła i dla świata”.
Na początku abp Filipazzi zwrócił uwagę na znaczenie sukcesji apostolskiej.
Autor rozważań ks. Maciej Jaszczołt to kapłan archidiecezji warszawskiej, biblista, wikariusz archikatedry św Jana Chrzciciela w Warszawie, doświadczony przewodnik po Ziemi Świętej. Prowadzi spotkania biblijne, rekolekcje, wykłady.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.