Książka „Biskup Uśmiechu” przypomina zmarłego przed rokiem w Rzymie, po 70 latach kapłaństwa i w przededniu oficjalnego ogłoszenia nominacji kardynalskiej, bp. Ignacego Jeża, emerytowanego metropolitę koszalińsko-kołobrzeskiego. Na publikację składa się wybór artykułów i wywiadów z Biskupem autorstwa współpracującego z „Niedzielą” red. Jerzego Feliksa Walczaka. Tytuł książki przypomina określenie, które nadał Biskupowi Jan Paweł II - takim właśnie, pogodnym, życzliwym, otwartym na bliźnich i ich sprawy zapamiętali go wszyscy, którzy go znali. Bp Jeż to także wielki świadek historii XX wieku. Urodzony w dniach wybuchu I wojny światowej, posługę duszpasterską rozpoczął na dwa lata przed wrześniem 1939 r. W sierpniu 1942 r. został aresztowany przez gestapo i osadzony w katowickim więzieniu. W jednym z wywiadów wspominał: - „Myślałem wówczas: a jeśli Pan Bóg chce, żebym Mu służył przez więzienie? Dlaczego nie? Nigdy nie wiadomo, czy ten pobyt w więzieniu nie przyniesie więcej dobra dla Kościoła niż praca kapłańska w parafii. Tylko jeden Bóg wie”. Zapewne podobna refleksja towarzyszyła ks. Ignacemu Jeżowi w czasie jego najtrudniejszych życiowych doświadczeń - ponaddwuipółletniego pobytu w obozie koncentracyjnym w Dachau. „Tych, którzy zesłali go do obozu w Dachau, nie tylko nie znienawidził, ale przebaczył im. A później przez wiele lat niestrudzenie budował mosty pojednania między Niemcami i Polakami” - przypomina w słowie wstępnym bp Edward Dajczak.
Sakrę biskupią otrzymał w 1960 r. z rąk papieża Jana XXIII. W 1972 r. bp Jeż został ordynariuszem nowo erygowanej diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej. Przez wszystkie lata dziękował Bogu za darowane po raz drugi życie. Co roku - wraz z innymi kapłanami, którzy przeżyli Dachau - odbywał dziękczynną pielgrzymkę do sanktuarium św. Józefa w Kaliszu.
Zawarte w książce artykuły i zdjęcia przypominają jego niezwykłe życie, jego wiarę, miłość i zawierzenie Bożej Opatrzności. Przypominają również życzliwość Biskupa dla „Niedzieli”, wizytę w naszej redakcji i poświęcenie umieszczonej przy wejściu tablicy św. Maksymiliana Kolbego. Słowa uznania za tę interesującą książkę należą się autorowi oraz redaktorom, którzy z wielką starannością zatroszczyli się o jej stronę wydawniczą i graficzną.
(A.W.)
Jerzy Feliks Walczak, „Biskup Uśmiechu”, Koszalin 2008.
O powstaniu i misji Fundacji Dzieło Nowego Tysiąclecia oraz o tym, jak będą wyglądały centralne obchody jubileuszu 25-lecia Fundacji mówili uczestnicy śniadania prasowego, które odbyło się dziś w siedzibie Sekretariatu KEP w Warszawie. Podczas spotkania, które zgromadziło licznych współpracowników Fundacji i przedstawicieli mediów zaprezentowane też zostały specjalne publikacje przygotowane z okazji obchodzonej w tym roku rocznicy. Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia” jest dziełem Kościoła w Polsce. Oferuje program stypendialny i formacyjny dla zdolnej, niezamożnej młodzieży. W ciągu 25 lat na te stypendia przeznaczono 250 mln zł.
- Fundacja jest przykładem dalekomyślności księży biskupów sprzed 25 lat - mówił abp Adrian Galbas, metropolita warszawski, Przewodniczący Rady Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”. Zauważył, że spośród wielu pomników Jana Pawła II Fundacja jest tym, którego dotąd nikt nie krytykował. To pomnik niezwykle udany, żywy, skoncentrowany na dobru. Przypomina o tym, czego papież nauczał i o tym, jak ważni byli dla niego młodzi. - Ten pomnik kojarzy się z Kościołem, który potrafi robić dobre rzeczy - powiedział.
W ciągu ostatniej dekady leczenie nowotworów przeszło prawdziwą rewolucję, która radykalnie zmieniła rokowania wielu pacjentów. Nowotwory, które kiedyś były wyrokiem, dziś stają się chorobami przewlekłymi. Choć leczenie onkologiczne jest coraz skuteczniejsze, nadal wiąże się z istotnymi skutkami ubocznymi i toksycznością, które mogą wpływać na jakość życia pacjenta. Wielu pacjentów chce świadomie i bezpiecznie wspierać swój organizm w walce z chorobą korzystając z potencjału medycyny komplementarnej. Dziś różne grupy interesu chcą odebrać im tę szansę.
Julia jeszcze jako nastolatka zachorowała na nowotwór mózgu. Diagnoza brzmiała strasznie: „gwiaździak drugiego stopnia, nieoperacyjny”. Dla Julii i jej mamy był to szok. Dotąd była aktywną nastolatką, uprawiała sport, lubiła taniec i pływanie. Choroba wywróciła ich życie do góry nogami. Po wielu miesiącach diagnozy trafiła do jednego z warszawskich szpitali, gdzie rozpoczęła chemioterapię. Bardzo szybko z wysportowanej nastolatki zmienia się nie do poznania. Miała problem z apetytem, schudła, często wymiotowała, wypadły jej włosy. Z dnia na dzień jej stan się pogarszał, a dotychczasowa terapia nie przynosiła oczekiwanych rezultatów. Z dnia na dzień jej ciało było coraz słabsze, jednak coraz silniejsza była chęć życia. – Nie chciałam rezygnować z leczenia konwencjonalnego, ale przez ogromne osłabienie organizmu nie byłam w stanie normalnie funkcjonować. Przede mną była studniówka i przede wszystkim matura. Nie chciałam rezygnować z życia – wspomina Julia.
Spotkanie Rodzin i 25-lecie kościoła w Sulistrowiczkach [Zaproszenie]
2025-05-28 12:42
ks. Łukasz
Archiwum prywatne ks. prałata Ryszarda Staszaka
Do wspólnego świętowania zaprasza ks. prałat Ryszard Staszak. - W tym roku obchodzimy 25. rocznicę konsekracji świątyni oraz 8. rocznicę ustanowienia jej sanktuarium. Tego dnia do naszego sanktuarium zapraszamy rodziny, a Mszę św. o godz. 12:00 odprawi ks. abp Józef Kupny, metropolita wrocławski. Podczas Eucharystii będę dziękował za 40. lat posługi kapłańskiej w parafii Sulistrowice.
Sanktuarium w Sulistrowiczkach nosi tytuł Matki Bożej Dobrej Rady. - Kult Matki Bożej Dobrej Rady sięga XV wieku, kiedy to – według tradycji – w genueńskim kościele św. Dominika odkryto obraz Maryi z Dzieciątkiem, któremu towarzyszyły słowa: „Mądrej Radzie”. Obraz – przeniesiony następnie do miasteczka Genazzano pod Rzymem – słynął licznymi cudami i uzdrowieniami, a papież Benedykt XIV zatwierdził kult tej „Patronki wszystkich chwytających się rady Bożej w chwilach wielkiej niepewności” już w 1742 r. Już w XVIII i XIX wieku wiele zgromadzeń zakonu augustianów i dominikanów szerzyło modlitwę do Dobrej Rady, wskazując, że Maryja pomaga odnaleźć Bożą wolę zarówno w sprawach wielkich, jak i codziennych – wspomina ks. Staszak, dodając: - Pomysł budowy kaplicy Matki Bożej Dobrej Rady w Sulistrowiczkach powstał pod koniec lat 90. XX wieku, kiedy to po konsultacjach z biskupem Józefem Pazdurem, architektem Jerzym Wojnarowiczem, w uzgodnieniu z radą parafialną oraz przy wsparciu pana Stanisława Dobrowolskiego podjąłem starania o wzniesienie świątyni, która mogłaby stać się duchowym ośrodkiem modlitwy za rodziny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
