Reklama

„Blask Maryi cię otoczył, cień osłonił biedaczyny…”

Niedziela Ogólnopolska 4/2012, str. 31

Ewa Polak-Pałkiewicz
Publicystka, autorka wywiadu rzeki z Janem Olszewskim pt. „Prosto w oczy” oraz tomu publicystyki „Kobieta z twarzą”

Ewa Polak-Pałkiewicz<br>Publicystka, autorka wywiadu rzeki z Janem Olszewskim pt. „Prosto w oczy” oraz tomu publicystyki „Kobieta z twarzą”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Cała „kariera” Anieli Salawy, wieśniaczki z podkrakowskiej wsi, polegała na tym, że z ubogiej pasterki stała się służącą. Beatyfikowano ją w Krakowie, sto dziesięć lat po jej urodzeniu, w 1991 r. - tego samego dnia, gdy Kościół ogłosił świętą królową Jadwigę… Niedożywiona w niemowlęctwie, w dzieciństwie wątła i nerwowa, wychowana została przez dom wymagający od dzieci przede wszystkim karności i poświęcania każdej chwili pracy lub pożytecznym zajęciom. Jak bardzo brakuje dziś takich domów! Ten dom był także miejscem wspólnych głośnych lektur religijnych i rozmów na tematy duchowe. Te tematy najbardziej pasjonowały Anielę. „Właśnie ona, taka cicha, nawet zahukana (była ostatnim z dziesięciorga rodzeństwa - E.P.P.), stawiała najbardziej dociekliwe pytania, znajdowała najtrafniejsze odpowiedzi” - czytamy w jej biografii. Jej życie duchowe ukształtował przechowywany przez matkę modlitewnik - wydany jeszcze w 1752 r. „Głos synogarlicy”. Ten podręcznik życia duchowego akcentował przede wszystkim ulotność ludzkiego życia i nieodzowny rys cierpienia. Życie jest próbą, przygotowaniem do wieczności, pełnym trudów, niedoli, które stają się zasługami, gdy są przyjęte. Cierpienia, choć dotkliwe, nie powinny nigdy prowadzić do rozpaczy, bo dzieli je z człowiekiem Chrystus. Zasadniczą treścią „Głosu synogarlicy”, tego największego skarbu Anieli, z którym nie rozstawała się do końca życia, były rozważania Męki Pańskiej.
Ta dziewczyna, której wykształcenie skończyło się na dwóch klasach szkoły podstawowej, przez modlitwę i lekturę duchową oraz hart ducha i niezłomny charakter zyskała także pewne zewnętrzne atrybuty: pełną godności postawę, wysoką kulturę osobistą, dar pięknego języka, elegancję. Gdy pukała do furt klasztornych - poświęcenie się Bogu było największym pragnieniem jej młodości - odprawiano ją, bo wyglądała jak hrabianka; nie dysponowała jednak żadnym posagiem, by móc przynależeć do tzw. pierwszego chóru. Wkrótce stała się wielkim autorytetem dla koleżanek służących i chlebodawców. Ta idealna, jak oceniało krakowskie towarzystwo, służąca - cicha, pracowita, szlachetna, o gołębim sercu, inteligentna i niezwykle oczytana, zawsze uprzedzająca sytuację wewnętrznym rozeznaniem i potrafiąca z wielkim taktem rozładować najbardziej przykre konflikty, skromna, dyskretna, obowiązkowa, ofiarowała Bogu swe dziewictwo. Jako konsekrowana dziewica budziła cichy podziw całego otoczenia i respekt zamożnych chlebodawców, choć jego źródła nikt się nie domyślał. „Łaska kontemplacji jest zawsze darem darmo danym, ale danym dopiero wtedy, gdy człowiek otworzy się na Boga, gdy stanie się posłuszny Jego trudnym i niezrozumiałym wymaganiom. Aniela na to się zgodziła”. Nie zmieniając rodzaju zajęć, nie rezygnując z wielkiej dyscypliny wewnętrznej, z fizycznej pracy ponad siły, a nade wszystko z codziennej Mszy św., Aniela żyła tak samo jak wielkie mistyczki zamknięte w klasztorach. „Bóg objawił się Anieli w smugach kurzu i w kłębach kuchennej pary, wśród garnków, szczotek i froterek. Smuga światła, w której tańczy kurz, podobnie jak kredens i kuchnia, ognisko pod blachą i rozgrzany piec - wszystko to było jej krzakiem gorejącym, miejscem, z którego przemawiał Bóg do jej duszy” - pisała Zofia Starowieyska-Morstinowa.
Gdy leżała złożona paraliżem w swoim pokoiku w krakowskiej suterynie, pojawiały się u niej niekończące się pochody ludzi - kapłani, panie i służące. Przychodzili po radę, słowa otuchy, modlitwę. Jej pogrzeb, w roku 1922 ze względu na liczbę uczestników przypominał pogrzeb największych osobistości. O tym, że Kraków żegnał jedną z największych polskich mistyczek, nie wiedział prawie nikt. Pozostawione przez nią pisma i świadectwa znających ją osób pozwoliły odkryć zdumiewające bogactwo i intensywność życia duchowego tej „sługi”, jak mawiano wówczas, której nie oszczędzono ogromnych upokorzeń i która odchodziła wśród straszliwych cierpień fizycznych. Oddała się Bogu za Polskę jako całopalna ofiara. W akcie ofiarowania Chrystusowi, który spisała, będąc już od kilkunastu lat przykuta do łóżka, napisała: „Ofiaruję Ci resztę życia i śmierć w sprawie tak wielkiej, jaka ma się z Twojej woli dokonać ku czci i chwale Twej w Polsce najpierw, a przez Polskę wśród wielkiego świata…”.

