Przez osiem dni w roku, między 13 do 20 listopada, jedna z nielicznych tak dobrze zachowanych prywatnych kaplic Wiednia, udostępniana jest wiernym i zwiedzającym. Podczas codziennych Mszy świętych oraz modlitw wspólnotowych pielęgnowana jest tu wielowiekową tradycję związaną z kultem św. Stanisława z dalekiego Mazowsza.
W tym roku, oprócz codziennych Eucharystii w języku niemieckim, odbywają się również, po raz pierwszy w historii istnienia tej kaplicy, Msze święte oraz modlitwy różańcowe w języku polskim. Za pośrednictwem wiedeńskiego Radia Droga transmitowane są one na żywo. To właśnie z inicjatywy tego polonijnego radia, któremu patronuje św. Stanisław Kostka, powstała idea zorganizowania pierwszej „polskiej oktawy”. Do sprawowania Eucharystii zaproszono polskich kapłanów działających w Wiedniu. Wśród nich znaleźli się o. Augustyn Bazan CR z Polskiej Misji Katolickiej, ks. rektor Wojciech Kucza, o. Jan Soroka CR, ks. Łukasz Walaszek, o. Maciej Cepielik CM, o. Czesław Kaszubowski CR i ks. Andrzej Milej. Kazania wygłoszone przez wszystkich celebransów podczas Mszy świętych Radio Droga zamieściło na swojej stronie internetowej (www.radiodroga.net).
Uroczystości oktawy po liturgicznym święcie św. Stanisława Kostki obchodzone są w tym miejscu corocznie od co najmniej połowy XIX w. O tym świadczą liczne notatki prasowe ówczesnych dzienników i periodyków, opisujące często dość szczegółowo obchody tego święta. Każdego dnia odprawiano tu po kilka Mszy świętych. Eucharystię sprawowali także nuncjusze, arcybiskupi, biskupi i prałaci. Wierni, w tym również Habsburgowie, licznie pielgrzymowali do tego świętego miejsca oddając cześć relikwiom świętego i biorąc udział zarówno we Mszach św. jaki i w adoracji Najświętszego Sakramentu. Ważnym źródłem potwierdzającym szczególne znaczenie wiedeńskiej kaplicy św. Stanisława Kostki jest papieski dokument „Ad perpetuam rei memoriam” z 1877 r., na mocy którego wierni nawiedzający tę kaplicę 13 listopada, w święto św. Stanisława Kostki, oraz w następujących po nim siedmiu dniach, mogą uzyskać odpust zupełny pod zwykłymi warunkami
Ten niewielki pokój na pierwszym piętrze XVI-wiecznej kamienicy, w którym przez dwa lata (1565-1567 r.) mieszkał nasz święty Rodak, i w którym pod wpływem przeżyć mistycznych rozstrzygnęły się jego dalsze losy, stał się miejscem rozpoczynającego się kultu Stanisława Kostki w Wiedniu. Zaledwie 15 lat po śmierci Stanisława (1568 r.) powstała tu skromna kaplica. W połowie XVIII w. przebudowano ją w stylu rokoko, ubogacając wnętrze marmurem i obfitą sztukaterią - w tym stanie kaplica przetrwała do naszych czasów. To właśnie tutaj głęboko zakorzeniła się tradycja obchodzenia tej oktawy, która jest kultywowana do dnia dzisiejszego i cieszy się ciągle dużym zainteresowaniem wiernych.
27 września br. obchodzimy wspomnienie św. Wincentego á Paulo. Urodził się on 24 kwietnia 1581 r. w wiosce Pouy, w południowej Francji. Pochodził z rodziny wieśniaczej i miał czworo rodzeństwa. Dopiero
w 12. roku życia poszedł do szkoły. Mimo, że wcześniej zajmował się tylko wypasaniem owiec z nauką radził sobie bardzo dobrze i po szkole wstąpił do seminarium duchownego. W wieku 15 lat otrzymuje niższe
święcenia i dostaje się na uniwersytet w Saragossie w Hiszpanii. Święcenia kapłańskie przyjmuje w 1600 r., miał wówczas zaledwie 19 lat. Kontynuował studia w Tuluzie, Rzymie i Paryżu, kształcąc się
w dziedzinie prawa kanonicznego. Dobrze zapowiadająca się kariera młodego, zdolnego kapłana zmienia się w los niewolnika. W czasie podróży z Marsylii do Narbonne przez Morze Śródziemne został wraz z całą
załogą napadnięty przez tureckich piratów i przywieziony do Tunisu jako niewolnik. W ciągu dwóch lat niewoli miał czterech panów, ostatniego zdołał nawrócić. Obaj uciekli do Europy i zamieszkali w Rzymie.
Już wkrótce stał się wysłannikiem papieża Pawła V i trafił na dwór francuski, gdzie za sprawą królowej Katarzyny de Medicis przejął opiekę nad Szpitalem Miłosierdzia.
Na własne życzenie objął probostwo w miasteczku Chatillon-les-Dombes, gdzie zetknął się ze starcami, inwalidami wojennymi, chorymi i ubogimi. Aby im jak najlepiej służyć, powołał „Bractwo Miłosierdzia”,
a dla kobiet bractwo „Służebnic Ubogich”. W 1619 r. św. Wincenty otrzymał dekret mianujący go generalnym kapelanem wszystkich galer królewskich. Święty przeprowadzał wśród galerników
misje i dbał o poprawę warunków życia. W 1625 r. powołał „Kongregację Misyjną” zrzeszającą kapłanów. Papież Urban VIII zatwierdził nowe zgromadzenie w 1639 r. Nowa rodzina zakonna
zaczęła rozrastać się i objęła swoją opieką szpital dla trędowatych opactwa Saint-Lazare. Celem zgromadzenia, które dziś nosi nazwę Zgromadzenia Księży Misjonarzy Świętego Wincentego á Paulo jest głoszenie
Ewangelii ubogim.
W 1638 r. wraz ze św. Ludwiką de Marillac św. Wincenty założył żeńską rodzinę zakonną znaną dziś pod nazwą Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia (szarytki), której charyzmatem była praca z ubogimi
i chorymi w szpitalach i przytułkach.
Święty zmarł w domu zakonnym św. Łazarza w Paryżu 27 września 1660 r. W roku 1729 papież Benedykt XIII wyniósł Wincentego do chwały błogosławionych, a papież Klemens XII kanonizował go w roku
1737. Papież Leon XIII ogłosił św. Wincentego á Paulo patronem wszystkich dzieł miłosierdzia. Do Polski sprowadziła misjonarzy w 1651 r. jeszcze za życia Świętego królowa Maria Ludwika, żona króla
Jana II Kazimierza.
W Polsce prowadzili 40 parafii. W naszej diecezji ze Zgromadzenia Księży Misjonarzy św. Wincentego á Paulo (CM) pochodzi bp Paweł Socha, a misjonarze św. Wincentego pracują w Wyższym Seminarium Duchownym
w Paradyżu, Gozdnicy, Iłowej, Przewozie, Skwierzynie, Słubicach, Trzcielu i Wymiarkach. Siostry Szarytki mają swoje domy w Gorzowie Wielkopolskim, Skwierzynie i Słubicach.
Tysiące uczestników Jubileuszu Katechetów z całego świata wzięło udział w sobotniej audiencji papieża Leona XIV z okazji Roku Świętego. Pozdrawiając katechetów z Polski, papież mówił, że stawiają czoła trudnym wyzwaniom.
Na trzydniowy Jubileusz Katechetów, jak podano w Watykanie, przybyli pielgrzymi ze 115 krajów świata. Z Polski przyjechało około 200 osób, między innymi z diecezji pelplińskiej, toruńskiej, bydgoskiej, włocławskiej, łódzkiej i obu diecezji warszawskich.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
