Chodził w Tatry samotnie. Często w rejony dzikie, opuszczone, z dala od szlaków tłumnie odwiedzanych przez turystów. Dlatego jego górskie zdjęcia są nietypowe, oryginalne. Można je oglądać w najnowszym albumie „Białego Kruka”.
Mieczysław Żbik fotografuje już blisko 50 lat. Jego największą pasją są Tatry. - Dla mnie to najpiękniejsze góry na świecie. I to o każdej porze roku. Pasjonują mnie zarówno jako niezwykłe zjawisko przyrodnicze, jak i niebywały fenomen kulturowy - mówi.
Przez kilkanaście lat spędzał tam wszystkie weekendy i urlopy. Wędrował z ciężkim sprzętem fotograficznym, obserwował i fotografował. Bez pośpiechu, z namysłem. Często poza szlakiem, gdyż od zarządu parków narodowych miał na to pozwolenie. A poza szlakiem Tatry są zupełnie inne niż te znane turystom. - Ktoś mógłby nawet pomyśleć, że takie Tatry nie istnieją. Ale one istnieją, tylko nie wszyscy możemy je takie oglądać - mówi Michał Kowalski, autor wprowadzenia do albumu.
Dzięki tej publikacji jednak oglądamy Tatry „z innej strony”. Zarówno po stronie polskiej, jak i słowackiej. Widzimy np. przystrojoną w złote, jesienne barwy brzozę karpacką, rosnącą wśród wiecznie zielonej kosodrzewiny. A na następnej stronie - Tatry Zachodnie i niezwykła, brązowiejąca trawa. Dalej - kozice w Dolinie Mięguszowieckiej. Niektóre zdjęcia pokazują widoki, których już się nie odnajdzie. Nie ma już np. zagubionej altanki z Doliny Kościeliskiej, sfotografowanej pośród śnieżycy. Zachwycają panoramy z niebezpiecznych szczytów i bajkowe krajobrazy pokrytych śniegiem polan. Album podzielony jest na cztery pory roku i nie sposób stwierdzić, która pora jest najpiękniejsza w Tatrach. Każda zachwyca pięknem. A w odkryciu tego piękna album Mieczysława Żbika pomaga wyjątkowo skutecznie.
Promocja albumu, z udziałem jego autorów i twórców, odbyła się 2 grudnia w siedzibie Polskiej Agencji Prasowej w Warszawie, a 3 grudnia - w Wydawnictwie Biały Kruk w Krakowie.
Mieczysław Żbik, „Tatry. Cztery pory roku”, Biały Kruk, Kraków 2009. Wydawnictwo Biały Kruk, ul. Szwedzka 38, 30-324 Kraków, tel./fax: (12) 260-32-90, (12) 260-32-40, e-mail: marketing@bialy kruk.pl, www.bialykruk.pl.
Klasztor Świętej Katarzyny znajdujący się u stóp Góry Świętej Katarzyny i góry Synaj, na półwyspie Syna.
Po 15 wiekach niezależnego istnienia prawosławny klasztor św. Katarzyny na półwyspie Synaj, mający status autonomicznego Kościoła prawosławnego, staje się własnością państwa egipskiego. Taką decyzję wydał 28 maja sąd w Ismailiji, co oznacza w istocie skonfiskowanie przez władze państwowe ogromnego bogactwa materialnego i duchowego tego obiektu: prastarych ikon, rękopisów, starodruków, bibliotek i innych dóbr, wpisanego na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
Klasztor św. Katarzyny powstał około 530 roku na rozkaz cesarza bizantyjskiego Justyniana I, choć pierwszą kaplicę wzniesiono tam na początku IV wieku na polecenie cesarzowej Heleny (zmarłej około 328-330 roku) i jest najstarszym, działającym do dzisiaj. monasterem chrześcijańskim na świecie. Znajduje się w wąskiej dolinie Wadi al-Dajr na południu Synaju w miejscu, w którym tradycja biblijna umiejscowiła krzak gorejący, z którego Bóg przemawiał do Mojżesza (Wj 3, 1-6), a w pobliżu wznosi się góra Synaj, zwana też Górą Mojżesza, gdzie miał on otrzymać od Boga tablice Dekalogu. Obiekt, otoczony wysokim na 12-15 metrów i grubym na ponad półtora metra murem obronnym, jest położony na wysokości 1570 m npm.
Uroczysta Msza święta dziękczynna oraz w intencji mieszkańców Lutyni
Przełom maja i czerwca to dla mieszkańców Lutyni powód do świętowania. Ich miejscowość obchodzi swoje 700-lecie, a Szkoła Podstawowa im. św. Jana Pawła II ma już 80 lat. Uroczystości rozpoczęły się od Eucharystii i odśpiewania Te Deum laudamus.
Mszy świętej przewodniczył ks. Janusz Betkowski, proboszcz parafii. - Każdy jubileusz to piękny czas wspomnień, wypełniony twarzami, nastrojami. To czas przepełniony treścią. Dziś chcemy wrócić do tej treści. Najmłodsi przeżywają je obecnie. Trochę starsi utrwalają w pamięci, a starsi wspominają z nostalgią - mówił kapłan, wspominając niedawne swoje 40-lecie matury, kiedy to spotkał się z kolegami i koleżankami w budynku swojej szkoły średniej, dodając: - Wszystko się zmienia, ale nie zmieniła się nasza przyjaźń, więzi. Jesteśmy zupełnie inni, mamy swoje upatrywania, sprzeczamy się ze sobą, ale mamy wiele wspomnień, szanujemy się, bo mamy wspólne wartości. I to jest podstawą do dialogu i próby zrozumienia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
