Dla chorych szpital to miejsce cierpienia i nadziei, dla lekarzy i personelu - miejsce pracy, a dla kapelana szpitalnego - parafia. Od 17 lat w takiej szczególnej parafii - Wojewódzkim Szpitalu Specjalistycznym im. Najświętszej Maryi Panny w Częstochowie kapelanem jest ks. prał. Wacław Kuflewski. Ksiądz Prałat nie tylko posługuje pacjentom, ich rodzinom i pracownikom szpitala, ale także prowadzi dziennik. Właśnie ukazał się drukiem pierwszy tom jego zapisków, zatytułowany „W służbie Boskiego Lekarza”, obejmujący lata 1993-2003. Jest to skarbnica refleksji i opowieści o spotkaniach z chorymi, informacji o ważnych wydarzeniach w szpitalu, porównań z pracy wśród chorych i na misjach w Zambii, gdzie wcześniej spędził 8 lat. Ilu pacjentów, tyle ludzkich historii. Kapelan szpitalny jest świadkiem zwątpień i nawróceń, lęków i umocnień, osamotnienia i miłości okazywanej przez bliskich. Każdego dnia radość przeplata się z bólem. Dzieciaki z oddziału pediatrii pozdrawiają Księdza przez okna, które znajdują się na wprost jego mieszkania. Pacjenci z onkologii w ostatnim stadium choroby nie mogą już przełykać pokarmów ani Komunii św., chociaż bardzo tego pragną. Chorzy z OIOM-u często tylko wzrokiem i gestem mogą wyrazić skruchę czy wolę przyjęcia rozgrzeszenia i sakramentu chorych. Jak bardzo ci szczególni parafianie czekają na kapelana, świadczy krótkie podsumowanie spisane w sylwestrową noc 2003 r.: „Udzieliłem w tym roku 50600 Komunii św. chorym i personelowi, sakrament namaszczenia chorych przyjęło 1239 pacjentów, ochrzciłem 10 niemowląt”.
(akw)
Ks. Wacław Kuflewski, „W służbie Boskiego Lekarza. Zapiski szpitalne kapelana 1993-2003”, Częstochowskie Wydawnictwo Archidiecezjalne Regina Poloniae, ul. Ogrodowa 24/44, 42-200 Częstochowa, tel. (34) 368-05-60, cwa@cwa.com.pl.
Autorstwa Januszk57 - Praca własna, commons.wikimedia.org
Ikona Matki Bożej Łaskawej w Krzeszowie
Krzeszów to mała miejscowość w Kotlinie Kamiennogórskiej na Dolnym Śląsku, położona tuż przy czeskiej granicy. Jest znana nie tylko w swoim regionie, ale także w całej Polsce, a nawet w Europie i na świecie. Stało się to za przyczyną znajdującego się tu sanktuarium Matki Bożej Łaskawej oraz barokowego zespołu obiektów sakralnych tworzących kompleks zabytków klasy zerowej.
Cudowny obraz Bogarodzicy jest od wieków czczony w Krzeszowie. Ikona datowana jest na XIII wiek, co czyni ją najstarszym obrazem maryjnym w Polsce. Jest ona o ok. 200 lat starsza od ikony Matki Bożej Częstochowskiej. Została napisana na desce o wymiarach 60 na 37 cm i przedstawia Maryję z Dzieciątkiem na prawym ramieniu, które zwrócone jest twarzą do Matki. W dłoni trzyma Ono pergamin Bożej tajemnicy. Głowę i ramiona Bogarodzicy okrywa pofałdowana chusta w kolorze czerwonym. Ta najcieplejsza z barw, najsilniej wpływa na zmysły modlących się. Symbolizuje żarzące się światło i ogień, który zawsze był symbolem obecności Boga (krzew gorejący); posiada działanie oczyszczające i jest atrybutem świętości. Tak samo krzeszowska Bogarodzica, dzięki swemu wstawiennictwu u Boga, pomaga oczyścić grzeszników i prowadzić ich ku świętości. Maryja została przeniknięta Boskim ogniem, nie spala się od niego i nadal zachowuje swoją ludzką naturę, łącząc w sobie dwie sprzeczne cechy: dziewictwo i macierzyństwo. Tunika Matki Bożej jest zielona. Barwa ta oznacza świat roślinny i ludzki. Symbolizuje odrodzenie i nadzieję duchowej odnowy oraz życie wieczne. Ikona nie posiada światłocienia, gdyż wszystko na niej jest światłością zespoloną z barwą. Światłość symbolizowana jest przez złote tło, wyrażające niezniszczalność, wieczność i Boskość. Ikona przedstawia tzw. typ Hodigitria (gr. Przewodniczka, Wskazująca Drogę). Maryja swoją dłonią wskazuje na Dzieciątko i jednocześnie na swoje serce, jako źródło łaski. Taki typ ikonograficzny obrazuje dogmat wcielenia Syna Bożego w aspekcie jego Boskości. Łaciński tytuł ikony to Gratia Sanctae Mariae (Łaska Świętej Maryi). Jest on jednocześnie najstarszą (wymienioną w 1291 r.) nazwą opactwa krzeszowskiego.
Figura Chrystusa Zmartwychwstałego, Paschał oraz krzyż z czerwoną stułą pozostają przy ołtarzu do Uroczystości Zesłania Ducha Świętego włącznie! Nie należy chować wcześniej figury Chrystusa Zmartwychwstałego.
Zgodnie z zaleceniem umieszczonym w Ceremoniale liturgicznej posługi biskupów (CLPB, nr 393) dopiero w Uroczystość Zesłania Ducha Świętego po ostatniej Mszy św. należy usunąć czerwoną stułę z krzyża procesyjnego, a także usunąć z prezbiterium figurę Chrystusa Zmartwychwstałego oraz Paschał. Paschał należy umieścić przy chrzcielnicy. Zapala się go przy każdym sprawowaniu sakramentu chrztu i od niego zapala się świece nowo ochrzczonych.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