Cytaty za: S. Jadwiga Stabińska OSBap, „Charyzmat służby”

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Norweska wyspa staje miejscem duchowego przebudzenia

2025-07-11 14:53

[ TEMATY ]

Skandynawia

norweska wyspa

duchowe przebudzenie

Selja

Adobe Stock

Ruiny pierwszego klasztoru w Norwegii znów rozbrzmiewają modlitwą. W ten sposób przybywający na wyspę Selja doznają przemiany swojego życia i walczą o powrót katolicyzmu w to miejsce.

Legenda św. Sunnivy
CZYTAJ DALEJ

Spotkanie Papieża w Castel Gandolfo z przedstawicielami kapituł generalnych

2025-07-12 11:42

[ TEMATY ]

Papież Leon XIV

Vatican Media

W przesłaniu do przełożonych generalnych i członków rad niektórych kapituł i zgromadzeń zakonnych Papież Leon XIV mówił o potrzebie odnowienia ducha misyjnego, przyswojenia sobie uczuć „jakie miał Chrystus Jezus” oraz szerzenia na całej ziemi światła Chrystusa.

Przebywający w Castel Gandolfo Leon XIV przyjął na dziedzińcu Pałacu Apostolskiego przełożonych generalnych oraz członków ośmiu rad kapituł i zgromadzeń zakonnych, którzy zebrali się aby nakreślić dalszy program działania swoich instytutów.
CZYTAJ DALEJ

Odszedł Pasterz…

2025-07-12 12:04

Marek Białka

Z udziałem licznie zgromadzonej wspólnoty kapłańskiej, osób konsekrowanych oraz niezliczonej rzeszy wiernych, odbyły się uroczystości pogrzebowe zmarłego 8 lipca k J.E. ks. biskupa Władysława Bobowskiego, biskupa pomocniczego diecezji tarnowskiej.

Mszę świętą, odprawioną w kościele parafialnym pw. śś. Pustelników Świerada i Benedykta w Tropiu pod przewodnictwem bp. Wiesława Lechowicza, biskupa polowego Wojska Polskiego, koncelebrowało kilkuset kapłanów. Już we wstępie do liturgii, główny celebrans nawiązując do życia i duchowości zmarłego biskupa powiedział, że: „Odszedł Pasterz nasz, co ukochał lud ...”
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję