Reklama

Tytoń bohaterem - remis Polski i wygrana Rosji

Na ten moment Polska czekała od pięciu lat i w końcu piłkarskie Euro zawitało do serca Europy. Meczem Polska - Grecja w Warszawie zostało zainaugurowane wielkie piłkarskie święto, które potrwa do 1 lipca, kiedy to zostanie rozegrany mecz finałowy w Kijowie

Niedziela Ogólnopolska 25/2012, str. 47

wikipedia.pl

Przemysław Tytoń, PSV Eindhoven (Holandia)

Przemysław Tytoń, PSV Eindhoven (Holandia)

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Przyjechałem tu aż z USA, żeby dopingować Polaków. Od kilkunastu lat przebywam bowiem na emigracji. Jestem oczarowany atmosferą, jaka panuje w Polsce w czasie Euro, to będą piękne mistrzostwa i ogromna szansa dla Polski na pokazanie się światu - mówił przed meczem Andrzej, emigrant z Ameryki. Od samego początku można było odnieść wrażenie, że polskim piłkarzom na wygranej zależy znacznie bardziej niż greckim zawodnikom. Nasi przeciwnicy kompletnie nie mieli pomysłu na grę. W pierwszej połowie Wojciech Szczęsny był w niebezpieczeństwie właściwie tylko raz, kiedy Theofanis Gekas oddał strzał główką, który omal nie zamienił się w podanie do Vassiliosa Torossidisa. Greckiemu obrońcy brakło dosłownie kilku centymetrów, by skierować piłkę do bramki.
To wydarzenie nie miało jednak większego wpływu na boiskowe wydarzenia, bowiem w 17. minucie kapitalną akcję przeprowadził Łukasz Piszczek. Prawy obrońca Borussii Dortmund idealnie dośrodkował na głowę wbiegającego w pole karne Roberta Lewandowskiego, a ten - wykorzystując złe ustawienie bramkarza - po koźle skierował piłkę do siatki. Biało-Czerwoni grali bez zarzutu, raz za razem stwarzając sobie bramkowe okazje. Najlepszej, w 38. minucie, nie wykorzystał Damien Perquis. Stoper Polaków znalazł się zupełnie niepilnowany na 10 m przed bramką i - mogąc zapytać Konstantinosa Chalkiasa, w który róg chce dostać piłkę - przestrzelił. Wcześniej także było ciekawie w polu karnym gości. Już w 5. minucie Rafał Murawski zmusił greckiego bramkarza do wielkiego wysiłku, a w 14. - powinniśmy objąć prowadzenie. Piszczek pięknie rozegrał piłkę z Jakubem Błaszczykowskim na skrzydle, wpadł w pole karne i dośrodkował do Lewandowskiego, któremu zabrakło centymetrów, aby zdobyć gola. Wydawało się zatem, że kolejne sytuacje są tylko kwestią czasu. Tym bardziej, że już na początku drugiej połowy Lewandowski miał kolejną okazję bramkową - tradycyjnie, po podaniu Piszczka.
Do tego momentu, jeśli w polskiej drużynie było jakieś słabsze ogniwo, był to Sebastian Boenisch, którego stroną Grecy atakowali najczęściej. I właśnie po akcji prawym skrzydłem niespodziewanie Grecy doprowadzili do wyrównania. Fatalne nieporozumienie zaliczyli Wojciech Szczęsny i Marcin Wasilewski. Dzięki temu wprowadzony po przerwie Dimitris Salpingidis miał przed sobą pustą bramkę i wykończył tę akcję wręcz podręcznikowo. Minuty płynęły, a Polacy w niczym nie przypominali drużyny z pierwszej połowy. Wyraźnie było widać braki kondycyjne. Coraz więcej pojawiało się niedokładności, przez co Grecy wreszcie zaczęli wyprowadzać skuteczne akcje. Sygnał ostrzegawczy wysłał, przestrzelając z ostrego kąta, Georgios Samaras.
