W dniach 12-15 września odbyła się pielgrzymka z parafii Miłosierdzia Bożego w Toruniu. Opiekunem był ks. prał. Stanisław Majewski. Pielgrzymowanie rozpoczęło się od nawiedzenia sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Płocku, gdzie przebywała św. s. Faustyna. Tam modliliśmy się w kaplicy, wysłuchaliśmy konferencji o Bożym Miłosierdziu i orędzia Pana Jezusa o namalowaniu obrazu „Jezu, ufam Tobie” oraz zobaczyliśmy dawną piekarnię, w której pracowała święta. Obok znajduje się miejsce, gdzie św. s. Faustyna otrzymała polecenie namalowania obrazu, a który dzisiaj znajduje się w kościele Miłosierdzia Bożego w Wilnie. Dalszym celem pielgrzymki była parafia pw. św. Stanisława Kostki - sanktuarium bł. ks. Jerzego Popiełuszki na Żoliborzu w Warszawie wraz ze zwiedzeniem muzeum poświęconego błogosławionemu. Niezapomnianym przeżyciem była wizyta w Muzeum Powstania Warszawskiego.
Kolejnym etapem pielgrzymki była greckokatolicka parafia z zabytkowym kościołem w Kostomłotach. Ks. Zbigniew Nikoniuk przedstawił nam historię powstania parafii oraz ofiarę Męczenników Podlaskich z Pratulina, których relikwie znajdują się w tutejszym kościele. W sanktuarium Królowej Podlasia w Kodniu otrzymaliśmy specjalne błogosławieństwo, poznaliśmy historię „Wykradzionej Madonny” i „Błogosławionej winie księcia Sapiehy”. Po zwiedzeniu sanktuarium i zakupach w „Bożej Aptece” wyruszyliśmy w dalszą podróż do Drohiczyna, gdzie nawiedziliśmy katedrę i wspięliśmy się na Górę Zamkową, skąd podziwialiśmy piękne widoki zakola Bugu. Odwiedziliśmy także najbardziej znane sanktuarium prawosławne w Polsce - Świętą Górę Grabarkę. Historię tego miejsca opowiedziała nam mniszka z miejscowego klasztoru Świętych Marty i Marii. Dalszym etapem była Hajnówka, gdzie nawiedziliśmy cerkiew Świętej Trójcy.
Z wielkim wzruszeniem trwaliśmy na modlitwie w Sokółce. Uczciliśmy Chrystusa obecnego w Najświętszym Sakramencie i po odmówieniu Koronki do Miłosierdzia Bożego udaliśmy się do sanktuarium Matki Bożej Bolesnej w Świętej Wodzie. Tam uczestniczyliśmy w wieczornej procesji z lampionami, odprawiając drogę Siedmiu Boleści Matki Bożej. Na pielgrzymim szlaku znalazło się sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku, gdzie oddaliśmy cześć relikwiom bł. Michała Sopoćki - spowiednika i kierownika duchowego św. Faustyny. W drodze powrotnej odwiedziliśmy Tykocin wraz z zabytkowym kościołem, synagogę i muzeum. Końcowym punktem naszej wartościowej i bogatej duchowo pielgrzymki było sanktuarium Matki Bożej Pojednania w Hodyszewie - ukoronowanej papieskimi koronami. Podczas pielgrzymki modliliśmy się o Miłosierdzie Boże dla całego świata, naszej diecezji, parafii i każdego z nas; nie zabrakło śpiewu, a ks. prał. Stanisław ubogacił nas konferencjami i rozważaniami, które wzmocniły naszą wiarę, nadzieję i miłość do Boga oraz bliźniego. Dzięki pielgrzymce doświadczyliśmy siły wspólnoty i umocniliśmy jedność z Kościołem, który jest naszym domem.
Na Jasnej Górze 2 lutego 2016 r. miała miejsce 22. już pielgrzymka parlamentarzystów. Zawsze przy tej okazji niektórzy jej uczestnicy odwiedzali również redakcję „Niedzieli”. Spotykaliśmy się na krótką chwilę, by zamienić kilka słów, pełnych życzliwości i troski o Polskę. Pamiętam taką wizytę m.in. parlamentarzystów Stanisława Zająca, Aleksandry Natalli-Świat czy Grażyny Gęsickiej, jeszcze przed katastrofą smoleńską. W następnym roku przeglądaliśmy zdjęcia z tego spotkania i niektórym popłynęły łzy... Pielgrzymka parlamentarzystów była zawsze darzona wyjątkową uwagą arcybiskupa seniora Stanisława Nowaka, który głosił wtedy konferencje dla senatorów i posłów. Z tych wypowiedzi (1999 – 2011) powstała nawet książka, wydana w Bibliotece „Niedzieli”, pt. „Głos z Jasnej Góry do parlamentarzystów polskich” (2012). To piękny zwyczaj, że polscy posłowie i senatorowie przybywają do Matki Bożej, by tu sięgać istoty swego posługiwania.
Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza (wcześniej były wysadzane drogimi kamieniami lub bez żadnych ozdób). Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych (ta maniera zachowała się w tradycji Kościołów Wschodnich). W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.
Współczesne przepisy kościelne z jednej strony postanawiają, aby na przyszłość nie stosować zasłaniania, z drugiej strony decyzję pozostawiają poszczególnym Konferencjom Episkopatu. Konferencja Episkopatu Polski postanowiła zachować ten zwyczaj od 5 Niedzieli Wielkiego Postu do uczczenia Krzyża w Wielki Piątek.
Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.
„Córka Głosu” – pod takim hasłem w sanktuarium w Otyniu odbyło się wielkopostne czuwanie dla kobiet.
Był czas na konferencję, modlitwę wstawienniczą, adorację Najświętszego Sakramentu i oczywiście Eucharystię. Czuwanie, które odbyło się 5 kwietnia, poprowadziła Wspólnota Ewangelizacyjna „Syjon” wraz z zespołem, a konferencję skierowaną do pań, które wyjątkowo licznie przybyły tego dnia na spotkanie, wygłosiła Justyna Wojtaszewska. Liderka wspólnoty podzieliła się w nim osobistym doświadczeniem swojego życia. – Konferencja jest zbudowana na moim świadectwie życia kobiety, która doświadczyła nawrócenia przez słowo Boże i która każdego dnia, kiedy to słowo otwiera, zmienia przez to swoją rzeczywistość. Składając swoje świadectwo chciałam zaprosić kobiety naszego Kościoła katolickiego do wejścia na tą drogę, żeby nauczyć się życia ze słowem Bożym i tak to spotkanie dzisiaj przygotowaliśmy, żeby kobiety poszły dalej i dały się zaprosić w tą zamianę: przestały analizować, zamartwiać się, tylko, żeby uczyły się tego, że głos Boga jest pierwszym źródłem życia, z którego czerpiemy każdego dnia. Taki jest zamysł tego spotkania, dlatego nazywa się ono „Córka Głosu” – mówi liderka Wspólnoty Ewangelizacyjnej „Syjon”.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
