Jest już pewne, że Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu stanie się niedługo Sądem Najwyższym w Europie. Już teraz zapadają tam wyroki przeciw państwom Unii Europejskiej, wyroki nierzadko precedensowe i bulwersujące opinię społeczną, niezgodne z europejską kulturą prawną. Przypomnę, że takim wyrokiem było w 2009 r. żądanie usunięcia krzyży we włoskiej szkole w Abano Terme k. Padwy, ponieważ są „sprzeczne z prawem rodziców do wychowania własnych dzieci zgodnie ze swoimi przekonaniami” oraz „sprzeczne z prawem dzieci do wolności religijnej”.
Również tenże Trybunał skazał w 2007 r. Polskę w procesie Alicji Tysiąc na zapłacenie jej 25 tys. euro odszkodowania oraz 14 tys. euro na pokrycie kosztów sądowych, ze względu na to, że nie mogła odwołać się od decyzji lekarzy, którzy nie zgodzili się na zabicie jej nienarodzonego dziecka.
Bodaj te dwa precedensowe przypadki wskazują na to, jak ważny jest skład sędziów Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu, czy kierują się wartościami chrześcijańskimi, kulturą życia, czy też optują za tzw. cywilizacją śmierci, za błędnie rozumianą świeckością państwa, krótko mówiąc - za Europą bez Boga. W tym kontekście jest sprawą niezwykle ważną, jakich kandydatów rekomendują poszczególne państwa do wspomnianego Trybunału, kto będzie wyrokował w sprawach życia i śmierci, małżeństwa i rodziny, a nierzadko będą to problemy bardzo subtelne, dotyczące ludzkich sumień.
Dlatego na skandal zakrawa wybór przez premiera Donalda Tuska polskich kandydatów do Europejskiego Trybunału Praw Człowieka: Leszka Garlickiego, Marka Antoniego Nowickiego i Romana Wieruszewskiego. Wszyscy trzej prawnicy są przeciwni ochronie życia od poczęcia - swoimi dotychczasowymi działaniami lub wypowiedziami dali wyraz temu, że są za zabijaniem dzieci nienarodzonych.
Prof. Wieruszewski określił obowiązujące w Polsce prawo broniące życia poczętego jako „zbyt restrykcyjne i sprzeczne z międzynarodowymi standardami”, co oznacza, że nie akceptuje nawet tak kompromisowej ustawy, jak obowiązująca od 7 stycznia 1993 r. ustawa „o planowaniu rodziny, ochronie płodu ludzkiego i warunkach dopuszczalności przerywania ciąży”, która w art. 1. stwierdza, że „prawo do życia podlega ochronie, w tym również w fazie prenatalnej w granicach określonych w ustawie”.
Z kolei dla Marka A. Nowickiego „prawo” do zabicia nienarodzonego dziecka jest prawem człowieka przysługującym kobiecie. Należy dodać, że to Nowicki bronił zasadności wyroku Trybunału Strasburskiego w tzw. sprawie Alicji Tysiąc, czyli poparł wyrok, który ograniczył zarówno ochronę życia w naszym kraju, jak i wolność przestrzegania zasad etyki lekarskiej.
Natomiast prof. Garlicki, będąc sędzią Trybunału Konstytucyjnego, popierał projekt SLD z 1993 r., dotyczący zniesienia wspomnianej wyżej ustawy. Należy dodać, że prof. Garlicki w poprzedniej kadencji reprezentował Polskę w Europejskim Trybunale Praw Człowieka, zasiadając tam na wniosek rządu Leszka Millera. Donald Tusk rekomendację premiera Millera potwierdził.
W związku z powyższym nasuwa się kilka ogólniejszych refleksji o postępowaniu obecnego rządu, o tym, czyjej racji stanu będą bronić wspomniani kandydaci w ETPCz w Strasburgu, racji polskiej czy nie wiadomo jakiej, bo nawet nie unijnej. Pytanie jest zasadne, ponieważ Polska, przyjmując Europejską Konwencję Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, zobowiązała się działać na rzecz prawa do życia, które w art. 2 wymienione jest jako pierwsze z praw ludzkich. Tymczasem niemal wszystkie kraje unijne „zapomniały” o Konwencji, bo poza Polską, Irlandią i Maltą mają bardzo liberalne prawo, dopuszczające zabijanie dzieci nienarodzonych z tzw. względów społecznych, czyli w praktyce na każde życzenie kobiety.
Platforma Obywatelska, chcąc być w zgodzie z polskim prawem, zapisała w swoim programie, że „prawo winno ochraniać życie ludzkie, tak jak czyni to obowiązujące dziś w Polsce ustawodawstwo”. Skoro tak, to jak ocenić fakt skierowania do Trybunału Praw Człowieka zwolenników aborcji, prawników otwarcie przeciwnych polskiemu ustawodawstwu? Wniosek: deklaracje PO są na użytek Polaków, a dla zagranicy właściwa postawa ukłonów i poprawności politycznej.
Pojawiły się już apele do premiera Donalda Tuska o odwołanie przedstawionych przez niego polskich kandydatur. Jako pierwsza wystąpiła w tej sprawie Prawica Rzeczypospolitej. Kwestię zmiany kandydatów poruszali również posłowie PiS na posiedzeniu sejmowych komisji: do spraw Unii Europejskiej oraz Spraw Zagranicznych, jednak obecny na niej wiceminister spraw zagranicznych Andrzej Kremer do sprawy tej się nie odniósł. Obecnie Prawo i Sprawiedliwość ogłosiło nowy projekt Konstytucji, w której art. 20 mówi, że „każdy człowiek ma prawo do życia od poczęcia do naturalnej śmierci”. Artykuł jasno i zdecydowanie opowiada się za cywilizacją życia.
Czy to jednak dotrze do premiera Tuska? Tylko on może zmienić kandydatów do ETPCz w Strasburgu. A trzeba wspomnieć, że w 2007 r. podczas rozpoczętej debaty o zmianie Konstytucji w aspekcie ochrony praw dzieci poczętych Tusk jako szef Platformy Obywatelskiej kwestionował taką potrzebę, deklarując się jako zwolennik „obecnego kompromisu”. Skoro jest za obecną ustawą, to nie powinien kierować do Trybunału w Strasburgu prawników, którzy tę ustawę kwestionują.
Wygląda jednak na to, że jak dawniej, tak i obecnie premier Tusk prowadzi politykę „wykrętów”, stosuje taktykę uników, podporządkowuje wszystko walce o władzę, zapominając o polskiej racji stanu, szkodząc Polsce i Polakom, którzy w większości opowiadają się za prawną ochroną życia od poczęcia do naturalnej śmierci.
Jak sądzę, skandaliczna decyzja rządu Donalda Tuska znajdzie swój finał w odrębnej debacie parlamentarnej na temat zasad polskiej polityki praw człowieka, a w konsekwencji w żądaniu wycofania kandydatur Leszka Garlickiego, Marka A. Nowickiego i Romana Wieruszewskiego do Trybunału Praw Człowieka oraz nominowaniu osób, które będą działać zgodnie z normami etycznymi przyjętymi w naszym kraju, z polskim prawem, a także z nauczaniem największego Polaka - Jana Pawła II, który m.in. za świadectwo obrony życia od poczęcia do naturalnej śmierci zostanie wkrótce wyniesiony na ołtarze. q