Reklama

Tak objawia się miłość

Niedziela Ogólnopolska 41/2008, str. 24-25

Archiwum Duszpasterstwa Akademickiego Dominikanów

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Uprzejmie donoszę, że przemówienie Jana Pawła II do młodzieży wygłoszone w Poznaniu w dniu 3 czerwca 1997 r. na placu Mickiewicza było przygotowywane z zamysłem wygłoszenia go 2 czerwca 1997 r. nad Jeziorem Lednickim, w czasie spotkania z młodzieżą, do którego jednak nie doszło z powodu mojej naiwności i nieumiejętności trzymania języka za zębami.
Pamiętam wzrok abp. Juliusza Paetza, któremu w naszym poznańskim klasztorze podczas obiadu ze szczerością i entuzjazmem opowiadałem o Lednicy i o Bramie nad jeziorem, i o tym, jak Ojciec Święty powiedział mi osobiście, że to całkiem realne, aby nad jezioro przyjechał w czasie swojego pobytu w Polsce w 1997 r. i spotkał się z młodzieżą. Do przyjazdu Ojca Świętego czasu było jeszcze sporo, ale kimże ja w końcu jestem, abym wytyczał marszrutę pielgrzymki papieskiej... Abp Paetz - dopiero co nastał w diecezji i gwałtownie zabiegał o obecność Ojca Świętego w Poznaniu. W tym starciu nie miałem szans.
Nie chcę już pamiętać o trudnościach związanych z powstawaniem Bramy i organizacją spotkań nad Lednicą. Musiało tak być, aby Pan Bóg oczyścił nasze intencje i zbadał nasze serca. Lednica, doświadczywszy swojego, zaczęła się rozwijać, a na kolejne spotkania Ojciec Święty Jan Paweł II przysyłał nam swoje słowo i swoje błogosławieństwo. Tak więc od roku 1997 do roku 2004 mamy osiem przemówień papieskich bezpośrednio skierowanych nad Lednicę, do gromadzącej się tam młodzieży.
Przemówienia papieskie znad Lednicy traktuję jako skarb, część dziedzictwa narodowego, i czuję się za nie i ich rozpowszechnianie osobiście i szczególnie odpowiedzialny. Stanowią one, zrządzeniem Opatrzności, zwarty korpus zaczynający się od słów: „Nie lękajcie się”, a kończący się egzaminem z miłości. Tak jak zaczynał się pontyfikat Jana Pawła II - wezwaniem do odwagi i wyzbycia się lęku - tak zaczynają się lednickie przemówienia Jana Pawła II. Inaugurują narodziny pokolenia JP2, do którego kluczem są właśnie te słowa o wyzbyciu się lęku i strachu, a przestrzeniami działania - dziedziny polityki, ekonomii, cywilizacji i kultury. Wszystkie przemówienia lednickie są wybitnie chrystocentryczne i kończą się jak Ewangelia wg św. Jana - pytaniami o miłość, skierowanymi do Piotra. Tak samo jest z lednickimi przemówieniami Ojca Świętego. Jego najkrótsze i najgenialniejsze przemówienie, poprzedzone pozdrowieniem z Placu św. Piotra, jest jednym wielkim pytaniem o miłość, skierowanym do każdego i do każdej z obecnych na lednickim spotkaniu.
Lednickie przesłania Ojca Świętego są naszym stałym programem i repertuarem, są naszym pokarmem oraz materiałem studiów i rozmów. Nie może być inaczej - sam prosiłem o słowa miłości do młodych i takie słowa nie mogą zamierać, takie słowa żyją wiecznie, jak owoce kontemplacji.
Nieobecność, a raczej inną i mocniejszą obecność Ojca Świętego nad Lednicą przyjąłem jako dar. Najpierw z helikoptera, a później serdecznym i przyjacielskim słowem i darami Ojciec Święty potwierdzał swoją obecność i zaangażowanie w sprawę lednickich spotkań. Nie miałem więc prawa narzekać. Lednica powoli i boleśnie, ale nie bez entuzjazmu, torowała sobie prawo obywatelstwa w klasztorze, w prowincji, w diecezji, w Polsce, w sercach młodzieży. Dzisiaj należy już do stałych i niekwestionowanych elementów w krajobrazie polskiego duszpasterstwa młodzieżowego.
Lednica stała się moim drugim, jeśli nie pierwszym domem i miejscem mojego przebywania z młodzieżą. Pewnego letniego wieczoru, kiedy jak zwykle zasiedliśmy do czytania papieskich tekstów, wybór padł na przemówienie do młodych wygłoszone na placu Mickiewicza w Poznaniu nazajutrz po pierwszym spotkaniu nad Lednicą.
Nie pamiętam, kto z młodych czytał wtedy tekst, ale opowiedziawszy historię spotkań nad Lednicą zgromadzonej młodzieży, natrafiliśmy na słowa:
„Fragment Ewangelii św. Mateusza przed chwilą odczytany prowadzi nas nad jezioro Genezaret. Apostołowie wsiedli do łodzi, aby wyprzedzić Chrystusa na drugi brzeg. I oto, wiosłując w obranym kierunku, ujrzeli Jego samego kroczącego po jeziorze. Chrystus szedł po wodzie, tak jakby to była ubita ziemia...”.
Na Chrystusowe słowa: „Odwagi, nie lękajcie się” - Piotr wyszedł z łodzi i zaczął kroczyć po wodzie. Dochodząc do Jezusa, zwątpił jednak i zaczął tonąć. Wtedy Jezus wyciągnął do niego rękę i ocalił przed utonięciem.
W głowie zapaliła mi się lampka. Wtedy uświadomiłem sobie dobitnie, że poznańskie przemówienie do młodych o jeziorze, o wierze Piotra i o historii Polski nie było przygotowywane dla Poznania, ale właśnie dla Lednicy i że Ojciec Święty liczył się z możliwością wygłoszenia tego przemówienia nad Lednicą. No bo po cóż by na wybrukowanym placu Mickiewicza, pośród murów miasta, w dłuższym i pięknym wywodzie mówił o jeziorze i chodzeniu po wodzie?
Genialne przemówienie Ojca Świętego, którego wtedy w pełni nie byłem w stanie sobie przyswoić - ponieważ po lednickiej nocy i kilkunastokilometrowej pielgrzymce do Gniezna stałem w tłumie bez przytomności, ale z przekonaniem, że tam być muszę osobiście - dotarło do mnie dopiero po latach.
To było, jakbym nabrał świeżego powietrza do płuc, to było jak odkrycie, które nadaje nowy sens wszystkiemu. Tak, lednickie przesłania Jana Pawła II otrzymały nowy solidny fundament - papieski komentarz do wiary, która jest jak chodzenie po wodzie. Tak, to było przygotowywane nad Lednicę, bo Lednica jest tam obecna w każdym fragmencie wykładu; wtedy, kiedy mowa o jeziorze, jak i wtedy, kiedy Ojciec Święty streszcza historię Polski. Wtedy, kiedy objaśnia, co to jest ojczyzna, jak i wtedy, kiedy jeszcze raz powraca nad jezioro i płynącej po nim łodzi Piotrowej. Cudowne połączenie starego z nowym, a jezioro jawi się jako wyzwanie nie tylko dla tych, którzy żyli wczoraj, ale przede wszystkim dla tych, do których należy jutro.
Kongenialny wykład dotyczący chodzenia po wodzie nie dotyczy chodzenia po bruku i trotuarach. Jezioro Lednica pasuje jako wspaniałe egzemplum do tego fragmentu Ewangelii.
Tutaj, nad wodami źródeł chrzcielnych Polski, podejmował Ojciec Święty najważniejszy problem życia ludzkiego - problem wiary w Jezusa Chrystusa. Wiara i nadzieja razem z miłością stanowią fundament życia chrześcijańskiego, którego kamieniem węgielnym jest Jezus Chrystus. A potem długi wykład o Chrystusie jako fundamencie i kluczu, ośrodku i celu całej ludzkiej historii. A chwilę później, zwracając się bezpośrednio do zgromadzonych, mówił: „Drodzy Chłopcy i Dziewczęta, podążajcie z entuzjazmem swych młodych serc za Chrystusem. Tylko On może uciszyć lęk człowieka. Patrzcie na Jezusa głębią waszych serc i umysłów! On jest waszym nieodłącznym przyjacielem”.
A zatem jeszcze raz - najpierw ta głębia, potem wyzwolenie od lęku, wezwanie do świadczenia i zachęta, aby uczyć się Chrystusa - nadziei ludzkości. Nawiązanie do pl. Adama Mickiewicza jest przypadkowe, żeby nie powiedzieć sztuczne i mechaniczne. Niewiele z niego wynika. Dla Ojca Świętego jest jednak okazją, aby zacząć syntetyczny wykład najnowszej historii Polski. Historii do niedawna zakazanej i zafałszowanej. Odkręca zatem bieg historii i pokazuje jego główny nurt. A czyni to, aby przekazać następnym pokoleniom wspólne dobro - Ojczyznę.
Ale jakby mu nie było dość. Raz jeszcze wraca Ojciec Święty nad jezioro Genezaret. I płynącą po nim łódź Piotrową. Taka łódź zrekonstruowana stoi nad brzegiem jeziora Lednickiego, jako dar franciszkanina Antoniego Dudka z mojego rodzinnego Prudnika. Mówiąc o jeziorze, mówi Ojciec Święty o wyzwaniach świata względem chrześcijan, o wyzwaniach na podobieństwo tych, jakie jezioro Genezaret stanowiło dla Piotra. Człowiek musi wejść w ten świat i musi się w nim niejako zanurzyć. I znowu pasjonujący wykład o zanurzeniu się w ten świat, a jednocześnie dystansowaniu go poprzez wiarę i panowaniu nad nim mocą wiary. Wspaniały wykład aż do papieskiej pointy, aby bardziej być, pełniej być, i to być nie tylko „dla siebie”, ale przede wszystkim „dla drugich”.
Wreszcie wezwanie do osobistego kontaktu z Jezusem. „Piotr szedł po falach jeziora, choć było to przeciwko prawu ciążenia, szedł, bo patrzył w oczy Chrystusowi. Gdy zwątpił, gdy stracił z Mistrzem osobisty kontakt, zaczął tonąć i spotkał go wyrzut: Czemu zwątpiłeś, małej wiary? Na przykładzie Piotra widzimy, jak ważna jest w życiu duchowym osobista łączność z Chrystusem, którą trzeba ciągle odnawiać i pogłębiać”.
Osobista więź z Chrystusem, osobisty wybór Chrystusa - to przecież istota Lednicy. Fundament i tożsamość naszych spotkań. Osobisty wybór Chrystusa, o którym dużo wcześniej rozmawialiśmy, i którego projekt dużo wcześniej wręczyłem Ojcu Świętemu.
Mogą inni mieć inne zdanie. Mogą czytać i odczytywać przemówienie Ojca Świętego Jana Pawła II z 3 czerwca 1997 r. i umiejscawiać je, gdzie chcą. Jest na tyle uniwersalne, że można je czytać na bruku i asfalcie. Ale ja mam inne wewnętrzne przekonanie i zawłaszczam je i dokompletuję na własną rękę do przemówień lednickich.
I jakby tego wszystkiego było jeszcze za mało, Ojciec Święty mówi o Polakach: „Jesteśmy stąd, skąd się Polska zaczęła, od Mieszka I i Bolesława Chrobrego. My stamtąd jesteśmy! I zawsześmy o tę Polskę dbali, żeby się trzymała. Tu się poczęła polska państwowość”. Oczywiście, że nie na poznańskim bruku, tylko nad Lednicą.
Ojca Świętego już nie ma pośród nas, a ja ciągle myślę o Jego miłości i dalekowzroczności. On przecież zawierzył mojej inteligencji, szczerości mojego zaproszenia i temu, że pewnego dnia odkryję to, że przecież nie prosiłem go na darmo. On, geniusz słuchu absolutnego, usłyszał moje zaproszenie i na nie natychmiast odpowiedział. Szkoda tylko, że ja tak długo musiałem odczytywać Jego odpowiedź. Ponad dziesięć lat już minęło… Kocham Cię, Janie Pawle II. Jesteś geniuszem dialogu i porozumienia. Nawet nie pytam, gdzie są ci, którzy się wtedy sprzeciwiali? Jesteś Ty, Kochany Ojcze Święty, i ja jestem. Dzisiaj, kiedy stoję sam nad tym jeziorem i po raz kolejny czytam Twoje słowa skierowane do młodych, to czytam z głębokim przekonaniem, że były pomyślane do młodzieży zgromadzonej nad Lednicą. Tak objawia się miłość!