W 68. minucie najlepszy w greckiej drużynie - Salpingidis znalazł się sam na sam z Wojciechem Szczęsnym. Polski bramkarz sfaulował rywala, a decyzja sędziego mogła być tylko jedna - czerwona kartka dla naszego bramkarza i jedenastka dla Greków. „Przemek Tytoń! Przemek Tytoń!” - krzyczeli kibice na trybunach, chcąc dodać polskiemu bramkarzowi otuchy przed wielkim wyzwaniem. Ten jeszcze podniósł piłkę ustawioną na jedenastym metrze przez Georgiosa Karagounisa, ucałował, odstawił i uklęknął, czyniąc znak krzyża. Udało się! Polak zatrzymał uderzenie greckiego kapitana! Chwilę później pokonał go Salpingidis, ale sędzia bramki nie uznał, bardzo dobrze wypatrując minimalną pozycję spaloną. Jednak Polacy coraz rzadziej gościli pod bramką Konstantinosa Chalkiasa. Lewandowski został niemal odcięty od podań. Ostatecznie mecz zakończył się remisem. - Ewidentnie mecz zawalił nam Szczęsny. Cóż za zrządzenie losu. Szczęsnego Bóg opuścił za wyparcie się wiary, a Tytonia pobłogosławił - powiedział Marek, kibic z Gdańska (w maju, w jednym z wywiadów, Szczęsny oficjalnie oświadczył, że bliżej mu do kompletnej niewiary - przyp. red.).
Zremisowaliśmy mecz 1:1, który spokojnie powinniśmy wygrać. To boli.
Taki wynik zostawia jednak Biało-Czerwonym otwartą drogę do ćwierćfinału, lecz powiedzmy sobie jasno, że z taką grą, jak w drugiej połowie, nie mamy najmniejszych szans w nadchodzących meczach, w szczególności z Rosją, która w drugim spotkaniu Euro 2012 swoją postawą pokazała, na czym polega gra w futbol, tworząc piękny piłkarski spektakl. Rosja rozbiła Czechów 4:1 (2:0). Piłkarze Sbornej zaprezentowali efektowny futbol, a bramki padały po bardzo ładnych akcjach. W 15. minucie Kierżakow uderzył obok bezradnego Petra Èecha - piłka odbiła się od słupka i trafiła pod nogi Ałana Dżagojewa. Wschodząca gwiazda Sbornej ze stoickim spokojem umieścił piłkę w siatce. Dziewięć minut później było już 2:0 dla Rosjan. Arszawin idealnie podał pomiędzy obrońcami w pole karne, Kierżakow umiejętnie przepuścił piłkę, a tuż przed bramką dopadł do niej Szyrokow i spokojnie strzelił obok Èecha. W 52. minucie kapitalnym prostopadłym podaniem popisał się Plasil - piłka zagrana została idealnie na granicy spalonego i po drodze minęła trzech rosyjskich obrońców, potem natychmiast dopadł do niej Vaclav Pilar, który efektownie minął wychodzącego Małafiejewa i z kilku metrów dopełnił formalności. W ostatnich minutach Czesi postawili wszystko na jedną kartę, co się na nich zemściło. W końcówce Rosjanie zaprezentowali zabójczą skuteczność i najpierw Dżagojew (79 min), a później Roman Pawluczenko (82 min) dobili przeciwnika.
Jeśli Rosja podtrzyma dotychczasowy poziom gry, będzie groźnym pretendentem do włączenia się do czołówki drużyn aspirujących do wygrania Euro 2012. Z kolei Polska, jeśli myśli o jakimkolwiek sukcesie na Euro 2012, musi zaprezentować w całości czempionatu taką grę, jaką pokazała w pierwszej połowie meczu z Grecją.

