Reklama

225. rocznica koronacji Obrazu Matki Bożej Niepokalanej z przemyskiego Kościoła Franciszkanów

Niedziela przemyska 48/2002

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Barokowy, o wystroju rokokowym, kościół Ojców Franciszkanów w Przemyślu kryje w sobie wielki skarb - cudowny obraz Matki Bożej Niepokalanej.
W drugiej połowie XVIII w. ówczesny gwardian o. Grzegorz Ostrowski, przy wydatnej pomocy biskupa przemyskiego, a później arcybiskupa lwowskiego Wacława Sierakowskiego wybudował dużą świątynię z pięknym, wielkim ołtarzem, w centrum którego wśród licznych aniołów, świętych i ozdób umieszczono obraz Matki Bożej Niepokalanej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Historia obrazu

Czas powstania obrazu oraz jego pochodzenie nie są znane. Najwcześniejsze wiadomości o nim pochodzą z 1623 r., gdzie notowana jest wzmianka, że "Jadwiga, żona Alberta Puzonisty w swym testamencie ofiaruje dla Najświętszej Maryi Panny w kościele Ojców Franciszkanów korale i srebrny agnusek".
Kroniki klasztoru z lat 1612-38 informują o dwukrotnym pożarze kościoła i cudownym ocaleniu wizerunku. Po pożarze w 1638 r. w ołtarzu głównym, pod obrazem św. Marii Magdaleny, staraniem gwardiana o. Nowatorskiego został umieszczony cudowny Obraz. Wtedy też otrzymał srebrną sukienkę, ozdobioną złotem i perłami. W otoczeniu wizerunku dodano figury trzech aniołków.
Pierwsze cuda zaczęły się dziać około połowy XVII w. Wtedy to za rządów bp. Sarnowskiego powołano komisję złożoną z teologów i prawników, ale ona z niewyjaśnionych bliżej przyczyn nie wydała odpowiednich dokumentów. Dopiero w pierwszej połowie XVIII w. komisja, na czele której stał ks. kan. Ignacy Krzyżanowski, po wysłuchaniu i przedstawieniu zeznań nowych świadków, wydała 16 października 1760 r. dekret uznający wizerunek za cudowny. Rok wcześniej znaleziono "księgę od stu lat zagubioną, w której spisanych było wiele łask i cudów".
O koronację starał się szczególnie Sebastian Morski, ławniczy czerwonogrodzki: "Który zachorowawszy śmiertelnie, gdy już wszelką ziemską nadzieję zdrowia utracił, ofiarował się tutaj Najświętszej Pannie i wkrótce do zdrowia przyszedł".
Uroczyście dekretem biskupa przemyskiego Wodzickiego 8 grudnia 1760 r. uznano obraz za cudowny. W 1765 r. papież Klemens VIII zezwolił na koronację, której dokonał biskup Dominik Piotr Karwosiecki 8 września 1777 r.
Cudowny obraz na przestrzeni wieków był trzykrotnie odnawiany. Pierwszy raz w drugiej połowie XVII w. Wtedy na szatę Matki Bożej nałożono złoty ornament kwiatowy z gwiazdkami. Płaszcz Maryi przemalowano z ciemnozielonego na niebieski. W XIX w. dokonano drugiej konserwacji wizerunku, techniką olejną. Aby obraz wzmocnić przybito go do prostokątnej modrzewiowej tablicy o wymiarach 169x99 i 2,7cm grubości. Nałożono również srebrną sukienkę, na miejsce wcześniejszej zarekwirowanej przez rząd austriacki w 1806 r. W 1949 r. obraz wzięto do pracowni malarza Wiesława Zabrzyckiego, gdzie usunięto srebrną sukienkę. W 1950 r. brązownik Józef Rosołowski wykonał nowe korony z napisem: "Pamiątka odnowienia cudownego obrazu 1777-1950". W latach 1981-82, w czasie następnej konserwacji przeprowadzonej przez Barbarę Miedzińsko-Hawajską, obrazowi przywrócono pierwotny wygląd, taki jaki jest obecnie.

Kult obrazu

Ojcowie Franciszkanie starali się szerzyć kult Niepokalanej wśród ludności Przemyśla. Święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny na trwałe przyjęło się wśród mieszczan przemyskich. Ludność wobec różnych niebezpieczeństw uciekała się pod opiekę Matki Bożej. W soboty do tego obrazu szła procesja, a chór śpiewał pieśni maryjne. Do uświetnienia świąt przyczyniała się orkiestra z wieloma instrumentami.
Już w XVIII w. śpiewano Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Od roku 1673 istniało bractwo związane z kultem Niepokalanego Poczęcia, by bronić prawdy o Nim. Do bractwa Niepokalanej należeli: kanonicy przemyscy, urzędnicy ziemi przemyskiej, możne rody: Lipskich, Ossolińskich, Stadnickich, Fredrów. Bractwo prowadziło księgi nie tylko członków, także wpisywano w nie cuda i łaski. Dwie komisje biskupie odnotowały około trzydziestu cudownych uzdrowień.
Po koronacji obrazu 8 września 1777 r., która była dwudziestą piątą na polskich ziemiach, a piątą w diecezji przemyskiej, kult bardzo się szerzył, aż do roku 1782, kiedy cesarz Józef II (józefinizm) kazał usunąć z obrazów srebrne sukienki, wota, perły, które później zarekwirowano.
Kiedy 8 grudnia 1854 r. papież Pius IX uroczyście ogłosił, "że nauka, która utrzymuje iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia, na podstawie szczególnej łaski i przywileju wszechmogącego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego, została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego jest prawdą przez Boga objawioną" (bulla Ineffabilis Deus) w kościele Ojców Franciszkanów przez trzy dni uroczyście obchodzono dziękczynne nabożeństwa za ogłoszenie dogmatu o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny.
Pomimo trudnego okresu zaborów kult Niepokalanej w naszym kościele nie upadł. W czasie I i II wojny światowej jeszcze bardziej się rozwinął. Po obydwu wojnach składano dziękczynne wota. I również dzisiaj przeszło tysiąc podziękowań składają wierni z wdzięcznością za otrzymane łaski.
Główną uroczystością związaną z cudownym obrazem jest święto Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Wtedy nabożeństwo odprawiają zwykle biskupi przemyscy. To święto poprzedza nowenna z kazaniami.
W każdą środę odprawiana jest nieustanna nowenna do Niepokalanej, podczas której czytane są prośby i podziękowania. Obraz jest uroczyście odsłaniany i zasłaniany. Codziennie śpiewane są Godzinki o Niepokalanym Poczęciu Najświętszej Maryi Panny. Każdego dnia wiele osób korzysta z sakramentu pojednania i przyjmuje Komunię Świętą.
W tym rocznicowym roku uroczysta nowenna rozpocznie się 29 listopada. Kazania związane z tą rocznicą będą głosić Ojcowie Franciszkanie z Przemyśla; codziennie o godz. 18.00 Msza św. z kazaniami i modlitwami. W dolnym kościele będzie otwarta wystawa przypominająca wydarzenia z przeszło dwóch wieków kultu Matki Bożej Niepokalanej w kościele Ojców Franciszkanów w Przemyślu.
Na jubileuszową nowennę trwającą od 29 listopada do 7 grudnia, czcicieli Niepokalanej z Przemyśla i okolic zapraszają Ojcowie Franciszkanie.

Do opracowania krótkiej historii naszego cudownego obrazu Matki Bożej Niepokalanej, posłużyłem się pracą magisterską ks. A. Żmudzkiego Obraz Matki Bożej Niepokalanie Poczętej z kościoła Ojców Franciszkanów w Przemyślu, Lublin 2001.

2002-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Joanna d´Arc

[ TEMATY ]

Joanna d'Arc

pl.wikipedia.org

Drodzy bracia i siostry, Chciałbym wam dzisiaj opowiedzieć o Joannie d´Arc, młodej świętej, żyjącej u schyłku Średniowiecza, która zmarła w wieku 19 lat w 1431 roku. Ta młoda francuska święta, cytowana wielokrotnie przez Katechizm Kościoła Katolickiego, jest szczególnie bliska św. Katarzynie ze Sieny, patronce Włoch i Europy, o której mówiłem w jednej z niedawnych katechez. Są to bowiem dwie młode kobiety pochodzące z ludu, świeckie i dziewice konsekrowane; dwie mistyczki zaangażowane nie w klasztorze, lecz pośród najbardziej dramatycznych wydarzeń Kościoła i świata swoich czasów. Są to być może najbardziej charakterystyczne postacie owych „kobiet mężnych”, które pod koniec średniowiecza niosły nieustraszenie wielkie światło Ewangelii w złożonych wydarzeniach dziejów. Moglibyśmy je porównać do świętych kobiet, które pozostały na Kalwarii, blisko ukrzyżowanego Jezusa i Maryi, Jego Matki, podczas gdy apostołowie uciekli, a sam Piotr trzykrotnie się Go zaparł. Kościół w owym czasie przeżywał głęboki, niemal 40-letni kryzys Wielkiej Schizmy Zachodniej. Kiedy w 1380 roku umierała Katarzyna ze Sieny, mamy papieża i jednego antypapieża. Natomiast kiedy w 1412 urodziła się Joanna, byli jeden papież i dwaj antypapieże. Obok tego rozdarcia w łonie Kościoła toczyły się też ciągłe bratobójcze wojny między chrześcijańskimi narodami Europy, z których najbardziej dramatyczną była niekończąca się Wojna Stulenia między Francją a Anglią. Joanna d´Arc nie umiała czytań ani pisać. Można jednak poznać głębiej jej duszę dzięki dwóm źródłom o niezwykłej wartości historycznej: protokołom z dwóch dotyczących jej Procesów. Pierwszy zbiór „Proces potępiający” (PCon) zawiera opis długich i licznych przesłuchań Joanny z ostatnich miesięcy jej życia ( luty-marzec 1431) i przytacza słowa świętej. Drugi - Proces Unieważnienia Potępienia, czyli "rehabilitacji" (PNul) zawiera zeznania około 120 naocznych świadków wszystkich okresów jej życia (por. Procès de Condamnation de Jeanne d´Arc, 3 vol. i Procès en Nullité de la Condamnation de Jeanne d´Arc, 5 vol., wyd. Klincksieck, Paris l960-1989). Joanna urodziła się w Domremy - małej wiosce na pograniczu Francji i Lotaryngii. Jej rodzice byli zamożnymi chłopami. Wszyscy znali ich jako wspaniałych chrześcijan. Otrzymała od nich dobre wychowanie religijne, z wyraźnym wpływem duchowości Imienia Jezus, nauczanej przez św. Bernardyna ze Sieny i szerzonej w Europie przez franciszkanów. Z Imieniem Jezus zawsze łączone jest Imię Maryi i w ten sposób na podłożu pobożności ludowej duchowość Joanny stała się głęboko chrystocentryczna i maryjna. Od dzieciństwa, w dramatycznym kontekście wojny okazuje ona wielką miłość i współczucie dla najuboższych, chorych i wszystkich cierpiących. Z jej własnych słów dowiadujemy się, że życie religijne Joanny dojrzewa jako doświadczenie mistyczne, począwszy od 13. roku życia (PCon, I, p. 47-48). Dzięki "głosowi" św. Michała Archanioła Joanna czuje się wezwana przez Boga, by wzmóc swe życie chrześcijańskie i aby zaangażować się osobiście w wyzwolenie swojego ludu. Jej natychmiastową odpowiedzią, jej „tak” jest ślub dziewictwa wraz z nowym zaangażowaniem w życie sakramentalne i modlitwę: codzienny udział we Mszy św., częsta spowiedź i Komunia św., długie chwile cichej modlitwy prze Krucyfiksem lub obrazem Matki Bożej. Współczucie i zaangażowanie młodej francuskiej wieśniaczki w obliczu cierpienia jej ludu stały się jeszcze intensywniejsze ze względu na jej mistyczny związek z Bogiem. Jednym z najbardziej oryginalnych aspektów świętości tej młodej dziewczyny jest właśnie owa więź między doświadczeniem mistycznym a misją polityczną. Po latach życia ukrytego i dojrzewania wewnętrznego nastąpiły krótkie, lecz intensywne dwulecie jej życia publicznego: rok działania i rok męki. Na początku roku 1429 Joanna rozpoczęła swoje dzieło wyzwolenia. Liczne świadectwa ukazują nam tę młodą, zaledwie 17-letnią kobietę jako osobę bardzo mocną i zdecydowaną, zdolną do przekonania ludzi niepewnych i zniechęconych. Przezwyciężywszy wszystkie przeszkody spotyka następcę tronu francuskiego, przyszłego króla Karola VII, który w Poitiers poddaje ją badaniom przeprowadzanym przez niektórych teologów Uniwersytetu. Ich ocena jest pozytywna: nie dostrzegają w niej nic złego, lecz jedynie dobrą chrześcijankę. 22 marca 1429 Joanna dyktuje ważny list do króla Anglii i jego ludzi, oblegających Orlean (tamże, s. 221-22). Proponuje w nim prawdziwy, sprawiedliwy pokój między dwoma narodami chrześcijańskimi, w świetle imion Jezusa i Maryi, ale jej propozycja zostaje odrzucona i Joanna musi angażować się w walkę o wyzwolenie miasta, co nastąpiło 8 maja. Innym kulminacyjnym momentem jej działań politycznych jest koronacja Karola VII w Reims 17 lipca 1429 r. Przez cały rok Joanna żyje między żołnierzami, pełniąc wśród nich prawdziwą misję ewangelizacyjną. Istnieje wiele ich świadectw o jej dobroci, męstwie i niezwykłej czystości. Wszyscy, łącznie z nią samą, mówią o niej „la pulzella” - czyli dziewica. Męka Joanny zaczęła się 23 maja 1430, gdy jako jeniec wpada w ręce swych wrogów. 23 grudnia zostaje przewieziona pod strażą do miasta Rouen. To tam odbywa się długi i dramatyczny Proces Potępienia, rozpoczęty w lutym 1431 r. a zakończony 30 maja skazaniem na stos. Był to proces wielki i uroczysty, któremu przewodniczyli dwaj sędziowie kościelni: biskup Pierre Cauchon i inkwizytor Jean le Maistre. W rzeczywistości kierowała nim całkowicie duża grupa teologów słynnego Uniwersytetu w Paryżu, którzy uczestniczyli w nim jako asesorzy. Podziel się cytatem
CZYTAJ DALEJ

Szwajcaria: biskupi wstrząśnięci dramatem po osunięciu się lodowca w kantonie Valais

2025-05-30 09:40

[ TEMATY ]

biskupi

Szwajcaria

dramat

lodowiec

PAP/EPA/ALESSANDRO DELLA VALLE

Katoliccy biskupi Szwajcarii są głęboko wstrząśnięci klęską żywiołową w górskiej wiosce Blatten w kantonie Valais. Z rozpadającego się lodowca Birch na wioskę runęło ponad 3,5 mln metrów sześciennych lodu, skał i zmrożonego śniegu. Cała wioska została zrujnowana, ewakuowano 300 osób; co najmniej jedną osobę uważa się za zaginioną. We wspólnym oświadczeniu w Uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego, 29 maja, biskupi zapewnili poszkodowanych o swojej solidarności, modlitwie i duchowej bliskości. Do wiernych Szwajcarii zaapelowali o wsparcie poszkodowanych mieszkańców Blatten modlitwą i konkretną pomocą.

„Płaczę nad Blatten” - powiedział biskup Sion, Jean-Marie Lovey, ubolewając nad losem mieszkańców doliny Lötschental. Jednocześnie pocieszał, że zawaliły się tylko góry i lodowiec, „ale nie wasza wiara i na pewno nie obecność Boga u waszego boku”. Bp Lovey zacytował proroka Izajasza i zaapelował o nadzieję: „Bo góry mogą ustąpić i pagórki się zachwiać, ale miłość moja nie odstąpi od ciebie i nie zachwieje się”.
CZYTAJ DALEJ

Wywiad z Andrzejem Adamskim, twórcą relikwiarza sióstr katarzynek

2025-05-30 18:13

[ TEMATY ]

wywiad

Braniewo

siostry katarzynki

Andrzej Adamski

Archiwum prywatne Andrzeja Adamskiego

Relikwiarze i naczynia liturgiczne wykonane przez Andrzeja Adamskiego

Relikwiarze i naczynia liturgiczne wykonane przez Andrzeja Adamskiego

Już wkrótce beatyfikacja piętnastu sióstr katarzynek w Braniewie. Wyjątkowej oprawie tej uroczystości towarzyszyć będzie wyjątkowy relikwiarz. Nam w przededniu beatyfikacji udało się porozmawiać z Andrzejem Adamskim, znanym złotnikiem z Braniewa, który stworzył to fascynujące dzieło sztuki sakralnej.

Przeczytaj także: Symbol łez i krwi. Relikwiarz sióstr katarzynek
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję