Angelo Comastri urodził się 17 września 1943 w Sorano w Toskanii w środkowych Włoszech. Tam też chodził do szkoły, po czym kształcił się w seminariach duchownych w Pitigliano (diecezjalnym) i w Viterbo (regionalnym). Potem w Rzymie uzyskał licencjat z teologii na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim i studiował w Papieskim Seminarium Duchownym.

Święcenia kapłańskie przyjął 11 marca 1967 w swym mieście rodzinnym i po krótkiej posłudze duszpasterskiej w swej diecezji Sovana-Pitigliano (obecnie Pitigliano-Sovana-Orbetello) znów wyjechał do Rzymu, gdzie pracował w Kongregacji ds. Biskupów, a następnie był kierownikiem duchowym Papieskiego Niższego Seminarium Duchownego. Pomagał również kapelanowi więzienia „Regina Caeli” (wydał później książkę „Byłem w więzieniu”).

W 1971 wrócił do swej diecezji, gdzie został rektorem swego dawnego seminarium w Pitigliano. Był też proboszczem jednej z parafii, członkiem władz kurialnych, uczył religii w Instytucie Kształcenia Zawodowego dla Ludzi Morza. W latach 1979-90 był proboszczem parafii w Porto Santo Stefano, którą kiedyś odwiedziła późniejsza Matka Teresa z Kalkuty. Odtąd ks. Comastri określał siebie mianem jej „duchowego syna”.

25 lipca 1990 św. Jan Paweł II mianował go biskupem toskańskiej diecezji Massa Marittima-Piombino; sakry udzielił mu w jego kościele parafialnym w Porto S. Stefano ówczesny prefekt Kongregacji Biskupów kard. Bernardin Gantin. Jako swe motto nowy biskup przyjął słowa „Deus charitas est” (Bóg jest miłością). Ale niespodziewane poważne problemy zdrowotne sprawiły, że już 3 marca 1994, w wieku nieco ponad 50 lat, musiał ustąpić z tego urzędu.

Po wyzdrowieniu wyjechał do Rzymu i jeszcze w tym samym roku stanął na czele Włoskiego Krajowego Komitetu ds. Wielkiego Jubileuszu Roku 2000 oraz Narodowego Włoskiego Ośrodka ds. Powołań w łonie Włoskiej Konferencji Biskupiej.

9 listopada 1996 został arcybiskupem Loreto i delegatem papieskim dla sanktuarium w tym mieście. Rozwinął tam bardzo intensywną działalność duszpasterską, przede wszystkim w zakresie przyjmowania licznych pielgrzymów, zwłaszcza chorych. Przez 9 lat głosił dla nich kazania i nauki, szczególnie w okresie Wielkiego Postu, zamieszczając jednocześnie w mediach swe przemyślenia i konferencje. W tym czasie był także przewodniczącym konferencji biskupiej regionu Marche i pełnił szereg innych funkcji w episkopacie włoskim. Został również wiceprzewodniczącym Papieskiej Akademii Maryi Niepokalanej i to stanowisko pełni do dzisiaj.

W okresie Wielkiego Postu w 2003, na prośbę Jana Pawła II, głosił rekolekcje dla niego i wyższych urzędników Kurii Rzymskiej pod hasłem, zaczerpniętym ze swego motta biskupiego „Bóg jest miłością”.

5 lutego 2005 Ojciec Święty mianował go swym wikariuszem generalnym dla Miasta Watykanu oraz koadiutorem archiprezbitera papieskiej bazyliki św. Piotra i przewodniczącym tzw. Fabryki św. Piotra. Już po śmierci papieża Polaka jego następca Benedykt XVI poprosił abp. Comastriego o przygotowanie rozważań do Drogi Krzyżowej w Wielki Piątek 2006. 31 października tegoż roku papież mianował go archiprezbiterem bazyliki św. Piotra a na konsystorzu 24 listopada 2007 włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. W tym charakterze purpurat uczestniczył w wielu ważnych wydarzeniach kościelnych, m.in. w czerwcu 2012 był wysłannikiem papieskim na zakończenie Narodowego Kongresu Eucharystycznego we Lwowie, zorganizowanego z okazji 600-lecia istnienia archidiecezji i metropolii lwowskiej.

W dniach 12-13 marca 2013 kard. Comastri wziął udział w konklawe, które wybrało papieża Franciszka. 20 lutego 2021 kardynał ustąpił ze wszystkich trzech kierowniczych urzędów, które piastował w Kurii Rzymskiej.

Obecnie Kolegium Kardynalskie liczy 221 członków, z których 119 ma prawa wyborcze w przyszłym konklawe: 9 z nich powołał papież-Polak, 29 – jego następca i 81 – Franciszek a wśród 102 kardynałów-nieelektorów, 38 mianował Jan Paweł II, 35 – Benedykt XVI i 29 – Franciszek. 30 września br. liczba kardynałów wzrośnie do 242 i będzie najwyższa w dziejach Kościoła.

Najstarszymi wiekowo kardynałami są obecnie Angolczyk Alexandre do Nascimento (1 III 1925), Argentyńczyk poch. chorwackiego Estanislao Esteban Karlic (7 II 1926) i Ugandyjczyk Emmanuel Wamala (15 XII 1926), najmłodszymi zaś Włoch posługujący w Mongolii Giorgio Marengo, ur. 7 VI 1974, Timorczyk (Wschodni) Virgilio Do Carmo da Silva (27 XI 1967) i Brazylijczyk Paulo Costa (ur. 20 VII 1967). Najdłuższy staż w Kolegium mają obecnie trzej kardynałowie: Michael Michai Kitbunchu z Tajlandii, Alexandre do Nascimento z Angoli i Thomas Stafford Williams z Nowej Zelandii, mianowani 2 lutego 1983.