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2008-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

commons.wikimedia.org

W dzisiejszej Ewangelii mamy dwie różne sceny. Pierwsza z nich ukazuje Chrystusa, który udziela apostołom daru Ducha Świętego i wraz z nim władzę odpuszczania grzechów. Mówi im: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Druga z kolei scena koncentruje się na niedowiarstwie Tomasza, jednego z apostołów.

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, choć drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane». Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i ręki mojej nie włożę w bok Jego, nie uwierzę». A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł, choć drzwi były zamknięte, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż w mój bok, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym». Tomasz w odpowiedzi rzekł do Niego: «Pan mój i Bóg mój!» Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, że Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli». I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
CZYTAJ DALEJ

Królowa i mniszka

Niedziela Ogólnopolska 27/2023, str. 18

[ TEMATY ]

Św. Elżbieta Portugalska

pl.wikipedia.org

Św. Elżbieta Portugalska

Św. Elżbieta Portugalska

Jej ciotką była św. Elżbieta Węgierska.

Elżbieta urodziła się w Saragossie. Była córką Piotra III, króla Aragonii, i Konstancji, córki króla Sycylii. Kiedy miała 12 lat, wydano ją za Dionizego, króla Portugalii. W 1290 r. dała mu córkę, a rok potem syna Alfonsa – następcę tronu. Małżeństwo jednak nie było szczęśliwe. Mąż prowadził hulaszcze życie, a Elżbieta znosiła jego wybryki z heroiczną cierpliwością. Korzystając z wolnego czasu, oddawała się modlitwie i uczynkom miłosierdzia. Zajęła się także wychowaniem dzieci królewskich kochanek.
CZYTAJ DALEJ

Papież sprawdził stan przygotowań w Castel Gandolfo na jego przybycie

2025-07-03 20:45

[ TEMATY ]

Castel Gandolfo

Papież Leon XIV

Vatican Media

Papież sprawdził stan przygotowań obiektów, w których spędzi dwutygodniowy urlop

Papież sprawdził stan przygotowań obiektów, w których spędzi dwutygodniowy urlop

Po południu 3 lipca Leon XIV przybył do Castel Gandolfo, gdzie w najbliższą niedzielę przeniesie się na letni, dwutygodniowy odpoczynek. Papież chciał zprawdzić stan przygotowań Villi Barberini, w której się zatrzyma.

Jak poinformowało Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej, wizyta Papieża miała na celu sprawdzenie stanu prac na kilka dni przed przeprowadzką do Villa Barberini, w Borgo Laudato Si’ w Castel Gandolfo. Papież przeprowadzi się tam w niedzielę, 6 lipca.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję