Kiedy raz wyruszał w drogę,
Przybiegł pewien młody człowiek.
Padł przed Rabbim na kolana
I powiedział: - Tak się staram,
Aby skarb otrzymać w niebie.
Więc pytanie mam do Ciebie:
Powiedz mi, co jest konieczne,
By osiągnąć życie wieczne?
Jezus rzekł mu: - Mój młodzieńcze,
Proszę, zajrzyj w swoje serce.
Czyń, co Pan Bóg nie zabrania
I przestrzegaj przykazania!
Chwytasz to, mój Przyjacielu?
- Ależ tak, Nauczycielu!
Od młodości ich przestrzegam:
Na modlitwy często biegam,
Nie zabijam i nie kłamię,
Często też pomagam mamie,
Bliźnich swych nie oszukuję...
- Cóż... jednego ci brakuje.
Idź i sprzedaj, co posiadasz
I ubogim daj to zaraz.
Potem przyjdź i chodź już z nami,
Ze Mną i z mymi uczniami.
Lecz spochmurniał na te słowa
I swych pytań pożałował,
Bowiem bardzo był bogaty.
Nie chciał majętności tracić.
Więc ogromnie rozżalony
Odszedł szybko... zasmucony.
Wówczas Jezus tak powiedział:
- Od bogactwa lepsza bieda,
Gdyż bogatym, moi drodzy,
Trudno do królestwa wchodzić
I obcować z Panem Bogiem!
Między sobą zaś uczniowie
Zadziwieni rozmawiali:
- Któż się zatem może zbawić?
I ja także spytam Ciebie:
Chciałbyś skarb otrzymać w niebie?
Kościół ustanowił sakramentalia, czyli „święte znaki, które z pewnym podobieństwem do sakramentów oznaczają skutki, przede wszystkim duchowe. Sakramentalia nie udzielają łaski Ducha Świętego na sposób sakramentalny, lecz przez modlitwę Kościoła uzdalniają do przyjęcia łaski i dysponują do współpracy z nią. Wśród sakramentaliów znajdują się najpierw błogosławieństwa (osób, posiłków, przedmiotów, miejsc). Każde błogosławieństwo jest uwielbieniem Boga i modlitwą o Jego dary” (KKK 1667-1671). Modlitwa i błogosławienie pokarmów znane jest już w Starym Testamencie, czyni to także Jezus: „On tymczasem wziął pięć chlebów i dwie ryby, podniósł wzrok ku niebu, pobłogosławił je, połamał i dawał uczniom, aby rozdawali ludziom” (Łk 9, 16).
W samym sercu Neapolu, w Kaplicy Sansevero znajduje się jedna z najbardziej niezwykłych rzeźb jaką kiedykolwiek wykuto w marmurze – to „Chystus spowity całunem” („Cristo Velato”). Jej twórcą jest włoski rzeźbiarz Giuseppe Sammartino, który skończył swoje dzieło w 1753 r. Ludziom trudno było uwierzyć, że można było z twardego marmuru „wydobyć” przezroczysty całun, który lekko pokrywał ciało zmarłego Chystusa. Ponieważ zleceniodawcą rzeźby był książe Raimondo di Sangro, sławny alchemik, powstała legenda, że całun powstał w alchemicznym procesie „marmoryzacji” tkaniny.
Warto dodać, że w okresie późnego baroku Sammartino był jednym z najwybitniejszych włoskich rzeźbiarzy – pracował w Neapolu, tworząc rzeźby o tematyce religijnej, a Chrystus z kaplicy Sansevero jest jego najsłynniejszym dziełem.
Warto kultywować tradycję, ale święconka nie jest najważniejszym elementem Wielkanocy. Od święcenia pokarmów ważniejsze jest uczestnictwo w Triduum Paschalnym, szczera spowiedź i przyjęcie Jezusa w Eucharystii - powiedział PAP ks. Rafał Główczyński, prowadzący na YouTube kanał Ksiądz z osiedla.
W Wielką Sobotę w Kościele katolickim przez cały dzień trwa święcenie pokarmów i adoracja Chrystusa złożonego do grobu. Tego dnia wierni przychodzą do kościołów ze święconkami w koszykach.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1744892545.jpg)