Tekst został oddany do druku 9 czerwca 2012 r.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2012-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zwolenniczka aborcji pobiła katolicką działaczkę pro-life podczas wywiadu

2025-04-07 09:17

[ TEMATY ]

wywiad

aborcja

pro‑life

Nowy Jork

zwolenniczka

Savannah Craven Antao

Harlem

Live Action - YouTube

Zwolenniczka aborcji rzuciła się z pięściami na katolicką działaczkę pro-life

Zwolenniczka aborcji rzuciła się z pięściami na katolicką działaczkę pro-life

To miał być wywiad jak każdy inny. Katolicka działaczka pro-life Savannah Craven Antao przeprowadzała na Harlemie w Nowym Jorku wywiad ze zwolenniczką aborcji. To, co stało się później szokuje.

Jak relacjonuje portal wPolityce.pl, do ataku doszło, gdy napastniczka dowiedziała się o pro-life’owym stanowisku Savannah.
CZYTAJ DALEJ

Niedziela Palmowa

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia.

W ciągu wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha, Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści ( por. Mt 21, 1-10; Mk 11, 1-11; Łk 19, 29-40; J 12, 12-19), a także rozważa Jego Mękę. To właśnie w Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się jak najdokładniej "powtarzać" wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria. Według jej wspomnień patriarcha wsiadał na oślicę i wjeżdżał do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go w radości i w uniesieniu, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Anastasis (Zmartwychwstania), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Owa procesja rozpowszechniła się w całym Kościele mniej więcej do XI w. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego była początkowo wyłącznie Niedzielą Męki Pańskiej, kiedy to uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jerusalem. Obie tradycje szybko się połączyły, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i Męka) . Przy czym, w różnych Kościołach lokalnych owe procesje przyjmowały rozmaite formy: biskup szedł piechotą lub jechał na osiołku, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre też przekazy zaświadczają, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów (czyżby nawiązanie do gestu Piłata?). Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę Męki Pańskiej zgromadzili się przed kościołem (zaleca, nie nakazuje), gdzie powinno odbyć się poświęcenie palm, odczytanie perykopy ewangelicznej o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła. Podczas każdej Mszy św., zgodnie z wielowiekową tradycją czyta się opis Męki Pańskiej (według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza - Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). W Polsce istniał kiedyś zwyczaj, że kapłan idący na czele procesji trzykrotnie pukał do zamkniętych drzwi kościoła, aż mu otworzono. Miało to symbolizować, iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy nieba. Inne źródła przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą leżący na ziemi w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał: "Witaj krzyżu, nadziejo nasza!". Niegdyś Niedzielę Palmową na naszych ziemiach nazywano Kwietnią. W Krakowie (od XVI w.) urządzano uroczystą centralną procesję do kościoła Mariackiego z figurką Pana Jezusa przymocowaną do osiołka. Oto jak wspomina to Mikołaj Rey: "W Kwietnią kto bagniątka (bazi) nie połknął, a będowego (dębowego) Chrystusa do miasta nie doprowadził, to już dusznego zbawienia nie otrzymał (...). Uderzano się także gałązkami palmowymi (wierzbowymi), by rozkwitająca, pulsująca życiem wiosny witka udzieliła mocy, siły i nowej młodości". Zresztą do dnia dzisiejszego najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby gardła według naszych dziadków jest właśnie bazia z poświęconej palmy, którą należy połknąć. Owe poświęcone palmy zanoszą dziś wierni do domów i zawieszają najczęściej pod krzyżem. Ma to z jednej strony przypominać zwycięstwo Chrystusa, a z drugiej wypraszać Boże błogosławieństwo dla domowników. Popiół zaś z tych palm w następnym roku zostanie poświęcony i użyty w obrzędzie Środy Popielcowej. Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, wprowadza nas coraz bardziej w nastrój Świąt Paschalnych. Kościół zachęca, aby nie ograniczać się tylko do radosnego wymachiwania palmami i krzyku: " Hosanna Synowi Dawidowemu!", ale wskazuje drogę jeszcze dalszą - ku Wieczernikowi, gdzie "chleb z nieba zstąpił". Potem wprowadza w ciemny ogród Getsemani, pozwala odczuć dramat Jezusa uwięzionego i opuszczonego, daje zasmakować Jego cierpienie w pretorium Piłata i odrzucenie przez człowieka. Wreszcie zachęca, aby pójść dalej, aż na sam szczyt Golgoty i wytrwać do końca. Chrześcijanin nie może obojętnie przejść wobec wiszącego na krzyżu Chrystusa, musi zostać do końca, aż się wszystko wypełni... Musi potem pomóc zdjąć Go z krzyża i mieć odwagę spojrzeć w oczy Matce trzymającej na rękach ciało Syna, by na końcu wreszcie zatoczyć ciężki kamień na Grób. A potem już tylko pozostaje mu czekać na tę Wielką Noc... To właśnie daje nam Wielki Tydzień, rozpoczynający się Niedzielą Palmową. Wejdźmy zatem uczciwie w Misterium naszego Pana Jezusa Chrystusa...
CZYTAJ DALEJ

Psalm na Niedzielę Palmową. Jeden z najbardziej poruszających tekstów w Biblii

2025-04-13 09:13

[ TEMATY ]

Biblia

Niedziela Palmowa

Psalm 22

Karol Porwich/Niedziela

W ogólnym kontekście żydowskim psalm jest czasami kojarzony z modlitwami osób i społeczności znajdujących się w trudnej sytuacji. Jest on także wiązany z wydarzeniami historycznymi, w których naród izraelski odczuwał poczucie opuszczenia, ale także nadzieję na zbawienie - mówi Shlomo Libertovsky, wykładowca Tory w Bet Szemesz, komentując Psalm 22 dla Centrum Heschela na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim Jana Pawła II, śpiewany w Niedzielę Palmową.

Jak podkreśla Libertovsky, „psalm 22 jest jednym z najbardziej poruszających psalmów w Biblii, ponieważ dotyka ludzkiego doświadczenia cierpienia, poszukiwania sensu życia, poczucia opuszczenia, ale także nadziei i odkupienia”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję